Kerâmet, Allah’ın salih kullarına ihsan ettiği harikulade hallerdir. İstidrâc ise inanmayan, günahkâr insanlarda ortaya çıkan bir haldir. Mutasavvıflar, kerâmetin caiz olduğuna Kur’an ve Hadislerden delil getirmişlerdir. Kerâmet maddî ve manevî olmak üzere iki çeşittir. Ancak, bir velînin velî olabilmesi için kerâmet sahibi olması şart değildir. İnsanları irşad maksadı ile, zaruret halinde kerâmet izhâr edilebilir. Zaruret olmadan velînin kerâmetini gizlemesi şarttır. İnsanlardan zuhur eden harikulade haller, o şahsın kibrini ve isyanını artırırsa bu; ikram değil, istidrâcdır. Allah’ı bütün isim ve sıfatlarıyla birlikte tanımayan, O’na ibadette kusur eden, günahlardan sakınmayan, gaflette olan kişilerde görülen olağanüstü haller ise istidrâcdır.

Although, karâmat means extraordinary states granted by Allah to His pious men, istidrâj is a condition displayed by the unbeliever and sinful. Sufis have produced evidences through Kur‘ân and Hadis in order to prove that karâmat is religiously permitted. Nevertheless to work karâmats is not compulsory in order to be considered wali. In case of necessity, he can manifest karâmat with an intention of a enlightening people. Unless it is necessary, a wali should hide the karâmats gifted by Allah. Extraordinary actions are diveded into two categorien: Materialistic karâmats and moral karâmats. If those extraordinary conditions displayed by men give rise to their haugtiness and rebellion, this is rather like an istidrâc than a karâmat. In case of the fact that the wonderfull appearances are manifested by those who do not know Allah with His all names and attributes, do not worship for Allah properly, do not restrain from sinful acts and act heedlessly, they are called istidrâj.