Öz 1980’lere kadar iktisat literatüründeki hâkimiyetini sürdüren neoklasik iktisat teorisinin ağırlıklı olarak iktisadi büyümenin nicelik yönüne önem verdiği görülmektedir. Ancak, 20. yüzyılın sonlarına doğru beşeri sermayenin ekonomik gelişmeyle olan ilişkisi tartışılmaya başlanmıştır. İktisadi büyümenin kaynağı sadece fiziksel sermaye yatırımları değildir. Fiziksel sermaye yatırımları iktisadi büyüme veya kalkınma için zorunlu olmakla birlikte tek başına yeterli değildir. İktisadi büyüme, birçok faktör tarafından farklı derecelerde etkilenen karmaşık bir süreçtir. Bu süreçte çok önemli bir yere sahip olan faktörlerden biri beşeri sermayedir. Beşeri sermayenin en önemli bileşenlerinden biri de eğitimdir.  Bu anlamda, hazırlanan çalışmada, Türkiye’de iktisadi büyüme ile eğitim arasındaki ilişki araştırılmıştır. Bu amaçla, araştırmada 1938–2007 dönemini kapsayan yıllık veriler kullanılarak Eşbütünleşme ve VAR yöntemleri ile analiz yapılmıştır. Analiz sonucunda, beşeri sermayenin önemli bileşenlerinden olan eğitim ile iktisadi büyüme arasında uzun dönemli bir ilişki tespit edilmiştir. Granger nedensellik testine göre, söz konusu değişkenler arasında çift yönlü nedensellik olmakla birlikte, genel olarak tek yönlü nedensellik olduğu söylenebilir. Teorik ve ampirik analiz sonucunda, süreç gerektiren bir yatırım olan beşeri sermayenin zamanla iktisadi büyümedeki değişime daha fazla katkıda bulunduğu ortaya konmuştur.