INDIE MÜZİKTE TANIM VE SINIFLANDIRMA PROBLEMİ

Grupların ya da müzisyenlerin, kendi kayıtlarını kendilerinin yaptığı, müzik üretimi ve dağıtımına ilişkin organizasyonları kendi başlarına hallettikleri, birbirleriyle yardımlaşarak ortak çalışmalar yaptıkları (ya da içlerinden bir kişinin çalışmasını destekledikleri) ve hazırladıkları kayıtlı ürünlerin görsel tasarımlarını da kendi imkanlarıyla “kotardıkları” müziksel pratikler olarak Bağımsız Müzik (Indie music) pratikleri, 1970’lerin Punk akımının “kendin yap!” (do it yourself!) söyleminden ve uygulamalarından temellenir. Rock’n Roll’un müzik endüstrisince standartlaştırılmış uygulama biçimlerine karşıt bir tavır olarak kabul gören Punk Rock, sadece ses (sound), şarkı sözleri ve icra tarzı ile değil, müzik gruplarının iş yapma biçimi ve dinleyicilerle kurdukları ilişkileriyle de alışılagelmiş Rock’n Roll’dan farklı olur. Punk hareketinin bu farklılaşmasında ana itkiyi, Rock gruplarının bağlı oldukları büyük şirketlerin, kapitalist endüstrisinin parçası olarak kabul edilmeleri oluşturur. Kapitalizmin hiçbir unsuruna ihtiyaç duymaksızın kendi işlerini halledebileceklerine inanan Punklar, albüm yapmayı da tamamen kendi imkanlarıyla kotarabileceklerini düşünürler. Böylelikle bir albüm yapma süreci dahil olmak üzere, müzik yapmaya ve müzik işine (business) ilişkin tüm süreci, kendileri yapmayı tercih ederler. “Kendin yap!” mantığının da temelini oluşturan bu tercih, bugün bağımsız müzik ya da indie müzik olarak bilinen üretim ve dağıtım biçiminin de başlangıcı olur. Bağımsız müzik olarak adlandırılan pratik, tüm popüler müzik scenelerinde geçerli bir uygulama halini alır. Müzisyenler ve gruplar, bağımsız müzik pratiklerini kendi başlarına yaparken, imkanlarını bağımsız müzik yapan müzisyenlere tahsis eden kimi şirket ya da ‘kolektiviteler’in aracılık (mediation) işlevini de kullanabilirler. Çalışmanın amacı Indie müzik pratiklerini, bu pratiklere yüklenen tını dışı anlamlar çerçevesinde tartışmaktır. Bu amaçla önce Indie, tarihsel süreç içerisindeki gelişimi bağlamında anlaşılmaya çalışılacak, ardından Indie’yi ayrı bir tür olarak tanımlama çabalarına değinilecektir. Son olarak da Indie’ye müzisyenler, izler kitle, müzik basını gibi figürlerce yüklenen tını dışı anlamlar ve değerler ele alınacaktır.

DEFINITION AND CLASSIFICATION PROBLEM OF INDIE MUSIC

Indie music practices, where bands or musicians make their own recordings, manage the music production and distrubition related organizations by themselves, do collaborative works (or support a solo work among themselves) and design the visual material of their self produced recordings are based on 1970s’ Punk stream’s “do it yourself!” discourse and practice. Admitted as an attitude against the praxis standardize by the Rock’n Roll music industry, Punk Rock differs from conventional Rock’n Roll by not only sound, lyrics and performance but also music bands’ usage and communication with the audience. The main impulsion of this differentiation is the consideration of major (record) companies which Rock bands are signed to, as a part of the capitalist industry. Punks, needing no elements of capitalism for managing their business, also believe and think that they can make records with their own means. For that matter, they prefer to manage all process making music and music business, including making a record. This choice, which is also the roots of the “do it yourself!” mentality, is the beginning of the production and distrubition form, today known as independent music or indie music. Praxis known as indie music, becomes effective in all popular music scenes. Musicians and bands, while making their indie praxis bu themselves, may use the mediating function of some companies or collectivities which allocate their means to indie musicians. This study purposes to understand the music praxis known as independent music or indie music. Primarily, musical production and distrubiton praxis, today known as indie music will be discussed in historical continuum, following that, the meaning of indie music in today’s sense which is now accepted as a seperate music genre will be strived to understand.

___

  • Bannister, Matthew (2006). “Loaded”: Indie Guitar Rock, Canonism, White Masculinities. Popular Music, Vol. 25, No. 1, S. 77- 95.
  • Bernstein, J.M. (2007) “Sunuş”, Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi (Thedor Adorno, çev: Nihat Ünler, Mustafa Tüzel, Elçin Gen), İstanbul, İletişim Yayınları.
  • Brown, Hugh (2012). “Valuing Independence: Esteem Value And Its Role İn The Independent Music Scene”. Popular Music And Society, Vol. 35, No. 4, S. 519- 539.
  • Çerezcioğlu, Aykut Barış (2011). Küreselleşme Bağlamında Extreme Metal Scene: İzmir Metal Atmosferi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü.
  • Hesmondhalg, David (1999). “Indie: The Institutional Politics And Aesthetics Of A Popular Music Genre”. Cultural Studies, No. 13: 1, S. 34- 61.
  • Kınlı, Devrim, Yükselsin, İ. Yavuz (2012). “Kültürel Aracılığın Ritüelleri: Bergamalı Profosyonel Roman Müzisyenlerin Geçiş Ritüellerindeki Aracılık Rolü”, III. Uluslar Arası Hisarlı Ahmet Sempozyumu Bildiri Kitabı, s: 97- 112, Kütahya.
  • Manuel, Peter (1993). “Casette Culture: Popular Music And Technology in North India, Chicago Univarsity Press.
  • O’hara, Graig (2003). Punk Felsefesi: Gürültünün Ötesinde, (çev: Amy Spangler), Çitlenmibk Yayınları, İstanbul.
  • Öktem, Altay (2000). Şeytan Aletleri “Fanzinler, Demolar, Fotokopi Afişler”, Varlık/Bilgi, İstanbul.
  • Peterson, Richard A., Bennet, Andy (2004). “Introducing Music Scenes”, Music Scenes: Local, Translocal And Virtual, (Ed: RicHard A. Peterson& Andy Bennet), USA: Vanderbilt University.
  • Rowe, David (1996). Popüler Kültürler: Rock ve Sporda Haz Politikaları, (çev: Mehmet Küçük), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
  • Shuker, Roy(1998). Key Concepts in Popular Music, Routledge. London.
  • Swiss, Thom, Horner, Bruce (1999). Key Terms in Popular Music and Culture. Blackwell Guides. U.K.
  • Young, Tricia Henry (1999). Punk: Bir Alt Kültürün Oluşumu, (çev: Hira Doğrul), Dost Yayıncılık, İstanbul.