Amaç:Derinin tümöral lezyonları sıklıkla klinik olarak birbirine benzemektedir. Çoğu kez patolojik olarak tanı alması gerekmektedir. Dermatoloji polikliniğine başvuran ve eksize edilmesi gereken tümoral lezyonların patolojik çeşitliliği klinik görünüm ile beraber değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Materyal ve metod:Polikliniğimize tümöral lezyon şikayeti ile başvuran ve eksize edilmesi gereken 60 hastanın patolojik tanısı retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular:En sık tespit edilen tümöral lezyonlar epidermal kist (%20) iken ikinci sırada trikilemmal kist (%10) yer almaktaydı. Bazal ve skuamöz hücreli kanserler eşit oranda (%6,7) saptandı. Nadir görülen tömörlerden olan bazoskuamöz kanser, kaposi sarkomu, kondroid siringom ise birer hastada (%1,6) gözlendi.Sonuç:Her ne kadar tümöral lezyonların bazılarına inspeksiyon ile tanı konulsa da bir çok lezyon klinik olarak birbirine benzediğinden patolojik tanının da konulması gerekmektedir. Dermatologların bu kitleleri kendilerinin cerrahi olarak eksize etmesi hem ayırıcı tanının geliştirilmesine hem de mesleki eğitimine katkıda bulunabilir.

Background: Cutaneous tumoral lesions are often clinically similar. Often it need to be diagnosed pathologically. The aim of this study was to evaluate together with the clinical appearance the pathologic diversity of the tumoral lesions need to be excised and that were admitted to the dermatology polyclinic. Methods: We were retrospectively evaluated the pathological diagnosis of 60 patients who were admitted to our outpatient clinic with complaints of tumoral lesions. Results: The most common tumoral lesions were epidermal cyst (20%) and trichilemmal cyst (10%). Basal and squamous cell carcinomas were equally revealed (6.7%). Basosquamous cancer, Kaposi’s sarcoma and chondroid syringoma, which are rare tumors, were observed in one patient (1.6%). Conclusions: Although some tumoral lesions are diagnosed by inspection, many lesions are similar to each other clinically, so pathologic diagnosis is needed. Surgical excision of these masses of dermatologists may contribute to both the development of differential diagnosis and occupational training.