Çocuk Koruma Kanunu Uyarınca Haklarında Danışmanlık Tedbiri Uygulanan Çocukların Özellikleri (Konya Örneği)

Bu çalışmanın amacı, 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu kapsamında suça karışan 13-18 yaş arasındaki çocukların özellikleriniortaya koymaktır. Araştırmanın örneklemi ilgili Kanun gereğince haklarında danışmanlık tedbiri kararı verilen ve sosyalincelemeleri sosyal hizmet uzmanlarınca yapılan 86 çocuktan oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafındanbir anket formu oluşturulmuştur. Anket formundan elde edilen bilgiler SPSS 15.00 paket programı ile değerlendirilmiş vefrekans dağılımları bulunmuştur. Araştırmanın sonucunda; suça sürüklenen çocukların büyük bir çoğunluğunun erkek olduğu,okula devam etmediği ve herhangi bir işte çalışmadığı, anne babasının sağ ve birlikte yaşadığı, asgari ücret, sosyal yardım vesosyal çevre yardımlarıyla geçinen geliri olmayan ailelerin çocukları olduğu ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Suça Sürüklenen Çocuklar, Çocuklar

IN ACCORDANCE WITH CHILD PROTECTION LAW CHARACTERISTICS OF CHILDREN UNDER PROBATION (KONYA SAMPLE)

The aim of this study is to underscore the personal characteristics of the juvenile delinquents whose ages range from 13 to 18under the child protection law of 5395. The sample space of this study consists of the 86 juvenile delinquents who are in needof protection under the respective protection law. The data are gathered through a questionnaire developed by the researchers.Resulting data from questionnaire are analyzed by SPSS 15.00 statistical software package and frequency distributions arefound. The results of data analysis are as follows: the majority of the juvenile delinquents under the child protection law aremale, not enrolling school, whose parents are alive, and living together, and having no sufficient income and striving to live upwith the support of people around.

Keywords:

Juvenile Delinquents, Children,

PDF

___

Akduman, G. G. (2007), Suça Karışan 12-15 Yaş Grubundaki Çocuklarda Akran İstismarı ve Ken- dilik Algısının Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
Arıkan, Ç. (1996), Yoksulluk, Evlilikte Geçimsizlik ve Boşanma, Şafak Matbaası, Ankara.
Atkinson, R. L., Atkinson, R.C., Smith, E.E, Bem, D.J. ve Nolen-Hoeksema, S.N. (2002), Psikolojiye Giriş, Arkadaş Yayınları, Ankara.
Avcı, M. (2008), “Tutuklu Çocuklar Üzerine Bir Araştırma: Çocukların Suça Yönelmesinde Etkili Olan Toplumsal Nedenler ve Çözüm Önerileri”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilim- ler Enstitüsü Dergisi, 11( 1), s.49.
Bıyıklı, H. İ. (1972), “Çocuk Suçluluğunun Nedenleri Ülkemizde Çocuk Mahkemeleri”, Adalet Dergisi, 1, s.760-772.
Burger, J. M. (2006), Kişilik, Kaknüs Yayınları, İstanbul.
Çoğan, O. (2006), Çocuk Suçluluğunun Nedenleri ve Edirne Ceza Mahkemelerinde Açılan Dava- ların Bu Yönde İncelenmesi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayımlan- mamış Doktora Tezi, Ankara.
Ereş, F. (2009), “Toplumsal Bir Sorun: Suçlu Çocuklar ve Ailenin Önemi”, Aile ve Toplum Der- gisi, 5(7), s.91.
Çocuk Koruma Kanunu, (2005), Retrieved: http://oges.meb.gov.tr/doc2012/5395_SAYILI_CO- CUK_KORUMA_KANUNU.pdf
Demiral N., Korkmaz Çetin S., Aydın C., Bildik T., Özbaran B. ve Altıtaş, İ. (2009), “İzmir’de 2004– 2005 Tarihleri Arasında Suça Karıştıkları Tespit Edilen Çocuk ve Gençlerin Sosyo De- mografik Özellikleri ve Gereksinim Alanları”, Ege Pediatri Bülteni, 16(1), s.1-8.G
Dönmezer, S. (1994), Kriminoloji, Beta Yayınları İstanbul.
Fişek, G., Çiner, C. U. ve Akpınar, T. (2008), Çocuk Suçluluğunda Öncü Çalışmalar ve İki Dok- tora Tezi, AÜHFD, 57(2), s. 21-25.
Göç, L. (2006), Çocuk Suçluluğu ve Polisin Yaklaşımı, Kahramanmaraş Üniversitesi Sosyal Bilim- ler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kahramanmaraş.
Gönültaş, B. (2009), Adana İlinde Mala ve Şahsa Karşı Suç İşleyen Çocukların Sosyo Demografik Özelliklerinin Ortaya Konulması, Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Güngör, M. (2008), “Evrensel Bir Sorun Olarak Çocuk Suçluluğu Ve Sokakta Çalışan ve Yaşayan Çocuklar”, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), s.27.
Günşen-İçli, T. (2009), Çocuk, Suç ve Sokak. Sokakta Yaşayan, Suç İşleyen ve Suça Maruz Olan Çocuklar: Ankara, İstanbul Örneği, Çözümler ve Öneriler, Dumat Ofset Mat- baa Ltd. Şti., Ankara.
Hancı, H. (1999), “Çocuk Suçluluğuna Yol Açan Sosyal Bir Yara: İç Göçler Ve Çarpık Kentleşme”, Hekim ve Yaşam İzmir Tabip Odası Bülteni, 6, s.24-28.
Heimer, K. (1996), “Gender, İnteraction And Delinquency: Testing a Theory of Differential Social Control”, Social Psychology Quarterly, 59 (1), pp.39.
Kaner, S. (1991), “Suçlu Çocuklara/Gençlere ve Sorunlarına Genel Bir Bakış”, A.Ü. Eğitim Bilim- leri Fakültesi Dergisi, Retrieved: ttp://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/40/506/6139. pdf
Karabulut, S. (2006), Suçlu Çocukların Türkiye Profili, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü- sü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde.
Kızmaz, Z. ve Bilgin, R. (2010), “Sokakta Çalışan/Yaşayan Çocuklar Ve Suç: Diyarbakır Örneği”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9(32).
Kocadaş, B. (2007), “Düşük Sosyo-Ekonomik Yapı Suç İlişkisi: Malatya’da Çocuk Suçluluğu”, Sos- yoloji Araştırmaları Dergisi, (1), s.158-172-181.
Kunt, V. (2003), Çocuk ve Suç, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Küt, D. (2006), 1997-2004 Yılları Arasında Güvenlik Birimlerine Gelen/Getirilen Çocukların Durumlarının İrdelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Öter, A. (2005), Çocuk Suçluluğunun Toplumsal Nedenleri (Antalya Örneği), Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Isparta.
Uluğtekin, S. (1985), “Çocuklara İlişkin Islah Sisteminde Kurumsal Bakım ve Çağdaş Trefman Modelleri”, H.Ü. Sosyal Hizmetler Yüksek Okulu Dergisi, 3(3), s.5.
Saran, N. (1990), "Çocuk Suçluluğu ve Parçalanmış Aileler", Aile Yazıları III., Birey Kişilik ve Toplum, Bilim Serisi (Der.:B. Dikeçligil-A. Çiğdem), 5, T.C. Başbakanlık Aile Araştır- ma Kurumu Yayınları, Ankara, s.131-134.
T.C. Başbakanlık Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü (2009), Suç Faili ve Mağdurları Olarak Çocuklar ve Gençler Semineri Raporu (15–22 Kasım 2009) Münih-Almanya, Ankara, s.2-4.
TÜİK, (2009), “Ceza İnfaz Kurumu İstatistikleri”, 2. Risk Altında ve Korunması Gereken Çocuklar Uluslararası Sempozyumu.
Şensoy, N. (1949), Çocuk Suçluluğu, Küçüklük, Çocuk Mahkemeleri ve İnfaz Müesseseleri, İsmail Akgün Matbaası, İstanbul.
Yavuzer, H. (1999), Ana-Baba ve Çocuk, Remzi Kitabevi, İstanbul.
Yavuzer, H. (2009), Çocuk ve Suç, Remzi Kitabevi, İstanbul.
Yörükoğlu, A. (1997), Değişen Toplumda Aile ve Çocuk, Özgür Yayınları, İstanbul.