Esneklik, işletmelerin, ekonomide ve üretim döngüsünde meydana gelen değişiklikler ve dalgalanmalara uyum sağlama hız ve ölçüsünü ifade etmekle birlikte, çalışanların, hayat süreçlerinde değişen ihtiyaçlara uyum sağlamasını da ifade eder. Konu ile ilgili uluslar arası literatür taramasında esnekliğin tarifinin genel olarak Atkinson’un (1984) esnek işletmeler konusundaki modeli esas alınarak yapıldığı görülür. Esnekliği bu çalışmaya ve sonraki gelişmelere atıfta bulunarak genel anlamı ile 5 çeşide ayırmak mümkündür: Dışsal sayısal esneklik, içsel sayısal esneklik (Çalışma süreleri esnekliği), işlevsel esneklik, finansal esneklik (Ücret esnekliği) ve yer esnekliği. Bu çalışmanın amacı, esnekliğin yukarıda yapılmış olunan tarifi dikkate alınarak 4857 sayılı yasada (SK)düzenlenişini ve bu konudaki yeniliklerini aktarmaktır. Daha önceki çalışmalara bakıldığında, esneklik tanımının farklı algılanması sebebi ile 4857 SK’daki esnek çalışma düzenlemelerinin eksik bırakıldığı görülmüştür