GÖSTERGEBİLİMSEL BİR YAKLAŞIMLA MİSAFİR ODASI ANALİZİ

Bu çalışmada bir üst tüketim normu olarak görülen “gösterişçi tüketim” kavramının günümüzkoşullarında evlerin “misafir odası” olarak ayrılan mekânlarının ve bu mekânlardakullanılan eşyaların gösterge bilimsel analizi amaçlanmaktadır. Misafir odaları evlerin gösterişiiçin en uygun yerlerdir. Evin diğer kısımları ile kıyaslandığı zaman bu salonların dahagösterişli olduğu görülmektedir. Bu odalar Thorstein Veblen’ in 1899’ da üzerine düşündüğü“gösterişçi tüketim” in görüldüğü mekânlar olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu mekânlardanhareketle tüketim ve toplumsal tabakalaşma arasındaki ilişkiyi de görmek mümkündür. Misafirsalonlarındaki eşyalar kendi başlarına bir tanımlama aracı olarak işlev görmektedirler.Bu eşyaların nispi pahalılığı ön planda olmakla beraber, eşya saygınlığın parasal ölçüsüolarak da ele alınabilinir. Toplumsal katmanları ele veren misafir odaları, toplumun bütüntabakalarında bulunmakla beraber, sosyo ekonomik düzeye göre farklılık göstermektedir.Çalışmanın uygulama kısmında misafir odaları ve bu odalardaki eşyalar bir gösterge olarakele alınıp, Roland Barthes’in gösterge tekniğinden hareketle misafir odalarındaki nesnelergöstergesel bir düzlemde analiz edilmiştir. Sosyo-ekonomik düzeye göre farklılık gösterenmisafir odaları Erzurum’da ekonomik katmanı ve statü farklılığını yansıtan bir araç, önemlibir gösterge olarak kullanıldığı söylenebilir.

Anahtar Kelimeler:

gösterişçi tüketim, gösterge, misafir odası, statü

PDF

___

Açıkalın S., Erdoğan L. (2005). “Veblen’ci Gösteriş Amaçlı Tüketim”, Selçuk Üniversitesi İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Sayı: 7, 1-18
Baudrillard J. (2009). Gösterge Ekonomi Politiği Hakkında Bir Eleştiri, İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
Bal H. (2010). İletişim Üzerine Sosyolojik Yaklaşımlar, Isparta: Fakülte Kitabevi.
Bal H. (2013). İletişim Sosyolojisi, Ankara: Sentez Yayıncılık.
Thorstein V. (2014). Aylak Sınıfının Teorisi. Ankara: Tutku Yayınevi.
Bilgin N. (1991). Eşya ve İnsan, Ankara: Gündoğan Yayınları.
Bilgin N. (1983). Çeşitli Sosyo-Kültürel Gruplarda Eşya Sistemleri ve İnsan- Eşya İlişkileri, İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları No: 28.
Barthes R. (2014). Çağdaş Söylenler, İstanbul: Metis yayınları.
Yüksel A. (1995). Yapısalcılık ve Bir Uygulama M. Cevdet Anday Tiyatrosu, Ankara: Gündoğan Yayınları.
Rifat M. (2013). XX. Yüzyılda Dilbilim ve Göstergebilim Kuramları, İstanbul: YKY
Baudrillard J. (2014). Nesneler Sistemi, İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
Karaca N. (2015). Türkiye’de Sosyoloji Analiz ve Uygulamalar, Erzurum: Fenomen Yayıncılık.
Kıray M. B. (2005). Tüketim Normları Üzerine Karşılaştırmalı Bir Araştırma, İstanbul: Bağlam yayınları.
Kıray M. B. (1999). Toplumsal Yapı Toplumsal Değişme, İstanbul: Bağlam Yayınları.
Kıray M.B. (2000). Ereğli Ağır Sanayiden Önce Bir Sahil Kasabası, İstanbul: Bağlam Yayınları.
Yacavone K. (2015). Benjamin, Barthes ve Fotoğrafın Tekilliği, İstanbul: Hayalperest Yayınevi.
Marx K. (1997). Kapital, Cilt: 2. Ankara: Sol Yayınları.
Ritzer G. (2011). Büyüsü Bozulmuş Dünyayı Büyülemek, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Goffman E. (2009).Günlük Yaşamda Benliğin Sunumu, İstanbul: Metis Yayınları.
Özben M. (2012). Kutsallıkların Ölümcül Sıçrayışı: Yapay Kutsallıklar, Ankara: Kadim Yayınları