Şehir ve Güvenlik Yaklaşımlarında Çevresel Kriminolojiye Tarihsel Bir Bakış

Çevresel Kriminoloji yaklaşımı Ray Jeffery tarafından 70’li yılların başında oluşturulmuştur. Jeffery bu konuda bir kitap yayınlamış ve toplumda ortaya çıkan suçların ortaya çıktığı çevrenin tasarımlanması yoluyla azaltılabileceğini önermiştir. Böyle bir yaklaşımın ortaya çıkmasının temelinde daha önceden yapılmış çalışmalar büyük rol oynamıştır. Tarihsel olarak mekan ve suç ilişkisi ile bu ilişkiye yönelik çalışmalar daha eskiye dayanmaktadır. Durkheim’in anomi teorisi bu konuda yapılan ilk atıfları almıştır. Sonrasında ortaya çıkan sosyal dezorganizasyon yaklaşımı da çevresel bir modele dayanmaktadır. Chicago üniversitesi çalışmaları, Robert Park ve Ernest Burgess’in konuya katkıları ile ortaya ortak merkezli bölge teorisi ortaya çıkmıştır. Shaw ve McKay’in yine Chicago merkezli yaptığı çalışmalar da çevre ve suç ilişkisine odaklanmaktadır. Bütün bu öncül çalışmalar sonrasında çevresel tasarım yoluyla suçun önlenmesi yaklaşımının temelleri oluşmuştur. Böylece kriminolojide yeni bir düşünce okulunun kurulması sağlanmıştır. Jeffery klasik kriminoloji okulunun temel prensibi olan suç işleme potansiyeli olan kişiyi suçtan caydırabilme prensibini korumak isterken, suçludan çok suçun işlendiği çevreye odaklanmıştır. Çevre, en geniş anlamıyla mimariyi (yerlerin fiziksel dizaynı), yapılı çevreyi (yollar, arazi kullanımı, bina tipleri) ve kamu ile sosyal kurumları içerir. Her ne kadar doğal çevre de çevre tanımının altında önemli bir yer tutsa da tasarım daha çok yapılı çevreyi içermektedir. Bu çevrenin parçası olan ve orada yaşayan insanlar da uyum sağlamak ve gerektiğinde değişmek durumundadır. Suç davranışı da bu bağlamda çevreye karşı olan bir uyum metodudur. Çevreye suç içeren bir davranışı sergileyerek uyum sağlanıyor olabilir. En uygun ve etkin çevre ise suç içermeyen davranışı sergilemenin en optimal seçenek ve çözüm olarak ortaya çıktığı çevredir. Oscar Newman ise savunulabilir alanları tasarlayarak şehri belirli özellikler taşıyacak bir duruma getirmeyi ve bununla birlikte kendini savunabilen ve suçun oluşmasını engelleyen bir çevrenin nasıl oluşturulabileceğini anlatmayı amaçlamıştır. Bu yaklaşımlar genelde büyük bir heyecanla ortaya atılırken günümüzde ne kadar işe yaradıklarına yönelik tartışmalar da bu çalışmada ele alınacaktır. 

A Historical Developmental Look at City and Security Perspectives

Environmental Criminology approach is formed by Ray Jeffery in the beginning of 70s by his studies. He wrote a book where he explained possible ways of preventing crime by designing the environment that the crime takes place. Still, historical developments that formed a theoretical basis on the relationship between environment design and crime have to be explained. First references made to Durkheim’s theory of anomie. Ecological approach would be the basis for social disorganization theory and Chicago school studies. Robert Park and Ernest Burgess’s research and contributions led to concentric zone theory. Shaw and McKay’s Chicago based research were also deepened the relationship between environmental and crime. Those studies and many more formed a basis for Jeffery’s research and a new approach aroused. Jeffery wanted to prevent criminal acts by making the potential individual away from crime by focusing on the environment where the crime occurs. Environment in general consists of architecture (physical design of places), built environment (roads, use of lands, construction types), public and social places. While natural environments are also important, design includes mostly built environments. Humans also have to adapt to the changes in their environments. Crime acts, by this means, can be seen as acts of adaptation to the environments. An efficient environment would be seen as places where acts of crime are not optimal choice for individuals. Oscar Newman searched for designing principles for urban environments for acts that do not include crime. In this study, a historical summary is offered by including the general topics that are mentioned. In addition to historical perspectives of the relationship between environment and crime, how previous research is used today is also discussed.

___

  • Brantingham, P. J., & Brantingham, P. L. (1981). Introduction: The dimensions of crime. İçinde P. J. Brantingham and P. L. Brantingham (Ed.), Environmental Criminology , 7–26, Prospect Heights, IL: Waveland Press.
  • Burgess, E. W. (1916). Juvenile delinquency in a small city. Journal of the American Institute of Criminal Law and Crminology, 6, 724-728.
  • Cahill, M.E. ve Mulligan, G.F. (2003). The Determinants of Crime in Tucson, Arizona. Urban Geography, 24, 582-610.
  • Cicourel, A. (1968). The Social Organization of Juvenile Justice. New York: John Wiley
  • Clarke, R.V. ve Cornish, D.B. (1985). Modelling offenders’ decisions: A framework for research and policy. Crime and Justice: An Annual Review of Research, 6, 147-185.
  • Cohen, L. E. ve Felson, M. (1979). Social change and crime rate trends: A routine activity approach. American Sociological Review, 44, 588–605.
  • Crowe, T. (2000). Crime Prevention Through Environmental Design: Applications of Architectural Design and Space Management concepts. Oxford, UK: Butterworth-Heinemann.
  • Gaetz, S. (2004). Safe streets for whom? Homeless youth, social exclusion, and criminal victimization. Canadian Journal of Criminology and Crimina Justice, 46, 423-455.
  • Glyde, J. (1856). Localities of Crime in Suffolk. Journal of the Statistical Society of London, 19(2), 102-106. doi:10.2307/2338263
  • Guerry, A. M. (1833). Essai sur la statistique morale de la France. Paris: Crochard.
  • Jeffery, R. (1971) Crime Prevention through Environmental Design. Beverly Hills CA: Sage.
  • Jeffrey, C. R. ve Zahm, D. L. (1993).Crime prevention through environmental design, opportunity theory, and rational choice models. İçerisinde Routine Activity and Rational choice. Advances in Criminological Theory, 5, Edisyon R. V. Clarke ve M. Felson. New Brunswick, N.J.: Transaction Publishers.
  • Quetelet, L. A. J. (1842). A treatise on man and the development of his faculties. Edinburgh: W. and R. Chambers.
  • Newman, O. (1972). Defensible Space: Crime Prevention Through Urban Design. New York: Macmillan.
  • Park, R.E., Burgess, E.W. ve McKenzie, R.D. (1925). The City: Suggestions for Investigation of Human Behavior in the Urban Environment. Chicago: University of Chicago Press.
  • Smith, P. (2008). Durkheim and Criminology: Reconstructing the Legacy. Australian and New Zealand Journal of Criminology, 41,3, 333-344. doi:10.1375/acri.41.3.333.
  • Shaw, C.R. ve McKay, H.D. (1942). Juvenile Delinquency in Urban Areas: A study of rate of delinquency in relation to differential characteristics of local communities in American cities. Chicago: University of Chicago Press.