ARİSTOTELES’TE AHLAKİ ÖZNENİN KURULUŞU

Sartre ile başlayan "varoluş özü önceler" şiarı, postmodern şiar alarak Aristoteles’e karşı ve en başta etik olmak üzere insan bilimlerini ontolojik müstevide anlamaya, yorumlamaya ve çözümlemeye çalışanlara karşı tutum alır. Aristoteles’in düşüncesi ise nettir: Etik kendisini ontolojik düzlemde gerekçelendirir. Bu sebepten ötürü Aristoteles’in felsefi sisteminde ‘’ahlak nedir?’’ sorusu, ‘’varlık nedir?’’ sorusundan sonra sorulur. Akabinde ahlak insan doğasının kurucu öğesi haline getirilir. Şöyle ki, ahlak sadece başkalarına karşı duyulan içsel veya dışsal sorumluluğun neliğini ve nasıllığını içermekle kalmaz, bizzat bireyin özneleşmesini de içerir; onu talep eder. Bu yazı Aristoteles’ten hareketle sınırlanmış öznenin katıldığı ahlaki pratiklerdeki rolünün sorumluluğunu değerlendiriyor.

Anahtar Kelimeler:

Özne, Ahlak, Varoluş, İnsan Doğası

Construction of the Moral Subject in Aristotle

The principle that "existence priorities the essence", which was starting with Sartre as the postmodern principle, takes a stand against Aristotle and the others who try to understand, expound and explain the human sciences on the ontological ground. Aristotle's idea is clear: Ethics justify itself on ontological ground. Because of that reason, the question "what is morality" comes after the question "what is being". Right after, morality becomes the constituent element of the human nature. Namely, morality just doesnt include ''what'' and ''how'' is internal and extarnal responsibility to others, but it include the subjectification of individual; and demand it. This paper, proceed from Aristoteles, measure the responsibility of limited subject while participate in ethical practices.

Keywords:

Subject, Morality, Existence, Human Nature,

PDF

___

Badiou, Alain, Etik, çev. Tuncay Birkan, Metis yay., İstanbul, 2013
Badiou, Alain, Gerçek Mutluluğun Metafiziği, çev. Murat Erşen, Monokl yay., İstanbul, 2015
Maclntry, Alasdair, Erdem Peşinde, çev. Muttalip Özcan, Ayrıntı yay., İstanbul, 2001
Maclntry, Alasdair, Etik’in Kısa Tarihi, çev. Hakkı Hünler & Solmaz Zeylüt Hünler, Paradigma yay., İstanbul, 2001
Aristoteles, Metafizik, çev. Ahmet Arslan, Sosyal yay., İstanbul, 2014
Aristoteles, Nikomakhos’a Etik, çev. Saffet Babür, Bilgesu yay., Ankara, 2007
Aristoteles, Organon I Kategoryalar, çev. Hamdi Ragıp Atademir, Milli Eğitim Bakanlığı yay., İstanbul, 1989
Aristoteles, Politika, çev. Mete Tuncay, Remzi Kitabevi, İstanbul, 2012 Ollman, Bertell, Yabancılaşma, çev, Ayşegül Kars, Yordam yay., İstanbul, 2012
Russell, Bertrand, Sorgulayan Denemeler, çev. Nermin Arık, Tubitak yay., Ankara, 1997
Ross, David, Aristoteles, çev. Ahmet Arslan, İhsan Oktay Anar, Özcan(Yalçın) Kavasoğlu, Zerrin Kurtoğlu, Kabalcı yay., İstanbul, 2002
Fromm, Erich, Kendini Savunan İnsan, çev. Necla Arat, Say yay, İstanbul, 1994
Copleston, Frederick, Aristoteles, çev. Aziz Yardımlı, İdea yay., İstanbul, 2013
Erkızan, H. Nur Beyaz , Aristoteles Yazıları Aristoteles’ten Nussbaum’a İnsan, Sentez yay., İstanbul, 2012
Sartre, Jean Paul, Varoluşçuluk, çev. Asım Bezirci, Dönem yay., İstanbul, 1964
Marx, Karl , 1844 El Yazmaları, çev. Murat Belge, Payel yay., İstanbul, 1969
Marx, Karl, Engels, Friedrich, Alman İdeolojisi, çev. Sevim Belli, Sol yay., Ankara, 2013
Marx, Karl, Hegel’in Hukuk Felsefesine Giriş, çev. Kenan Somer, Sol yay., Ankara, 2009
Popper, Karl, Açık Toplum ve Düşmanları, çev. Mete Tunçay, Remzi Kitabevi, İstanbul, 1989
Peffer, R. G., Marksizim, Ahlak ve Toplumsal Adalet, çev. Yavuz Alogan, Ayrıntı yay., İstanbul, 2001
Adugit, Yavuz, Etikte Akıl ve Duygu Çatışması, Umuttepe yay., Kocaeli 2013
Bauman, Zygmunt, Akışkan Aşk, çev. Işık Ergüden, Versus yay., İstanbul, 2012
Bauman, Zygmunt, Postmodern Etik, çev. Alev Türker, Ayrıntı yay., İstanbul, 2011