Bu makalede William James’in bilinci tözsel bir varlık olarak reddedişini inceleyeceğim. Bunu yaparken James’in psikoloji alanında yapmış olduğu çalışmalar ve radikal empirisizm adını verdiği felsefe alanında yaptığı çalışmaları dikkate alacağım. Makalenin ana hatları her iki alanda James’in bilince dair açıklamalarını çözümlemek üzerine gelişecek. Ayrıca bir pragmatist olarak da tanınan James’in pragmatik yöntemi nasıl kullandığı da önemlidir. Çünkü her ne kadar James pragmatist yöntemini ve radikal empirisizm adını verdiği felsefesini birbirinden ayrı tutsa da bunların arasındaki bağlantı vurgulanmalıdır. Bu bağlamda makalede bahsettiğim bağlantıları James’in bilinci reddedilişi üzerinden açıklayacağım. Sonuç olarak bir 19. yy düşünürü olarak William James’in, o dönemin genel yaklaşımı olan Kantçı bir miras olarak rasyonelliğin yüceltilmesini reddetmesi konusunda ve “yaşam felsefesi” adı altında bir akım içerisinde önemli bir yeri olduğunu düşünmekteyim. Bu yaklaşım çerçevesinde James’in bilinci neden reddettiğini anlatmayı amaçlıyorum.

In this article I will investigate why William James refuses consciousness as a substantial entity. While doing this, I will take consider James’s studies in psychology and in philosophy in which he calls his thinking as radical empiricism. The outline of my aritcle will develop in questioning his conception of consciousness. Furthermore James’s, who is known as a pragmatist, usage of pragmatic method is important for my article. Although he differentiates his pragmatism and radical empiricism, the relation between them is important. In this article I will explain these relations in terms of his rejection of consciousness. Accordingly as a pihlosopher of the 19th century I think that William James is important in the reaction to Kantian heritage of the exaltation of rationality and in the realm of life philosophy. Thoroughout this attitude I will aim at explaining why James refuses consciousness.