XVIII. yüzyılda yaşamış olan şair, hekim ve astronomi bilgini Abbâs Vesîm’in mürettep bir divanının yanı sıra tıp ve astronomi ile ilgili telif ve tercüme birçok eseri vardır. Bu eserlerden biri de yazarın yeni tıpla eski tıp kurallarını karşılaştırdığı Düstûru’l-Vesîm Fi’t Tıbbı’l-Cedîd ve’l-Kadîm’dir. İki ciltten oluşan ve kütüphanelerde dört nüshası tepit edilen eserin son bölümü El-Hâtimetü’l-Vesâyâ İlâ-Etıbbâ’dır. Bu bölümde Klâsik tıp kitaplarında olduğu gibi hekimlere nasihatlerde bulunan Abbâs Vesîm, bu bölümü Türk, Arap ve İran şairlerinden aldığı manzumelerle de süsleyerek, sanatsal bir dille kaleme almıştır. Bu özellikleriyle Düstûru’l-Vesîm, salt bir tıp kitabı olmanın ötesinde edebî değeri olan bir eser olarak da karşımıza çıkmaktadır. Bu nedenle eserdeki bu bölümün dil ve üslup açısından incelenmesi önemlidir. Bu çalışmada Abbâs Vesîm’in hayatı ve eserleri hakkında kısaca bilgi verilmiş, Düstûru’l-Vesîm Fi’t-Tıbbı’l-Cedîd ve’l-Kadîm adlı eserin El-Hâtimetü’l-Vesâyâ İlâ-Etıbbâ bölümü dil ve üslup açısından incelenmiştir.