Türkiye’de 1920’lerden 1960’lara kadar nüfusun artışını teşvik eden politikalar uygulanmıştır. 1930’lu ve 1940’lı yıllarda ülkede genç nüfus yeterli değildir. O dönemde Kâzım Karabekir, nüfus büyüklüğünün bir ülkenin en büyük gücü olduğunu, bu nedenle nüfusun olabildiğince arttırılması gerektiğini düşünmektedir.Bu çalışma, Türkiye’nin 1920’lerden başlayarak yaklaşık 90 yıllık nüfus bilgileri ışığında Kâzım Karabekir’in 1930’lu ve 1940’lı yıllarda nüfus ve aile politikalarına ilişkin düşüncelerini ele alarak irdelemek ve bugünkü durumu değerlendirmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışma bir tarama/değerlendirme makalesi türünde hazırlanmıştır. Çalışmada, Karabekir’in konuya ilişkin eserleri incelenmiştir. Ülkemizin resmî istatistik kurumu olan TÜİK’in nüfus alanındaki verileri ile aile planlaması ve nüfus bilimi alanındaki kaynaklar taranmıştır. Çalışma boyunca, Karabekir’in yaklaşımları esas alınarak onun verdiği bilgiler somut istatistiksel bilgilerle karşılaştırılmıştır. Karabekir’in nüfus ve aile ile ilgili belli başlı görüşleri ele alınarak değerlendirilmiş ve tartışılmıştır. Çalışmanın sonunda, aile ve nüfus politikaları açısından ülkemizin bugünkü durumuna da kısaca değinilmiştir.

From 1920’s to 1960’s, policies supporting the population growth were encouraged in Turkey. Young population of the country was inadequate during 1930’s and 1940’s. In course of the era, Kazım Karabekir thought that the most effective power for the country is the population growth, and consequently considered the population enlargement as much as possible.This study has been conducted in light of the demographic information of Turkey for 90 years starting from 1920’s with the purpose of investigating the thoughts of Kazım Karabekir by handling his population and family policies during 1930’s and 1940’s and evaluating the current situation. The study has been prepared as a browse/evaluation article. The works of Kazım Karabekir considering the issue was investigated during the studies. Data obtained by the official statistical institution of Turkey (TÜİK) on population, and resources concerning the family planning and the demography has been browsed. During the studies, on the basis of Karabekir’s approach, the information given by him and the statistical data was compared. The fundamental observations of Karabekir on population and family were investigated and discussed. At the end of the study, the current situation of our country related to the family and population policies was briefly argued.