Amaç: Bu çalışmanın amacı kronik renal yetersizliği olan hastalarda diyaliz (dx) ve transplantasyonun (tx) üremik polinöropatiye etkinliklerinin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve yöntem: Çalışmamıza 11 diyaliz (9’u hemodiyaliz, 2’si kronik periton diyalizli) ve 22 renal transplantlı olmak üzere toplam 33 hasta alındı. Kontrol grubunda 10 sağlıklı birey vardı. Renal replasman tedavisi yani dx veya tx yapılmadan önce ve tedavinin başlamasından 6 ay sonra elektrofizyolojik incelemeler yapıldı. Duysal iletiler olarak medyan, ulnar, radyal, sural ve superfisyel peroneal sinirlerde başlangıç (distal) latansı, tepe latansı, amplitüd, ileti hızı ve sural/radyal duysal cevap amplitüd oranı; motor iletiler olarak ise medyan, ulnar, peroneal ve tibial sinirlerde, distal latans, amplitüd ve ileti hızı hesaplandı. Ayrıca medyan ve tibial F dalga ile tibial H refleks latansları da incelendi. Bulgular: Duysal cevap başlangıç (distal) latansları ve tepe latanslarında (ms) dx hastalarında anlamlı bir değişiklik olmazken (örneğin, ulnar sinirde sırasıyla 2,05→2,0, p > 0,5 ve 2,61→2,59, p > 0,5; sural sinirde sırasıyla 2,95→2,96, p > 0,5 ve 3,75→3,81, p > 0,5), tx hastalarında anlamlı azalma saptandı (örneğin, ulnar sinirde sırasıyla 1,83→1,73, p < 0,5 ve 2,47→2,35, p < 0,5; sural sinirde sırasıyla 2,83→2,68, p < 0,5 ve 3,65→3,46, p < 0,5). Duysal cevap amplitüdleri (µV) ve ileti hızlarında (m/sn) da ulnar sinirde dx ve tx hastalarında anlamlı artış olurken (dx hastalarında sırasıyla 13,98→16,97, p < 0,01 ve 48,67→51,76, p < 0,01; tx hastalarında sırasıyla 13,4→23,11, p < 0,001 ve 53,15→57,31, p < 0,001) sural sinirde sadece tx hastalarında anlamlı artış bulundu (dx hastalarında sırasıyla 10,91→11,08, p > 0,5 ve 45,39→46,14, p > 0,5; tx hastalarında sırasıyla 17,36→21,28, p < 0,001 ve 49,01→51,96, p < 0,01). Ulnar sinirdeki motor cevap başlangıç (distal) latansları, amplitüdleri ve ileti hızları diyaliz hastalarında değişmezken (sırasıyla 2,76→2,61, p > 0,5, 9,15→9,60, p > 0,5, 55,99→56,27, p > 0,5), tx hastalarında anlamlı olarak değişmiştir (sırasıyla 2,45→2,05, p < 0,5, 9,35→10,90, p < 0,5, 61,77→64,18, p < 0,01). Aynı değerlerin tibial sinirdeki ölçümlerinde dx ve tx grubunda anlamlı değişiklikler bulunmuştur (dx grubunda sırasıyla 15,15→9,16, p < 0,001, 4,12→4,96, p < 0,5, 40,18→42,49, p < 0,5 ve tx grubunda sırasıyla 13,61→8,30, p < 0,001, 5,86→6,87, p < 0,5, 43,83→45,43, p < 0,5). Her iki grup hastada da medyan ve tibial F dalga yanıtları ile tibial H refleks latanslarında anlamlı değişiklikler olmuştur. Tibial H refleks amplitüdleri ise sadece tx grubunda anlamlı artış göstermiştir. Sural/radyal duysal amplitüd oranında ise dx grubunda azalma olurken (0,56→0,49) tx grubunda artış (0,62→0,68) gözlendi. Sonuç: Hem diyaliz ve hem de tx hastalarında duysal parametrelerin motor parametrelerden daha belirgin olarak düzeldiği; duysal, motor iletilerde ve F dalga yanıtı ile H refleksindeki düzelmenin transplantlı hastalarda daha belirgin olduğu dikkati çekmiştir. Literatürde belirtildiğinin aksine, transplantlı hastalarımızda preop üremik dönemin uzunluğuna rağmen posttx tüm iletilerde anlamlı düzelmeler dikkati çekmiştir. Bu sonuçlar üremik polinöropatinin tedavisinde renal tx’in diyaliz tedavisine üstünlüğünü göstermiştir