Türk romanı, kendi muadili olan Batılı örneklerinden çok daha farklı bir yol izlemiştir. 19. asrın ikinci yarsından itibaren tercümeler ve adaptasyonlar aracılığı ile Türk okurunun tanıştığı roman, özellikle Divan şiiri geleneğinden gelen şairler öncülüğünde gelişim göstermiştir. Toplumsal gelişimin doğruduğu doğal bir süreç olmanın ötesinde, bu dönem yazar ve şairlerin, Batıda gördükleri bu türden etkilenmeleri sonucu ortaya çıkmıştır roman. 20. Asrın ilk yarısında özellikle Sosyalist Gerçekçiliğin Sovyetler'de ortaya çıkması ile birlikte Nazım Hikmet bu akımın roman ile ilgili ortaya attığı düşünceleri Türk romanına taşımak istemiş ve hapishanede iken Kemal Tahir'e yazdığı mektuplarında bu görüşlere sık sık yer vermiştir. Bu makalede, Nazım Hikmet'in, Kemal Tahir'e yazdığı mektuplarda bulunan roman ile ilgili düşünceleri incelenecektir

Although the first examples of Turkish novels began to be written in the second half of the 19th century as a kind of adaptation from the western literature, it followed a much more different route than that of the western novel. The first Turkish novelists were generally classical poets of the Ottoman Empire. Despite this belatedness, Turkish novel proved itself to be able to cope up with the new novel movements emerged again in the West. In the turn of the century, Turkish novelists began to write technically excellent novels. In the 1930s, when the Soviet literature was in search of establishing a literary tradition according to the Marxist point of view, Turkish writers triggered the arguments regarding this new method in Turkey, as well. In this article, Nazım Hikmet’s, a well-known Turkish poet, views about the novel as were conveyed to Kemal Tahir through his letters are explored