KLASİK GİTAR İÇİN YAPILMIŞ TÜRKÜ DÜZENLEMELERİNDE VE BESTELERDE BAĞLAMA ÇALIM TEKNİKLERİ

Bu makalede, klasik gitar için yapılmış beste ve düzenlemelerde bağlama çalım tekniklerinin etkileri araştırılmaktadır. Türkiye’de 1970’lerin sonlarından itibaren klasik gitarın akademik olarak eğitiminin verilmeye başlanmasıyla, klasik gitar için birçok beste ve yerel ezgi düzenlemeleri yapılmıştır. Bu eserlerin büyük bir kısmında, bağlama çalım tekniklerinden etkilenilmiştir. Makalede, bu eserlerdeki bağlama çalım teknikleri; sol el teknikleri, tezene teknikleri ve el ile çalma teknikleri olmak üzere üç başlıkta incelenmiştir.

THE TECHNIQUES OF PLAYING BAGLAMA IN COMPOSITIONS AND THE REGULATIONS OF FOLK SONGS WHICH ARE DONE FOR GUITAR

In this article, the impact of bağlama performance techniques on compositions and arrangements made so far in the classical guitar literature are discussed. With the introduction of the classical guitar into the academic institutions of Turkey in the late 1970s, one can observe many compositions and folk song arrangements embodying characteristics of an ‘East-West synthesis’ that make use of bağlama performance techniques. Bağlama performance techniques in these works are categorized under three headings; left hand techniques, tezene techniques and finger playing techniques.

___

  • Gökalp, Z. (1923), Türkçülüğün Esasları, Ankara: Milli İçtimaiyat Kitabhanesi.
  • Hornbostel, E. M. ve Sachs, C. (1914), “Systematik der Musikinstrumente” Zeitschrift für Ethnologie, 46, s. 553-590.
  • Çoğulu, T (2010)., The Adaptation of Bağlama Techniques into Classical Guitar Performance, İTÜ Doktora Tezi
  • Parlak, E. (2000), Türkiye’de El ile (Şelpe) Bağlama Çalma Geleneği ve Çalış Teknikleri, Ankara: Kültür Bakanlığı, 2000.