Kur’an-ı kerim’e Göre Allah’ın Yardımının Gecikmesinin Nedenleri ve Hikmetleri

İslam inancına göre Allah’la kul arasındaki ilişki sürekli ve canlıdır. Allah kullarını daima gözetler ve gerektiğinde müdahale eder. Bu müdahalelerin sonuç itibariyle genellikle inananların lehine, inkârcıların ise aleyhine olduğu söylenebilir. İslam literatüründe “Allah’ın yardımı” olarak ele alınan bu müdahalelerin gerçekleşmesi için bir takım şartların oluşması gerekmektedir. Müslümanların bu şartları zamanında yerine getirmesi gerekir. Bununla beraber bu şartların bulunması yardımın hemen gerçekleşmesini zaruri kılmaz. İlahi hikmetlere dayalı bazı nedenlerden dolayı Allah’ın yardımı insanların beklediği zamanda ve şekilde gerçekleşmeyebilir. Böyle zamanlarda insanlar İlahi yardımın geciktiğini düşünmüşlerdir. Ancak, bir süre sonra, İlahî yardımdaki bu zamanlamanın hikmetleri daha iyi anlaşılabilmiştir. Bununla ilgili Kur’an-ı Kerim’de pek çok örnek olay bulunmaktadır

According to Islamic belief, the relationship between God and human beings is continuous and alive. Allah always observes his servants and intervenes when necessary. It can be said that, in consequence, these interventions have usually been in favor of the believers while they have been against the deniers. In Islamic literature, these interventions are regarded as God's Aid for which to occur there are some conditions. Muslims must fulfill these conditions on time. Nevertheless, the execution of these conditions does not force God to act upon immediately. For some reasons, based on the divine wisdom of God, God's Aid may not happen on time and in the manner as people expect them to be. At such times, people tend to think that the divine help has been delayed. Only after some time, this divinely wisdom in the timing of aid was able to be comprehended fully. There are a lot of exemplary cases in the Holy Qur’an related to this issue.

___

Abduh, Muhammed. Tefsir’ül-Kur’an’il-Hakim. İkinci Basım. Kahire: 1947.

Abdulbaki, Muhammed Fuâd. el-Mu'cemü'l-Müfehres li Elfâzi’l-Kur’an. İs- tanbul: Çağrı Yayınları, 1968.

Alûsî, Şihabüddin es-Seyyid Mahmud Şakir. Ruhü’l-Maa’nî Tefsirü Kur’an’il- Azim ve’s-Seb’a’l-Mesani. Beyrut: İhyaü’t-Türasi’l-A’rabi, 1993.

Buharî, Muhammed b. İsmail. el-Camiu’s-Sahih. İstanbul: el-Mektebetü’l- İslamiyye, 1897.

Çimen, Abdullah Emin. “Helak Devam Eden Bir Süreç Midir?” Usûl, İslam Araştırmaları. Temmuz-Aralık 2005.

Demircan, Adnan. “Resulülllah’ın Münafıklarla İlişkileri, “İslam’da İnsan Modeli ve Hazreti Peygamber Örneği. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Ya- yınları, 1995.

Elmalılı, Muhammed Hamdi Yazır. Hak Dini Kur'an Dili. İstanbul: Eser Neşri- yat,1979.

Gökberk, Macit. Felsefe Tarihi. Birinci Basım. İstanbul: Remzi Kitabevi, 1966.

Gwynne, Rosalind W. “İhmal Edilen Sünnet: Sünnetüllah”, Çev: F. Mehveş KAYANİ. İslami Sosyal Bilimler Dergisi. S. II, C. II, 1994.

Hamidullah, Muhammed. İslam Peygamberi Hayatı ve Faaliyeti. (Çev: Salih Tuğ) Beşinci Basım. İstanbul: İrfan Yayıncılık, 1990.

Hamidullah, Muhammed. “Hendek” Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklope- disi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1998.

Hançerlioğlu, Orhan. Felsefe Sözlüğü. Altıncı Basım. İstanbul: Remzi Kitabevi, 1982.

Hayreddin Karaman ve diğerleri. Kur’an Yolu Türkçe Meâl ve Tefsir. Üçüncü Basım. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2007.

İbn Hişâm, Abdü’l-Melik b. Hişâm. es-Siretü’n-Nebeviyye. (Tahkik: Muham- med Ali el-Kutub), Beyrut: el-Mektebetü’l-Asriyye, 1998.

İbn Kesir, Ebü’l-Fida İsmail. Tefsirü'l-Kur'ani'l-Azim. Birinci Basım. Kahire: Mektebetü Evladü’ş-Şeyh li’t-Türas, 2000.

Kara, Necati. “Kur’an ve Sünnet’te Bela-Musibet” EKEV Akademi Dergisi, CI, S. 3, Kasım 1998.

Kasimî, Muhammed Cemaleddin. Mehasinü’t-Te’vîl. Birinci Basım. Kahire: Darü’l-İhyai’l-Kütübi’l-Arabiyye, ty.

Meraği, Ahmed Mustafa. Tefsirü’l-Meraği. Birinci Basım. Mısır: Şirketü Mek- tebeti ve Matbabati Mustafa el- Babi, 1946.

Müslim, Ebu Hüseyn b. El-Haccâc, el -Kuşeyrî, en-Neysaburî. Sahihu Müslim. İstanbul: Mektebetü’l-İslamiyye, ty.

Özsoy, Ömer Sünnetullah: Bir Kur'an İfadesinin Kavramlaşması. Ankara: Fecr Yayınevi, 1994.

Râzî, Ebu Abdullah Fahreddin Muhammed b. Ömer Fahreddin et-Tefsirü’l- Kebir (Mefâtihu’l-gayb). Birinci Basım. Beyrut: Darül-Fikr, 1981.

Sabuni, Ali Muhammed. Safvetü’t-Tefasir. İstanbul: Darü’l-ensar, 1987.

Taberî, Ebu Ca’fer Muhammed b. Cerîr Cami’ü’l-beyan an te’vili ayi’l-Kur’an. İkinci Basım. Kahire: Hicr, 2001.

Topaloğlu, Aydın. “Tanrısal İnâyetin Felsefi Anlamı ve Tarihsel Arka Planı “Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. S. 27.

Turhan, Kasım, “İnâyet” Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. Birinci Basım. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2002

Vâhidî, Ebü'l-Hasan Ali b. Ahmed, Esbabü'n-nüzûl, Beyrut: Darü'l -Ma'rife, ty.

Yıldırım, Suat. Kur’an-ı Hakîm ve Açıklamalı Meâli. İstanbul: Işık Yayınları, 2004.

Zemahşerî, Mahmud b. Ömer, el-Keşşaf an Hakâiki gavâmizi’t-Tenzil ve ‘uyuni’l-ekâvili fi vücuhi’t-te’vil (Keşşâf), Lübnan: Darü'l-Kütübi'l-İlmiyye, 1995.