___

• Akdem, F. ve Akel, S. B. (2014). Otizmli bireylerin bakım verenlerinin yaşam kalitesi ve zaman yönetimini etkileyen faktörlerin incelenmesi, Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi, 2(3), 121-129
• Akgül Macaroğlu, E. (2010). Otizmle yaşamı ne kadar anlıyoruz? Sakarya University Journal of Education, 2 (1), 7-13.
• Aksüt, M. (2001). Yeni bin yılın yeni eğitim merkezleri (OÇEM’ler) ve otistik bireylerin eğitimi, AKU Sosyal Bilimler Dergisi, 3(2), 56-71.
• Aydın, A. (2008). Sembolik oyun testinin Türkçe’ ye uyarlanması ve okul öncesi dönemdeki normal, otistik ve zihin engelli çocukların sembolik oyun davranışlarının karşılaştırılması. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Aydın,A., ve Saraç T. (2014). Otistik bireylerin özellikleri ile ebeveynlerinin geniş otizm fenotipi ve aleksitimik özelliklerinin incelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 24,183-209.
• Baştürk, S. ve Taştepe, M. (2013). Evren ve örneklem, (Baştürk, S. Ed) Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Vize Yayıncılık, 129-159.
• Bek, H., Gülveren, H.,ve Şen, B.(2012).Otistik çocuğa sahip ebeveynlerle normal çocuğa sahip olan ebeveynlerin atılganlık, suçluluk ve utanç düzeyleri bakımından incelenmesi.
• Turkish International Journal of Special Education and Guidance & Counceling,1 (2),1-7 Creswell, J. W. (2014). Araştırma yaklaşımının seçimi (çev. Bütün, M.) Araştırma Deseni: Nitel, Nicel ve Karma Yöntem Yaklaşımları, (Demir, S. B. Çev. Editörü), Ankara: Eğiten Kitap, 3-24.
• Çengelci, B. (2009). Otizm ve down sendrom’lu çocuğa sahip annelerin kaygı, umutsuzluk ve tükenmişlik duygularının karşılaştırılması. Ege Eğitim Dergisi,2 (10) ,1–221
• Çopuroğlu, C. Y. (2014). Toplumsal dışlanma ve otizm. International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9 (5),607-626.
• Diken H. İ. (2013). Özel Eğitime Gereksinimi Olan Öğrenciler ve Özel Eğitim. (7.baskı). Ankara: Pegem Akademi
• Ekiz, D. (2009) Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Ekiz,D., Şahin, D. Z., ve Camadan, F.(2014). Özel eğitim öğretmenlerinin otizmli çocuklarla iletişim yollarının incelenmesi. Turkish International Journal of Special Education and Guidance & Counseling ,3 (1),54-67
• Eliçin,Ö., ve Yıkmış, A.(2014). Otizmi olan öğrencilere okuma yazma öğretme konusunda sınıf öğretmenlerinin görüş ve önerileri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,(15),231-242.
• Erturan, N., ve Akbağ M. (1997).Spastik, otistik ve zihinsel engelli çocukların annelerinin ve kardeşlerinin kaygı düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, (9),227-236
• Girli, A. (2007). Asperger sendromlu ve yüksek işlevli otistik çocukların eğitimden yararlanma düzeyleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi. 8 (2), 23- 43
• Gül,O. S., ve İftar, T. E. (2012). Otizm spektrum bozukluğu tanısı olan bireyler için sosyal öykülerin kullanımı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 13(2),1-20.
• Johnson, B. ve Christensen, L. (2014). Nitel Araştırma (çev. Bütün, M.) Eğitim Araştırmaları: Nitel, Nicel ve Karma Yaklaşımlar (Demir, S. B. Çev. Editörü), Ankara: Eğiten Kitap, 374-409.
• Karabekiroğlu, K., Cakin-Memik, N., Özcan-Özel, O., Toros, F., Öztop, D., Özbaran, B., Cengel-Kultur, E., Akbaş, S., Taşdemir, G. N., Ayaz, M., Aydın, C., Bildik, T., Erermiş, S.ve Yaman, A. K. (2009). DEHB ve Otizm ile İlgili Bilgi Düzeyleri ve Damgalama: Sınıf Öğretmenleri ve Anababalarla Çok Merkezli Bir Çalışma. Klinik Psikiyatri, 12, 79-89.
• Karpat, D., ve Girli, A. (2012). Yaygın gelişimsel bozukluk tanılı çocukların anne-babalarının yaş tepkilerinin, evlilik uyumlarının ve sosyal destek algılarının incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 13 (2), 69-85
• Meral, F. B., Çavkaytar, A. (2014). Otizmli çocuk ailelerinin aile yaşam kalitesi algıları, Kastamonu Eğitim Dergisi, 23 (3),1363-1380
• Papatğa, E. (2012). Otizmli çocukların oyun becerileri ile davranış ve sosyal beceri özelliklerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Trakya Üniversitesi, Edirne.
• Şener,F. E., ve Özkul,Y.(2013). Otizmin genetik temelleri. Sağlık Bilimleri Dergisi.22(1),86-92.
• Töret, G., Özdemir, S., ve Özkubat, H. (2015). Ciddi düzeyde otizm spektrum bozukluğu olan çocuklar ile annelerinin ebeveyn-çocuk etkileşimlerinin ebeveyn ve çocuk davranışları açısından incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi.16(1),1-22.
• Top, F. Ü. (2009). Otistik çocuğa sahip ailelerin yaşadıkları sorunlar ile ruhsal durumlarının değerlendirilmesi: niteliksel araştırma. Çocuk Dergisi.9(1).34-42
• Yüksel, Y. M., ve Eren, B. S. (2013). Otistik çocuğa sahip ailelerle yapılan grupla psikolojik danışma çalışmasının ailelerin depresyon ve problem çözme becerileri üzerine etkisi. Eğitim Bilimleri Dergisi, 25(25), 197-210.
• Yıkmış, A., ve Özbey, Y. F.(2009).Otistik çocuğa sahip annelerin çocuklarının devam ettiği rehabilitasyon merkezlerinden beklentilerinin ve önerilerinin belirlenmesi. International Online Journal of Educational Sciences,1 (1), 124-153.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık