Hâl eklerinin birbirlerinin yerine kullanılması da denilen “nöbetleşe” kullanımları Türkçenin en eski dönemlerinden itibaren var olan bir durumdur. Sebebi tam olarak bilinmemekle beraber bu nöbetleşe kullanımlar günümüz Türkçesinde ağızlarda devam etmektedir.      Bu çalışmada 15. yüzyılın sonlarıyla 16. yüzyılın başlarında yaşadığı kabul edilen Sabâyî mahlaslı müellifin kaleminden çıkmış olan Hikâyet-i Üveysü’l- Karanî adlı eserde hâl eklerinin cümle içindeki işlevleri ve birbirlerinin yerine (nöbetleşe) kullanımları üzerinde durulmuş ve çalışma neticesinde bu tür kullanımların ağız özellikleriyle ilgili olabileceği gibi manzum eserlerde vezin ve kafiyeyi sağlamak için de yapılabileceği kanaatine varılmıştır.