Deniz ZAPTÇIOĞLU ÇELİKDEMİR, İrem TÜKEL PAKER

Örgütsel Değişimin Gerçekleşmesinde Örgütsel İletişimin Önemi

Bu çalışmanın öncelikli amacı, örgütsel değişimin akademisyenler tarafından nasıl tanımlandığını ortaya çıkarmak ve örgütsel iletişimin örgütsel değişim üzerindeki etkilerini belirlemektir. Çalışma iki ana kısımdan oluşmaktadır. İlk kısım; örgüt, örgütsel iletişim ve örgütsel değişim kavramlarının açıklandığı kuramsal çerçeveden oluşmaktadır. İkinci kısımda araştırma bölümü yer almaktadır. Örgütsel iletişimin örgütsel değişim sürecindeki etkisini ortaya çıkarmak adına yapılan çalışmada, nitel araştırma yöntemlerinden odak grup çalışması uygulanmıştır. İzmir’deki bir vakıf üniversitesinde çalışan 6 akademisyenin katılımıyla gerçekleştirilen odak grup çalışmasında örgüt içi iletişimin nasıl olması gerektiği, bu süreçte yaşanan aksaklıklar ve bu aksaklıkların uzun dönemde örgüte yansımaları ve örgütsel değişim süreçlerindeki etkileri ortaya konmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Örgütsel Değişim, Örgütsel İletişim, Direnç

The Importance of Organizational Communication in Organizational Change

The purpose of the study is to mark how organizational change is characterized within academics and to establish the effects of organizational communication on organizational change. For this purpose, the study composed of two parts. In the first part, the terms organization, organizational communication and organizational change are defined. The second part consist field of research. In order to show the effects of organizational communication for organizational change, focus group study is applied which is a part of qualitative research method. The research is held within 6 academicians who work in a foundation university in Izmir, Turkey, to expose how organizational change should be and their effects within the organization.

Keywords:

Organizational Change, Organizational Communication, Resistance,

PDF

___

Akoğlan Kozak ve Genç (2014). Değişim Sürecinde Ortaya Çıkan Direnci Önlemede Duyguların Yönetiminin Önemi: Hizmet İşletmeleri Açısından Bakış, Optimum Ekonomi ve Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt 1, Sayı: 2.
Artan, İ. (1997). Örgütsel Değişim ve Gelişme, Endüstri ve Örgüt Psikolojisi. Şelale Mat.
Atak, M. (2005). “Örgütlerde Resmi Olmayan İletişimin Yeri ve Önemi”, Havacılık ve Uzay 74 Teknolojileri Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 2, pp. 59-67.
Bovey, H. W. ve Hede, A. (2001), Resistance to Organizational Change: The Role of Cognitive and Affective Processes. Leadership & Organization Development Journal, 22(8), 372-382.
Bowman, C. ve Ash, D. (1987), Strategic Management. Macmillan: Basingstoke.
Clark, L. (2000), SOS Duygularla Güçlenmek: Bunaltı, Öfke ve Depresyonun Yönetilmesi. (Çev. Gültekin Yazgan), İstanbul: Evrim Yayıncılık.
Clarke, S. J., Chad D. E., Bateman, J. M. & Rugutt, J. K. (1996), Faculty Receptivity/Resistance to Change, Personal and Organizational Efficacy, Decision Deprivation and Effectiveness in Research I Universities, to the Educational Resources (Eric).
Coch, L. ve French, J. (1948), Overcoming Resistance to Change. Human Relations, 1, 512-532.
Daft, Richard L., (2001), Organization Theory and Design, 7th Edition, South-Western College Publishing, Cincinnati, Ohio.
Dinçer, Ö. (2008), Örgüt Geliştirme: Teori, Uygulama ve Teknikleri, 2. Baskı, İstanbul, Alfa Yayınları, İstanbul.
Düren, A. Z. (2000), 2000’li Yıllarda Yönetim, Alfa Yayınları, İstanbul.
Erdoğan, İ. (2004), Eğitimde Değişim Yönetimi, 2. Baskı, Pegem A Yayınları, Ankara.
Eroğluer, K(2011), Örgütsel İletişim ile İş Tatmini Unsurları Arasındaki İlişkiler: Kuramsal Bir İnceleme. Ege Akademik Bakış. 11(1), 112-136.
Garnett, James L; Justin Marlowe ve Sanjay K Pandey, Mar/Apr (2008), “Penetrating the Performance Predicament: Communication as a Mediator or Moderator of Organizational Culture’s Impact on Public Organizational Performance”, Public Administration Review, 68, 2; ABI/INFORM Global, pp. 266-281.
Gary, J. ve Laidlaw, H. (2004). Improving the measurement of communication satisfaction. Management Communication Quarterly, 17(3), 425-448.
Genç, N. (2005), Yönetim ve Organizasyon, 2. Baskı, Seçkin Yayınları, Ankara.
Gürgen, H. (1997), Örgütlerde İletişim Kalitesi, Der Yayınevi, İstanbul.
Hepkon, Z, (2003), “Kurumsal Kimlik İnşasını Belirleyen Faktörler: Bir Literatür Taraması” İstanbul Ticaret Üniversitesi Dergisi, Sayı:4, pp. 175-211.
İlhan, A. (2017). Örgütlerde Değişim Yönetimi ve Değişime Karşı Direncin Üstesinden Gelmek için Geliştirilen Stratejiler. Social Sciences Studies Journal. 3(6): 1117-1129
Kalla, H. K. (2005). “Integrated Internal Communications: A Multidisciplinary Perspective”, Corporate Communications: An international Journal, 10(4): 302-314.
Kenan, J. P. (2002). Whistleblowing: A Study of Managerial Differences. Employee Responsibilities and Rights Journal, 14(1), 17-32.
Kelly, D. (2000). “Using vision to Improve Organizational Communication”, Leadership & Organization Development Journal; 21, 1/2; ABI/INFORM Global, pp. 92- 101
Kinicki, A., Brian K. Williams (2008), Management: A Practical Introduction, Third Edition, McGraw-Hill International Edition, New York.
Koçel, T. (2005), İşletme Yöneticiliği, No: 45, İstanbul: Arıkan Basım Yayım Dağıtım.
Kotter, J. ve Schlesinger, L. (1979), Choosing Strategies for Change. Harvard Business Review, 57(2), 106–114.
Krueger, R.A. ve Casey, M.A. (2000), Focus Groups: A Practical Guide for Applied Research. 3.Baskı, Thousand Oaks, CA: Sage.
Langford, J. and McDonagh, D. (2003), Focus Groups: Supporting Effective Product Development. Taylor and Francis.
Marczak, M., and Sewell, M. (2007), Using Focus Groups for Evaluation [online]available fromMarketing News (1995)
Maxwell, John C. (1998). İçinizdeki Lideri Geliştirmek, (Çev. Selim Yeniçeri), Beyaz Yayınları, İstanbul.
Noaks, L. & Wincup, E. (2004). Criminological Research: Understanding Qualitative Methods. Sage Publications. London.
Okumus, F. ve Hemmington, N. (1998). Barriers and Resistance to Change in Hotel Firms: An Investigation at Unit Level. International Journal of Contemporary HospitalityManagement, 10(7), 283–288.
Owens, R. G. (1987). Organizational Behavior in Education, New Jersey: Prentice-Hall International.
Peker, Ö ve Aytürk, N. (2000), Etkili Yönetim Becerileri. Ankara: Yargı Yayınevi.
Robbins, S.R., & Judge, T.A.(2013), Organizational Behavior, 15th Ed., Pearson, US
Sabuncuoğlu, Z. ve Tüz, M. (1995), Örgütsel Psikoloji, 1.Baskı, Bursa: Ezgi Yayınları.
Sağlam, M. (1979), Örgütsel Değişme, TODAİE Yayınları, Yayın No:185, Ankara.
Schermerhorn, R. J., James G. H. & Osborn, R. N. (2002), Organizational Behavior. United States of America: John Wiley & Sons, Inc.
Scott, L., & Sahay, S. (2019). Change and change management. In Movements in Organizational Communication Research: Current Issues and Future Directions (pp. 214-232). Taylor and Francis. https://doi.org/10.4324/9780203730089-12
Seyidoğlu, Halil, (1999), Ekonomi ve İşletmecilik Terimleri Açıklamalı Sözlük, Güzem Can Yayınları: 15, İstanbul
Sim, J. and Snell, J. (1996), Focus Groups in Physiotherapy Evaluation and Research. Physiotherapy, 82, 189-198.
Şimşek, M. Şerif, (2001), Yönetim ve Organizasyon, Konya, Günay Ofset.
Tokat, B. (2012), Örgütlerde Değişim ve Değişimin Yönetimi. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Töremen, F. (2002). “Eğitim Örgütlerinde Değişimin Engel ve Nedenleri”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 185-202.
Töremen, F. ve Çankaya, İ. (2008). Yönetimde Etkili Bir Yaklaşım: Duygu Yönetimi. Kurumsal Eğitimbilim Dergisi, 1(1), 33-47.
Tüz, M. (2004), Değişim ve Kaos Ortamında İşletme Davranışı, Alfa Akademi Yayınları, Bursa.
Ünsal, P.(2005), İnsan İlişkilerinde İletişim, İstanbul, Epsilon Yayıncılık.
Yeniçeri, Ö. (2002), Örgütsel Değişmenin Yönetimi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.