Nizamettin KOÇ, Ezel TAVŞANCIL, Ergül DEMİR

Çocuk Dostu Şehir Girişimi ve Çocukların Gözüyle Ankara

Bu çalışmanın amacı; uluslararası bir hareket olarak ortaya çıkan Çocuk Dostu Şehir Girişimi çerçevesinde Ankara’da yaşayan çocukların yaşadıkları şehri nasıl gördüklerinin ve yaşadıkları şehir hakkındaki görüşlerinin incelenmesidir. Bu kapsamda Ankara’da yaşayan çocukların (1) şehrin genel görünümü, (2) trafik, ulaşım, yol ve altyapı çalışmaları, (3) cadde ve sokaklar, (4) yeşil alanlar, oyun, eğlence ve spor alanları, (5) sosyal ve kültürel imkânlar, (6) insan ilişkileri ve çocuklara yaklaşım, (7) sokak çocukları, evsizler ve engelli bireyler, (8) güvenlik ve (9) hayvanlar ve sokak hayvanları olmak üzere toplam dokuz tema altında, yaşadıkları şehir Ankara’ya ilişkin görüşleri değerlendirilmiştir.Bu çalışma, temel araştırma türlerinden tarama modelinde yürütülmüştür. Çalışma grubu, 2013-2014 eğitim öğretim yılında Ankara'nın 24 ilçesinde, devlet okullarının 5, 6, 7 ve 8. sınıflarında öğrenim görmekte olan toplam 83.556 öğrenciden oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak, araştırmacılar tarafından geliştirilmiş olan 'Çocuk Gözüyle Ankara Öğrenci Anketi' kullanılmıştır. Anket, 9 tema altında biri açık uçlu olmak üzere 90 maddeden oluşmaktadır. Her bir madde, bir görüş içermektedir ve bu görüşe katılma düzeyleri dörtlü derecelendirmeye göre düzenlenmiştir. Esas uygulama, elektronik ortamda gerçekleştirilmiştir. Verilerin betimsel analizi yapılmış ve her bir tema altında yer alan maddelere verilen yanıtların frekans ve yüzde dağılımları verilmiştir. Maddenin içeriği ve anlamı da dikkate alınarak, öğrencilerin yarıdan fazlası tarafından katılma ya da katılmama durumuna göre çocukların Ankara hakkındaki olumlu ve olumsuz görüşleri belirlenmiştir. Elde edilen bulgulara göre çocukların çoğunluğu, ankette yer alan maddelerin %26’sına olumlu yönde yanıt vermiştir. Bu maddeler, çocukların memnun oldukları yönleri ortaya çıkarmaktadır. Diğer taraftan çocukların çoğunluğu, ankette yer alan maddelerin %74’üne olumsuz yönde yanıt vermiştir. Bu maddeler, Ankara'nın eksik görülen ve çocukların beklentileri ile örtüşmeyen yönlerini ortaya çıkarmaktadır. Çocukların yaşadıkları şehir Ankara'nın memnun oldukları ve memnun olmadıkları yönleri, Ankara'nın yaşam standartları daha yüksek bir şehir haline getirilmesinde yol gösterici niteliktedir. Bunun için karar vericilere düşen görevler olduğu gibi Ankara'da yaşayan her bir bireyin de sorumlulukları bulunmaktadır. İleri araştırmalarda, bu çalışmada tematik olarak ortaya çıkarılan her bir alanda, ayrı ayrı ve derinlemesine çalışmalar yapılması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Çocuk Dostu Şehir, Çocuk, Öğrenci, Kent, Ankara

‘Initiative for Child Friendly Cities’ and ‘Ankara through the Eyes of Children’

Aim of this study is to explore the views of children who live in Ankara and their opinions about Ankara which they live in, in the context of initiatives for Child Friendly City. For this purpose, children’s views about Ankara which they live in were evaluated under nine basic themes: (1) general view of the city, (2) traffic, transportation, road and excavation works, (3) avenues and streets, (4) green areas, parks, playgrounds, sports fields, (5)social and cultural facilities, (6) relationships and children approach, (7) street children, homeless and disadvantaged individuals, (8) security of the city, (9) animals and stray animals.This study was conducted as a basic research and general survey model. Samples were composed of totally 83.556 students which were educated at 5th, 6th, 7th and 8th class at 24 different secondary schools in 2013-2014 educational years. As a data collection tools, ‘Ankara Thorough the Eyes of Children Student Questionnaire’ was used. This tool was developed by the researchers and it includes 90 items under 9 themes. Items were scaled according to four grading. Main application was made electronically. Descriptive methods are used for data analyses. Item responses were depicted by considering frequencies and distributions. Children’s positive and negative opinions on Ankara were defined by considering the majority of the responses.As a result, the majority of the children responded positively for 26 percent of the items. These items indicate satisfaction of the children about Ankara. On the other hand, the majority of the children responded negatively for 74 percent of the items. These items indicate the dissatisfaction of the children about Ankara. Children’s positive or negative opinions on their cities are guiding to raise the life standards for Ankara. For this purpose, there are some important duties of decision-makers. Also there are some responsibilities of every people which live in Ankara. For further research, it’s recommended that each theme should research separately and with detailed.

Keywords:

child friendly city, children, student, city, Ankara,

PDF

___

Corsi, M. (2002). The Child Friendly Cities Initiative in Italy. Environmet&Urbanization, 14 (2), 169-179.
Çocuk Hakları Sözleşmesi. Birleşmiş Milletler (2 Eylül 1990). http://www.un.org/en/law/ adresinden 20 Ocak 2015 tarihinde alınmıştır.
Guerra, E. (2002). Citizenship Knows No Age: Children’s Participation in the Governanca and Municipal Budget of Barra Mansa, Brazil. Environmet&Urbanization, 14 (2), 71-84.
Hart, R. (2002). Containing Children: Some Lessons on Planning for Play from New York City. Environmet&Urbanization, 14 (2), 135-148.
Karadeniz, G. (2011). Çocukların Kent Yaşamına Uyum Süreçlerinde Yaşadıkları Sorunlar ve Bazı Çözüm Önerileri. T.C. Maltepe Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Dergisi, 2011/1-2 Kent Özel Sayısı, 24-37.
Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi (24. Baskı). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Kruger, J.S. ve Chawla, L. (2002). We Know Something Someone Doesn’t Know: Children Speak out on Local Conditions in Johannesburg. Environmet&Urbanization, 14 (2), 85-96.
Nördstrom, M. (2009). Children’s Views on Child Friendly Environments in Different Geographical, Cultural and Social Neighbourhoods. Urban Studies Journal, 1-15. DOI: 10.1177/0042098009349771
Riggio, E. (2002). Child Friendly Cities: Good Governance in the Best Intersests of the Child. Environmet&Urbanization, 14 (2), 45-58. Tandoğan, O. (2014). Çocuk İçin Daha Yaşanılır Bir Kentsel Mekân: Dünyada Gerçekleştirilen Uygulamalar. MEGARON, 9 (1), 19-33. DOI: 10.5505/MEGARON.2014.43534
Tandoğan, O. ve Ergun, N. (2013). Çocuk İçin Daha Yaşanılır Bir İstanbul İçin Öneriler: Başakşehir Kiptaş Toplu Konut ve Küçük Ayasofya Mahallesi Örneği. Planlama, 23 (3), 134-146. DOİ: 10.5505/planlama.2013.02418
T.C. Millî Eğitim Bakanlığı Ankara İl Millî Eğitim Müdürlüğü (2014). Ankara Çocuk Dostu Şehir: Çocuk Gözüyle Ankara. Ankara: İz Matbaacılık.
Topsümer, F., Babacan, E. ve Baytekin, E.P. (2009). Şehir ve Çocuk: Çocuk Dostu Şehir Girişiminin Şehir İmajına Katkısı. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 35 (1), 5-20.
UNICEF(a), Statistics and Monitoring. http://www.unicef.org/statistics/ adresinden 20 Ocak 2015 tarihinde alınmıştır.
UNICEF(b), Child Friendly Cities. http://childfriendlycities.org/ adresinden 20 Ocak 2015 tarihinde alınmıştır.
UNICEF (c), ÇDŞ Girişimi Örnekleri, http://childfriendlycities.org/tr/building-a-cfc-2/cds-girisimi-ornekleri/ adresinden 20 Ocak 2015 tarihinde alınmıştır.
UNICEF Türkiye, Çocuklar İçin Birleşin. http://www.unicef.org/turkey/ adresinden 20 Ocak 2015 tarihinde alınmıştır.
94/6423 Karar Sayılı Çocuk Haklarına Dair Sözleşme (27 Ocak 1995). T.C.Resmî Gazete, 22184.
5395 Sayılı Çocuk Koruma Kanunu (15 Temmuz 2005). T.C.Resmî Gazete, 25876.

ISSN: 1307-9905
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2010
Yayıncı: ADAMOR Araştırma Danışmanlık Medya Organizasyon Yayıncılık Ltd. Şti.