Ondokuzuncu yüzyılda yaşama, çalışma ve konuşma alanlarında önemli epistemik kırılmaların yaşandığını öne süren Michel Foucault xvıı. ve xvııı. yüzyılları klasik, xıx. yüzyıl sonrasını da modern dönem olarak adlandırır. Klâsik-öncesi dönemde, “Fiyat adaleti nedir? Tefecilik ahlâksal açıdan savunulabilir mi?” gibi sorulara cevap aranırken, xvıı. yüzyıldan itibaren bu tür sorular artık geride bırakılmış, Klâsik İktisat Okulu’nun Merkantilizm ve Fizyograsi adıyla bilinen farklı iki ekonomik anlayışının “artı değer”in önemine oldukça farklı açılardan baktıklarına dikkat çekilmiştir. M. Foucault’ya göre, Rönesans’tan itibaren paraya çevrilmiş madenin ölçme ve yerine geçme şeklindeki iki işlevi, onun iç karakterinin ikiye bölünmesine dayandırıldığı halde, xvıı. yüzyılda çözümleme tersine çevrilir