Tüm ‘Öteki’lerin Kenti

Kapitalist sistem, farklılıkları ortadan kaldırmak, bir ‘tektip’ yaratmak üzerinden işler ve küreselleşme, kapitalizmin kendini yeniden üretmesi amacıyla oluşturduğu aşkınlık düzleminin mitidir. Küreselleşmenin tam olarak gerçekleşmesi, kapitalizmin kendini yok etmesi anlamına gelecektir ki, bu durağanlık demektir ve kapitalizmin işleyiş şemasında buna yer yoktur. İşte bu paradoks, küreselleşen kentin kaçış çizgilerine işaret eder. Küresel kentlerde mutlak mekânlar yaratma gayesi, üretim yöntemlerinin ve sonuç ürünlerin giderek benzeşmesi, kimlik kavramının önem kazanmasına neden olur. Katı bir tekillik arayışı, çoklukları ‘kimlik’ler altında gruplayarak ‘öteki’lerin sayısını azaltmaya çalışarak, ‘öteki’yi dışlamayı alışkanlık haline getirir. Denetim mekanizmalarının yaratmak istediğinin aksine, küresel kent hiç kimsenindir. Küresel kentlerin giderek ayrışan ve özelleşen organizasyonları, yeni mekânsal düzenler ve kentte yaşayanlar içinde farklı katmanlaşmalar doğurur. Kapitalizm, kendini kentsel mekân üzerinden yeniden üretirken, kentsel mekânı ayrıştırır. Ayrışan mekânların her biri ‘öteki’nin mekânıdır. Farklı fiziksel tanımlar üzerinde, bireyin virtüelliği içinden aktüalize olduğu/bireyleştiği ‘an’da varolan mekânlar.

City of All ‘Other’s

The capitalist order functions as to eliminate the differences to  mold a single common archetype and it can easliy be determined that globalism is actually the myth of transcendental plane necessary for capitalism to reinvent itself. For the globalisation to actually take place, it would require capitalism to destroy itself, which would in turn mean inertia and therefore would not be possible within the functioning cycles of capitalism. This aforementioned paradox, is actually the lines of flight of the globalizing city. The proper intent of creating absolute spaces, the ever increasing similarities of the manufacturing processes and the end products, have given rise and importance to the notion of ‘identity’. The sullen quest for individuality inevitably entails the taxonomy of multitudes, an effort to decrease the ‘other’s and the habit of excluding the divergent. In contrast to what the mechanisms of control are aiming to impose, the global city doesn’t belong to a single entity. The differentiating and specializing organizations of the global cities create new spacial orders and layers for the inhabitants of the city. Capitalism, while recreating itself from the urban space, also simultaneously decomposes it. The segregated spaces are now each spaces of the others. Spaces which are existant on different definitions and have now come to being in a specific ‘moment’ where the individual exists actually through virtuality.

___

  • Akyol, F. (2008). Bireyleşme ile Mekânın Arasında-Ki Mimar. Ş. U. Ayşe Şentürer içinde, Zaman-Mekân (s. 82-87). İstanbul: YEM Yayın.
  • Baudrillard, J. (2006). Küresel Haritada Yer Edinmek ya da Stuttgart. a. İ. Akpınar içinde, Fragments. www.arkitera.com.
  • Castells, M. (1991, (1989)). The Informational City: Information Technology, Economic Restructuring, and the Urban-regional Process. Oxford: Blackwell Publishing.
  • de Certeau, M. (1988). The Practice of Everyday Life. (S. Rendall, Çev.) California: University of California Press.
  • Deleuze, G. (1995). Postscript on Control Societies. G. Deleuze içinde, Negotiations (M. Joughin, Çev., s. 178-181). New York: Columbia University Press.
  • Deleuze, G., & Parnet, C. ((1987) 2002). "The Actual and the Virtual". Dialogues II (H. Tomlinson, & B. Habberjam, Çev.). içinde ABD: Continuum.
  • Kahvecioğlu, H. (2008). Mekânın Üreticisi veya Tüketicisi Olarak Zaman. A. Şentürer, Ş. Ural, Ö. Berber, & F. Uz içinde, Zaman-Mekan (s. 142-149). İstanbul: YEM Yayın.
  • Keyder, Ç. (2006). Enformel Küreselleşme: İstanbul, Küresel ile Yerel Arasında (giriş yazısı). İstanbul: Metis Yayınları.
  • Şentürer, A. (2008). Zaman ve Mekânın Genişleme Aralığı Olarak “Sınır-Boyları. Ş. U. Ayşe Şentürer içinde, Zaman-Mekan (s. 186-203). YEM Yayın.
  • Süalp, Z. T. (2008). “Kent, “İmge Özne” ve “Dışarlıklı” Zaman Mekânlar. A. Şentürer, Ş. Ural, Ö. Berber, & F. Uz içinde, Zaman-Mekân (s. 204-215). YEM Yayın.
  • Tanju, B. (2008). Mekan-Zaman ve Mimarlıklar. A. Şentürer, Ş. Ural, Ö. Berber, & F. Uz içinde, Zaman-Mekan (s. 168-185). İstanbul: YEM Yayın.
  • Ural, Ş. (2008). İç İçe Geçmiş Zamanlar. Ş. U. Ayşe Şentürer içinde, Zaman-Mekân (s. 16-33). İstanbul: YEM Yayın.
  • Yazıcıoğlu, S. (2008). Unutma Zamanı / Zamanı Unutmak. A. Şentürer, Ş. Ural, Ö. Berber, & F. Uz içinde, Zaman-Mekân (s. 124-129). İstanbul: YEM Yayın.