Bu makâlede, geleneksel edebiyât teorilerine göre sözün ve de şiirin ilk mahallinin, “Levh” olduğu, Levh’te yer alan şiir özlerinin yani mazmûnların, şâirdeki “tab‘” ya da “meş‘ar” aynasına yansıdığı ileri sürülmüştür. Şâirin, şiiriyle sözel varlık düzlemine aktardığı şey ise, mazmûnun tab‘ ya da meş‘ar aynasına yansıyan görüntüsüdür.