SOSYAL EKONOMİ POLİTİKALARI KAPSAMINDA SOSYAL BELEDİYECİLİK ANLAYIŞI

Günümüzde önemi tekrar artmaya başlayan sosyal devlet anlayışı, devletin sosyal barışı ve sosyal adaleti sağlamak amacıyla sosyal ve ekonomik hayatı düzenlemesini öngörür. Herkese insan onuruna yaraşır asgari bir hayat seviyesi sağlamaya çalışır. Toplumda gelir dağılımında adaletsizlikler arttığında, sosyal devlet uygulamalarına daha fazla ihtiyaç duyulur. Bu durumda sosyal ekonomik politikalar aracılığıyla toplumda yoksul ve muhtaç insanlara yardım edilerek onlara insanlık onurunayaraşır bir yaşam düzeyi sağlanır. Yerel düzeyde sosyal devlet ilkesi ise en çok sosyal belediyecilik uygulamalarında belirir. Sosyal belediyecilik uygulamaları ile yerel yönetimlerde yaşayan insanlara sosyal nitelikli mal ve hizmetler sunularak onların daha iyi bir hayat standardına sahip olmaları sağlanır. İnsanların bütçelerine katkı yapılarak ülkedeki gelir dağılımındaki adaletsizlikler giderilmeye çalışılır. Bu çalışmada söz konusu kapsamda sosyal devlet anlayışının yerele yansıyan sosyal ekonomipolitikaları ele alınacaktır. Bu doğrultuda sosyal belediyecilik, özellikle sosyal hizmetler ve sosyal yardımlar özelinde değerlendirilecektir.

THE CONCEPT OF SOCIAL MUNICIPALITY UNDER SOCIAL ECONOMY POLICIES

Nowadays, with its increasing importance the social state approach predicts the regulation of social and economic life in order to ensure the social peace and social justice. It pursuits to provide anyone a life, that is worthy of human dignity at minimum level. More welfare state applications are needed when the inequalities in income distribution increases in the community. In this case by helping the poor and needy people in the community through social and economic policies, they will be provideda standard of living worthy of human dignity. he welfare state at the local level will appear in most social municipal applications. It provides people living in local government to have a better life to their standard by presenting social quality goods and services through social municipality. Inequalities in income distribution in the country are trying to be resolved by making contribution to people’s budget. In this study, social economic policies that relect the social state in the local level will be discussed. Accordingly social municipality, especially social services and social assistance in private will be evaluated.

___

  • Acar, Ö. (1998). Kamu yönetimi. İstanbul: Meram Yayınları.
  • Akdoğan, Y. (1999). Sosyal belediyecilik. İstanbullu Dergisi, 3, ss. 30-45.
  • Akdoğan, Y. (2002). Ulusal soruna yerel çözüm: Sosyal belediyecilik. Eminönü Bülteni, 2,
  • ss. 11-17.
  • Akdoğan, Y. (2006). Sosyal belediyecilik. Yerel Siyaset, 3, ss. 41-50.
  • Aktan, C. C. (1994). 21. yüzyıl için yeni toplumsal sözleşme. İzmir: T Yayınları.
  • Aktan, C. (1995). Optimal devlet. İstanbul: TÜSİAD Yayınları.
  • Al, H. (2002). Kamu yönetiminde paradigma değişimi (Yayımlanmamış Doktora Tezi).
  • Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
  • Batmaz, N. (2014). Altıncı bölüm: İŞT-KAR. A. Özer (Ed.), Yönetim Sözlüğü. Ankara:
  • Adalet Yayınları.
  • Beki, A. (2008). Türkiye’de sosyal belediyecilik uygulamaları (Ümraniye Belediyesi örneği)
  • (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
  • Sakarya.
  • Boybek, S. (2009). Sosyal yardım uygulamaları ve çocuk işçiliği arasındaki ilişki: Keçiören
  • örneği (Yayınlanmamış Sosyal Yardım Uzmanlık Tezi). T.C. Başbakanlık Sosyal
  • Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü, Ankara.
  • Bozkurt, Ö., Ergun, T. ve Sezen, S. (1998). Kamu yönetimi sözlüğü. Ankara: TODAİE.
  • Çiçek, E. (2012). Türkiye’de belediyelerin sosyal hizmet ve sosyal yardım politikaları: Batı
  • Akdeniz örneği. Ankara: Türk Belediyeler Birliği.
  • Demirel, D. (2005). Kamusal retorikte moda trend: Yeni kamu yönetimi. Sayıştay Dergisi,
  • , ss.130-144.
  • DPT. (2000). Sekizinci beş yıllık kalkınma planı, kamu yönetiminin iyileştirilmesi ve yeniden
  • yapılandırılması özel ihtisas komisyonu raporu (DPT: 2507 – ÖİK: 527). 16.10.2015,
  • http://www.sp.gov.tr/upload/xSpKutuphane/files/iULBo+oik527.pdf.
  • Drucker, P. (1995). Değişim çağının yönetimi (Çev. Dicleli, Z.). İstanbul: Henkel.
  • Erdut, Z. (2004). Liberal ekonomi politikaları ve sosyal politika, Çalışma ve Toplum, 2(2),
  • ss. 14-21.
  • Ersöz, H. Y. (2005). 5272 sayılı yasa öncesinde Türkiye’de belediyelerin sosyal politika
  • alanındaki deneyimleri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 50, ss. 131-139.
  • Ersöz, H. Y. (2006). Sosyal politika-refah devleti-yerel yönetimler ilişkisi. İstanbul
  • Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 55(1), ss.770-779.
  • Flynn, N. (1995). he future of public sector management: Are there some lessons from
  • Europe. International Journal of Public Sector Management, 8(4), ss. 1-9.
  • Güneş, S. (2008). Sosyal yardım algısı ve yoksulluk kültürü. Ankara: T.C. Başbakanlık Aile
  • ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü.
  • Güzel, A. ve Okur, A. (2002). Sosyal güvenlik hukuku. İstanbul: Beta.
  • Hughes, O. (1998). Public management & administration. USA: ST.Martin’s Press.
  • Jenssen, S. (2002). Transforming politics: Towards new or lessen roles for democratic
  • institutions. T. Christensen ve P. Legreid (Ed.), New public management (ss. 205-
  • . England: Ashgate.
  • Kaya, E. (2007). Kent yönetiminde yeni yaklaşım yerel kalkınma yönetimi (Genişletilmiş ve
  • Gözden Geçirilmiş 2. Basım). İstanbul: Okutan Yayıncılık.
  • Kaya, E. (2009). Yoksullukla mücadelede Avrupa’nın ve Türkiye’nin sosyal yardım modeli
  • (Yayınlanmamış Sosyal Yardım Uzmanlık Tezi). Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve
  • Dayanışma Genel Müdürlüğü, Ankara.
  • Keleş, S. (2008). Türkiye’de sosyal belediyecilik uygulamaları ve Ankara Büyükşehir
  • Belediyesi örneği (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi
  • Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
  • Kesgin, B. (2012). Kentsel yoksulluğa yönelik yerinden ve yerel müdahale: Sosyal
  • belediyecilik. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi, Sosyal Bilimler Dergisi, 26, ss. 175-184.
  • Killerby, P. ve Smith, J. (2001). From competition to cohesion: he changing focus of
  • economic development in New Zealand. Australasian Journal of Regional Studies,
  • (3), ss. 1-9.
  • Mehrotra, S. (2000). Integrating economic and social policy: Good practices from highachieving
  • countries (Innocenti Working Papers. No. 80). UNICEF Innocenti Research
  • Centre. Erişim tarihi: 20.03.2015, http://www-prod.unicef-irc.org/publications/pdf/
  • iwp80.pdf.
  • Negiz, N. (2011). Sosyal yardım ve sosyal hizmet faaliyetleri açısından Isparta Belediyesi:
  • Farkındalık, yararlanma ve değerlendirme açısından bir araştırma. Süleyman
  • Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), ss. 321-335.
  • Onat, Ü. (2003). Yoksulluk ve sosyal hizmet, yoksulluk ve kapitalizm: Türkiye’nin yoksulluk
  • meselesinin çözümünde devlete düşen görevler: Yoksulluk (2. Cilt). İstanbul: Deniz
  • Feneri Derneği Yayınları.
  • Ölmez, T. O. (2007). Sosyal yardım içerisinde yerel yönetimlerin yeri (Yayımlanmamış
  • Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Önen, M. (2010). Yerel yönetimlerin yoksullukla mücadelesi: Malatya Belediyesi örneği.
  • Sayıştay Dergisi, 79, ss. 71-86.
  • Örnek, A. (1998). Kamu yönetimi. İstanbul: Meram Yayın Dağıtım.
  • Öz, C. S. ve Yıldırımalp, S. (2009). Türkiye’de kentsel yoksullukla mücadelede sosyal
  • belediyeciliğin rolü. Erişim tarihi: 20.07.2015, http://www.sosyalhaklar.net/2009/
  • bildiri/oz.pdf.
  • Özdemir, H. (2014). Sekizinci Bölüm: MEH-ÖĞR. A. Özer (Ed.), Yönetim Sözlüğü (ss.
  • -341). Ankara: Adalet Yayınları.
  • Özer, M. A. (2015). Yeni kamu yönetimi (3. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Özer, M. A. ve Akçakaya M. (2015). Yerel yönetimler. Mali boyut. Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Park, H., Jun, R. ve Feiock, C. (2011). Collaborative approaches to economic development:
  • Regional development partnerships and social capital. Erişim tarihi: 20.04.2011,
  • http://myweb.fsu.edu/rfeiock/papers/Regional_partnerships.pdf.
  • Pektaş, E. K. (2010). Türkiye’de sosyal belediyecilik uygulamaları ve temel sorunlar.
  • Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Akademik İncelemeler Dergisi, 5(1), ss.
  • -25.
  • Seyyar, A. (2004). Sosyal siyaset açısından yoksulluğa karşı mücadele. Köprü Dergisi, 88,
  • ss. 1-9.
  • Seyyar, A. (2012). Sosyal hizmetler nedir? Erişim tarihi: 23.08.2012, http://www.
  • sosyalsiyaset.net/documents/sh.htm.
  • Sezer, B. U. (1992). Büyük devlet-küçük devlet tartışması. Amme İdaresi Dergisi, 25(4). ss.
  • -12.
  • Şaylan, G. (1994). Değişim, küreselleşme ve devletin yeni işlevi. Ankara: İmge Yayınları.
  • Şaylan, G. (1995). Değişim ve yolsuzluk. Amme İdaresi Dergisi, 28(3), ss. 1-14.
  • Şaylan, G. (2000). Kamu yönetimi disiplininde bunalım ve yeni açılımlar üzerine
  • düşünceler. Amme İdaresi Dergisi, 33(2), ss. 5-19.
  • Şener, Ü. (2010). Yoksullukla mücadelede sosyal güvenlik, sosyal yardım mekanizmaları
  • ve iş gücü politikaları. Erişim tarihi: 10.02.2015, http://www.tepav.org.tr/upload/
  • files/1271313906r3055.Yoksullukla_Mucadelede_Sosyal_Guvenlik.pdf.
  • Şenkal, A. (2005). Sivil toplum ve sosyal sermaye: Sosyal politikaya dayalı alternatif
  • kalkınma modeli arayışları. İstanbul Üniversitesi, İktisat Fakültesi Mecmuası, 55,
  • ss. 791-810.
  • Talas, C. (1976). Sosyal ekonomi. Ankara: S Yayınları.
  • Talas, C. (1980). Ekonomik sistemler. Ankara: S Yayınları.
  • Talas, C. (1993). Liberalciliğin geri dönüşü ve sonrası. Amme İdaresi Dergisi, 26(3), ss.
  • -11.
  • TEPAV (2011). Sosyal politika çalışmaları. Erişim tarihi: 20.04.2011, http://www.tepav.org.
  • tr/tr/calismalarimiz/s/358.
  • TİSK (Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu) (2004). Sosyal güvenlik sistemlerinde
  • özel emeklilik programlarının yeri ve gelişimi. Birinci bölüm: Temel kavramlar ve
  • sosyal güvenlik araçları (No: 244). Ankara: TİSK Yayınları.
  • Toprak, D. ve Şata, C. (2009). Türkiye’de yerel yönetimler reformu çerçevesinde sosyal
  • belediyecilik yaklaşımı. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 1(1), ss. 11-26.
  • Tortop, N. (1997). Halkla ilişkiler (7. Baskı). Ankara: Yaygı Yayınları.
  • Uçaktürk, T., Uçaktürk, A. ve Özkan, M. (2009). Yerel yönetimlerde sosyal sorumluluk
  • bağlamında sosyal belediyecilik: Biga Belediyesi örneği. Erişim tarihi: 10.03.2015,
  • http://akademikpersonel.kocaeli.edu.tr/ahmet.ucakturk/bildiri/ahmet.
  • ucakturk11.08.2011_04.20.14bildiri.pdf.
  • Uçkaç, A. (2010). Türkiye’de neoliberal ekonomi politikaları ve sosyo-ekonomik
  • yansımaları. Maliye Dergisi, 158, ss. 420-432.
  • Urhan, V. F. (2008). Türkiye’de yerel yönetimlerin yeniden yapılandırılması. Sayıştay
  • Dergisi, 70, ss. 80-92.
  • Uslu, H. (2013). Sosyal politika açısından belediyeler ve sosyal belediyecilik. K. Özden
  • (Ed.), Yerel Yönetimlerde Güncel Sorunlar ve Tartışmalar. Ankara: Seçkin Yayınları,
  • ss. 88-103.
  • Yatkın, A. (2014). On ikinci bölüm: YAB-ZOR. (Ed. A. Özer), Yönetim Sözlüğü. Ankara:
  • Adalet Yayınları, ss. 533-619.
  • Yıldırım, A. (2009). Sosyal politikanın yönetişimi. 19-20 Kasım, Ankara. Erişim tarihi:
  • 05.2015, http://www.tepav.org.tr/sempozyum/2009/bildiriler/aziz.yildirim.bildiri.pdf.