Söylemin Üretimi İle Üretim Söylemi Arasında Kamunun Mimarlığı: Arkitekt ve Bayındırlık İşleri Dergisi

Bu çalışmada konu edildiği şekliyle kamu mimarlığı, bir yapı tipi olarak kamusal işlev veya kullanımlara sahip ya da kamu mülkiyetindeki yapılara değil, bir üretim ortamı ve örgütlenişi tipi olarak kamu bürokrasisi içerisinden üretilen mimarlığa işaret etmektedir. Çalışma kamu mimarlığının özellikle erken Cumhuriyet döneminde başlayarak Türkiye’deki tarihsel evrimine odaklanmakta ve buradan hareketle yapılı çevrenin üretimine eşlik eden söylemsel yapıların çeşitliliğini, karşılıklı konumlanış ve ilişkilenişlerini ve bugünün kentsel çevresinin üretimine yansıyan izlerini tartışmaktadır.

Public Architecture Between Production of Discourse and Discourse on Production: Arkitekt and the Journal of Public Works

Public architecture as it is narrated in this study does not signify buildings with public function or of public property, but it is understood as an organizational and institutional type of architectural production that is housed within the state bureaucracy. The narration specifically dwells on the historical evolution of public architecture in Turkey beginning with the early Republican period and discusses the multiplicity of discursive structures that is entailed within the production of the built environment in the variety of their positions and relations and in the ways they are reflected on contemporary urban environment.

___

  • Anon, (1946). Birinci Türk yapı kongresi, Ankara, 1945, mimari grup, birinci kol raporu. Mimarlık, 1-2, 36-42.
  • Anon, (1973). Bayındırlıkta 50 yıl. Ankara: T.C. Bayındırlık ve İskân Bakanlığı.
  • Abbott, A. (1988). The system of professions: an essay on the division of expert labor. Chicago: The University of Chicago Press.
  • Altan, E. (2015). Zeki Sayar, dergi ve dernek: Erken Cumhuriyet dönemi mimarlarını tanıtma ve örgütleme. A. Cengizkan, D. İnan, M. Cengizkan, (Eds.), Zeki Sayar ve Arkitekt: Tasarlamak, örgütlemek, belgelemek içinde Ankara: TMMOB Mimarlar Odası Yayınları.
  • Aru, K. A. vd. (1995). Anılarda mimarlık. İstanbul: YEM.
  • Batuman, B. (2012). Tarihsel bağlamı içinde mimarlık semineri. A. Şentek, (Ed.), 1969 mimarlık seminerini anımsama içinde, Ankara: TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi.
  • Bozdoğan, S. (2001). Modernism and nation building: Turkish architectural culture in the early republic. Seattle and London: University of Washington Press.
  • Erman, T., Altay, B. ve Altay, C. (2004). Architects and the architectural profession in the Turkish context. Journal of Architectural Education, November, 46-53.
  • Galip, F. (1931). Proje müsabakaları. Mimar, 6, 206-7.
  • Heper, M. (1974). Bürokratik yönetim geleneği, Ankara: METU Press.
  • İmamoğlu, B. (2010). Architectural production in state offices: An inquiry into the professionalization of architecture in early republican Turkey. Delft: Publikatieburo Bouwkunde, TU Delft.
  • MacDonald, K. M. (1995). The sociology of the professions. London: Sage.
  • Marx, K. (1973). Grundrisse. Harmondsworth, London: Penguin Books.
  • Nalbantoğlu, G. B. (1989). The professionalization of the Ottoman Turkish architect. Unpublished PhD Dissertation, California: University of Berkeley.
  • Nicolai, B. (2011). Modern ve sürgün: Almanca konuşulan ülkelerin mimarları Türkiye’de, 1925-1955. Ankara: TMMOB Mimarlar Odası Yayınları.
  • Sarfatti-Larson, M. (1977). The rise of professionalism: A sociological analysis. Berkeley, CA.: University of California Press.
  • Sarfatti-Larson, M. (1983). Emblem and exception: The historical definition of the architect’s professional role. J. R. Blau vd. (Eds.), Professionals and urban form, Albany: SUNY Press.
  • Şevki, (1932). Daire mimarisi. Mimar, 7-8, 208-9.
  • Stevens, G. (1998). The favored circle: The social foundations of architectural distinction. Cambridge, Mass: MIT Press.
  • Tapan, M. (2007). Uluslararası üslup: Mimarlıkta Liberalizm. R. Holod, A. Evin, S. Özkan (Eds.), Modern Türk mimarlığı içinde Ankara: TMMOB Mimarlar Odası Yayınları, 109-122.