Antrenörlük ve Spor Yöneticiliği Bölümlerinde Okuyan Öğrencilerin Fiziksel Aktivite İçeren Oyunları Oynamaya Yönelik Tutumları

Bu çalışma Antrenörlük ve Spor Yöneticiliği bölümlerinde okuyan öğrencilerin fiziksel aktivite içeren oyunları oynamaya yönelik tutumlarını belirlemek amacı ile hazırlanmıştır. Araştırmanın örneklemini 2014-2015 öğretim yılında Gaziantep Üniversitesi Antrenörlük ve Spor Yöneticiliği bölümlerinde okuyan toplam 388 öğrenci oluşturmaktadır. Öğrencilerin Fiziksel Aktivite içeren oyunları oynamaya yönelik tutumlarını belirlemek için “Oyunsallık ölçeğinden” yararlanılmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin SPSS 22.0 paket programından değerlendirilmesinde istatistikî yöntem olarak, frekans, yüzde, ortalama, standart sapma, iki bağımsız gruplar için t-testi ve ikiden fazla bağımsız grubun karşılaştırılmasında ANOVA ve LSD çoklu karşılaştırma testleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; Öğrencilerin cinsiyetleri ve yaşları ile fiziksek aktivite içeren oyunları oynamaya yönelik tutumları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı, Okudukları bölümlere göre fiziksek aktivite içeren oyun oynamaya yönelik tutumlarında anlamlı bir fark olmadığı fakat alt boyutlarından Sosyal uyum ve Keyif alma alt boyutları ile anlamlı fark olduğu, görülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Öğrenci, Fiziksel Aktivite, Oyun, Tutum

Attitudes of Students Studying in Coaching And Sport Management Department Towards Playing Games Involving Physical Activity

This study has been prepared to determine attitudes of students studying in Coaching and Sport Management departments towards playing game including physcical activity. The sample of study consists of 388 students having sudied in Gaziantep University Coaching and Sport Management Department in 2014-2015 academic year.So as to determine the attitudes of students, the’’Playfulnessscale" was used. Statistical analysis of the data obtained in this study was made by using the SPSS 22.0 software packages. While evaluating the data for statistical analyzes, for frequency, percentage, mean, standard deviation, and comparison of two independent groups the t-test was used and for comparison of more than two independent groups ANOVA and LSD multiple comparison tests were used. According to results of study, It seems that statistically there is no significant difference between student’s genders,ages and their attitudes towards palying game including physical activity and according to their departments there is no significant difference among their attitudes but there is a significant difference between the fundimension and social cohesion dimension.

Keywords:

Students, Physical Activity, Game, Attitude,

PDF

___

Anderson, A., Miles, A., Mahoney, C. and Robinson, P. (2002). Evaluating the effectiveness of applied sport psychology practice: making the case for a case study approach. The Sport Psychologist, 16, 432-453.
Arlı, M. ve Nazik, H. (2004). Bilimsel araştırmaya giriş. Ankara: Gazi Kitabevi.
Barnett, L.A. and Storm, B. (1981). Play, pleasure, and pain: The reduction of anxiety through play. Leisure Sciences, 4(2),161-175.
Basal, H.A. (2007). Geçmiş yıllarda Türkiye’de çocuklar tarafından oynanan çocuk oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20 (2), 243-266.
Bopp, M., Wilcox, S., Laken, M., Butler, K., Carter, R.E., McClorin, L. and Yancey,
A. (2006). Factors associated with physical activity among AfricanAmerican men and women. American Journal of Preventive Medicine, 30 4), 340–346.
Burton, N.W. and Turrell, G. (2000). Occupation, hours worked, and leisure-time physical activity. Preventive Medicine, 31, 673-681.
Creswell, J.W. (2005). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research. Upper Saddle River, Pearson Merrill Prentice Hall.
Dönmez, N.B. (1992). Oyun Kitabı. İstanbul: Esin Yayınları.
Engin, A.O., Seven, M.A. ve Turhan, V.N. (2004). Oyunların Öğrenmedeki Yeri ve Önemi. Atatürk Üniversitesi Sosyal bilimler Enstitüsü Dergisi, 4 (2), 109-120.
Ersan, S. (2006). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden altı yas grubundaki çocukların oyun ve çalışma (is) ile ilgili algılarının incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Fromel, K., Mita, S.J., Kerr, J. (2009). The associations between active lifestyle, the size of a community and SES of the adult population in the Czech Republic. Health and Place, 15, 447-454.
Gazezoglu, Ö. (2007). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 6 yas çocuklarına özbakım becerilerinin kazandırılmasında oyun yoluyla öğretimin etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Genç, A., Şener, Ü., Karabacak, H. ve Üçok, K. (2011). Investigation of Physical Activity and Quality of Life Differences between Male and Female Young Adults. The Medical Journal of Kocatepe, 12, 145-150.
Georges, R. (2007). Eğlence ve Oyunlar. Milli Folklor Dergisi. Sayı: 74.
Guthold, R., Ono, T., Strong , K.I., Chatteerji, S. and Morabia, A.M. (2008). Worldwide variability in physical inactivity, country survey. American Journal of Preventive Medicine, 34 (6), 486-494.
Haase, A., Steptoe, A., Sallis, J.F., Wardle, J. (2004). Leisure-time physical activity in university students from 23 countries: associations with health beliefs, risk awareness, and national economic development. Preventive Medicine, 39,182-90.
Hazar, M. (2000). Beden Eğitimi ve Sporda Oyunla Eğitim. Ankara: Saray Matbaası .
Hazar, M. (2015). 18-22 Yaş Yetişkinlerin Fiziksel Aktivite İçeren Oyunları Oynamaya Yönelik Tutumları (18-22 Yaş Oyunsallık Ölçeğinin Geliştirilmesi). Niğde University Journal of Physical Education And Sport Sciences, 9 (1), 149-162.
Huizinga, J. (2006). Homo Ludens, Oyunun Toplumsal İşlevi Üzerine Bir Deneme. (Çeviren: Kılıçbay, M.A) Ayrıntı Yayınları.
Isenberg, J.P. and Jalongo, M.R. (2001). Creative Expression and Play in Early Childhood. New Jersey: Prentice Hall.
Kaptan, S. (1995). Bilimsel Araştırma ve İstatistik Teknikleri. Ankara: Özkan Matbaacılık.
Koçak, F.Ü., Özkan, F. (2010). Yaşlılarda Fiziksel Aktivite Düzeyi ve Yaşam Kalitesi. Türkiye Klinikleri Spor Bilimleri Dergisi, 2(1), 46-54.
Leslie, E., Owen, N., Salmon, J., Bauman, A., Sallis, J.F., Lo, S.K. (1999).
Insufficiently active Australian college students: perceived personal, social, and environmental influences. Preventive Medicine, 28, 20-27.
Newson, J. and Newson, E. (1979). Toys and Playthings. New York, NY: Penguin Books.
Nikfarjam, P. (2012). Mathematics and Play: Analyzing The Growth Of Early Elementary Mathematical Understanding Through An Enactivist Perspective. Graduate Program In Education York University Toronto, Ontario.
Öz, İ . (1997). Çocukta Uyum ve Davranış Bozuklukları. Ankara: Kök Yayıncılık.
Özdogan, B. (2000). Çocuk ve Oyun (3. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Öztürk, M. Üniversitede eğitim-öğretim gören öğrencilerde Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketinin geçerliliği ve güvenirliği ve fiziksel aktivite düzeylerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Razon, N. (1985). Okul öncesi eğitimde oyunun ve oyunda yetiksinin işlevi. Okul Öncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri Dergisi, 2 (3), 57-64.
Savcı, S,. Öztürk M., Arıkan H. (2006). Üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeyleri. Türk Kardiyol Dern Araştırma dergisi, 34, 166-172.
Sevinç, M. (2004). Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitiminde Oyun. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Stamatakis, E., Hillsdon, M., Primatesta, P. (2007). Domestic physical activity in relationship to multiple CVD risk factors. American Journal of Preventive Medicine, 32 (4), 320-327.
Tkachuk, G., Leslie-Tosgood, A. and Martin, G.L. (2003). Behavioral assessment in sport psychology. The Sport Psychologist, 17, 104-117.
Üstündağ, T. (2009). Yaratıcı drama öğretmeninin günlüğü. Ankara: Pegem Akademi.
Von Bothmer, M.I., Fridlund, B. (2005). Gender differences in health habits and in motivation for a healthy lifestyle among Swedish university students. Nurs Health Sci, 7, 107-18.