Öğretmen Adaylarının Bilişsel Esneklik Düzeyleri ile Kişilerarası Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Problem Durumu: Bağımsız öğrenenlerin bilginin üretimi sürecine katılmasıyla birlikte bilgi bir üründen ziyade bir süreç olarak algılanmaktadır. Bilgi edinmeye ilişkin bu görüş öğrenmeyi de bilgi edinme sürecinde esnek bir şekilde uyum sağlama becerisi olarak yeniden tanımlamaktadır. Bilgiyi üretme ve öğrenmeye ilişkin bu bakış açısının araştırmacılar tarafından bilişsel esneklik olarak adlandırıldığı anlaşılmaktadır. Alanyazın incelendiğinde, bilişsel esnekliğin, bireyin mevcut ve muhtemel yeni durumlar karşısında tüm seçenekleri değerlendirerek en iyi yolu seçme becerisi olduğu anlaşılmaktadır. Bilişsel olarak esnek bireylerin bilgiyi edinme ve kullanma şeklini ifade eden özelliklerin problem çözme becerisi gelişmiş bireylerin özelliklerine benzediği dikkati çekmektedir. Çünkü problem çözme becerisinde etkili olan kişisel özelliklerden biri de bilişsel esneklik kapasitesidir. Problem çözme becerisine sahip bireyler, problemin kaynaklarını anlayan, sistematik ve kararlı, çeşitli karar verme tekniklerini kullanan, alternatif çözüm yolları üretmede başarılı kişiler olarak tanımlanmaktadır. Problem çözme becerisi üst düzey düşünme ile birlikte en etkili çözüm yollarının belirlenmesi ve çözüm yoluna karar vermeyi içeren geniş kapsamlı ve karmaşık bilişsel süreci ifade etmektedir. Bu bilgilerden hareketle, bilişsel esneklik becerisine sahip bireylerin problem çözmede daha üretken oldukları düşünülmektedir. Öğretmen eğitiminde, üst düzey düşünme becerileri gelişmiş ve yeni durumlar karşısında etkili karar verebilen bireyler yetiştirmek açısından problem çözme ve bilişsel esneklik becerileri ön plana çıkmaktadır. Ülkemizde problem çözme becerileri ile çalışmalar incelendiğinde çeşitli öğrenim düzeylerinde pek çok çalışma bulunmakla birlikte kişilerarası problem çözme becerileri ile bilişsel esneklik arasındaki ilişkiye odaklanan bir çalışmanın olmadığı anlaşılmaktadır. Oysa bireylerin problemi ele alış biçimini etkileyen özelliklerin başında bilişsel esneklik kapasitesi gelmektedir. Bu nedenle, kişilerarası problem çözme becerisi gelişmiş bireylerin bilişsel esneklik düzeylerinin de gelişmiş olacağı düşünülmektedir. Bu çalışma ile ilk kez ülkemizde bilişsel esneklik kapasitesi ile kişilerarası problem çözme becerisi arasındaki ilişki ele alınacaktır. Bu doğrultuda, çalışmanın öğretmen adaylarının bilişsel esneklik becerileri konusundaki gelecek çalışmalara ışık tutacağı düşünülmektedir. Araştırmanın Amacı: Bu araştırmada öğretmen adaylarının bilişsel esneklik düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi ve kişilerarası problem çözme becerilesi ile ilişkinin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Araştırma soruları aşağıdaki gibidir: 1. Öğretmen adaylarının cinsiyetleri ile bilişsel esneklik düzeyleri arasında anlamlı farklılık bulunmakta mıdır?2. Öğretmen adaylarının öğretim gördükleri bölüm ile bilişsel esneklik düzeyleri arasında anlamlı farklılık bulunmakta mıdır?3. Öğretmen adaylarının öğrenim gördükleri sınıf düzeyi ile bilişsel esneklik düzeyleri arasında anlamlı farklılık bulunmakta mıdır?4. Öğretmen adaylarının sosyo–ekonomik durumu ile bilişsel esneklik düzeyleri arasında anlamlı farklılık bulunmakta mıdır?5. Öğretmen adaylarının sosyo–kültürel durumu ile bilişsel esneklik düzeyleri arasında anlamlı farklılık bulunmakta mıdır?6. Öğretmen adaylarının anne eğitim durumu ile bilişsel esneklik düzeyleri arasında anlamlı farklılık bulunmakta mıdır?7. Öğretmen adaylarının baba eğitim durumu ile bilişsel esneklik düzeyleri arasında anlamlı farklılık bulunmakta mıdır?8. Öğretmen adaylarının bilişsel esneklik düzeyleri ile kişilerarası problem çözme becerileri arasında bir ilişki bulunmakta mıdır?Araştırmanın Yöntemi: Bu araştırma betimsel tarama modelinde tasarlanmıştır. Araştırmanın örneklemini 2017–2018 eğitim–öğretim yılı güz yarıyılında Marmara Bölgesi’nde bir üniversitenin Temel Eğitim Bölümü’nde öğrenim görmekte olan öğretmen adayları oluşturmaktadır. Araştırma verilerinin toplanmasında, Bilişsel Esneklik Envanteri ile Kişilerarası Problem Çözme Envanteri kullanılmıştır. Araştırmanın Bulguları: Öğretmen adaylarının bilişsel esnekliğe ilişkin cevapları cinsiyete göre incelendiğinde, kadın öğretmen adaylarının lehine anlamlı farklılık olduğu görülmektedir t(530)= 2.047, p< .041. Öğretmen adaylarının bilişsel esneklik kapasitesi ile öğrenim gördükleri bölüm ve sınıf arasındaki ilişki dikkate alındığında, bölüme t(530)= .73, p< .44 ve sınıf düzeyine göre anlamlı farklılık olmadığı anlaşılmaktadır F(531)= 1.18, p< .31. Öğretmen adaylarının bilişsel esnekliğe ilişkin cevapları sosyo–ekonomik gelir düzeyi ve sosyo–kültürel duruma göre incelendiğinde, sosyo–ekonomik gelire göre F(531)= .46, p< .70 ve sosyo–kültürel duruma göre F(531)= 2.07, p< .12 anlamlı farklılık olmadığı görülmektedir. Öğretmen adaylarının bilişsel esneklik düzeyleri ile ebeveynlerin eğitim durumları arasındaki ilişki incelendiğinde, anne eğitim durumuna göre anlamlı farklılık bulunurken F(531)= 2.76, p< .04; baba eğitim durumuna anlamlı farklılık olmadığı görülmektedir F(531)= .70, p< .59. Son olarak öğretmen adaylarının bilişsel esnekliğe ilişkin cevapları incelendiğinde, öğretmen adaylarının bilişsel esneklik kapsamındaki Alternatifler alt faktörü ile problem çözme becerisi kapsamındaki Yapıcı Problem Çözme alt faktörlerine vermiş oldukları cevaplar arasında pozitif yönde yüksek ilişki (r= .74) bulunduğu; Israrcı–Sebatkar Yaklaşım alt faktörü ile arasında da pozitif yönde düşük ilişki (r= .43) olduğu görülmektedir. Bilişsel esneklik kapsamındaki Kontrol alt faktörüne ilişkin veriler incelendiğinde ise Probleme Olumsuz Yaklaşma alt faktörü ile pozitif yönde yüksek düzeyde ilişki (r= .70), Kendine Güvensizlik alt faktörü ile pozitif yönde orta düzeyde ilişki (r= .53) ve Sorumluluk Almama alt faktörü ile de pozitif yönde düşük düzeyde ilişki olduğu anlaşılmaktadır. Araştırmanın Sonuçları ve Önerileri: Bu çalışmada, öğretmen adaylarının bilişsel esneklik düzeylerinin iyi olduğu anlaşılmaktadır. Bununla birlikte, bilişsel esnekliğe ilişkin veriler cinsiyete göre incelendiğinde, kadın öğretmen adaylarının bilişsel esneklik düzeylerinin erkek öğretmen adaylarından anlamlı düzeyde farklılık gösterdiği anlaşılmaktadır. Bu durumun beynin işleyişindeki biyolojik farklılıklardan kaynaklandığı, buna bağlı olarak bilişsel fonksiyonlarının daha ilerde olduğu, dolayısıyla bilişsel olarak daha esnek oldukları düşünülmektedir. Öğretmen adaylarının bilişsel esneklik düzeyleri öğrenim görmekte oldukları bölüm dikkate alınarak incelendiğinde, Okul Öncesi Eğitimi ve Sınıf Eğitimi Anabilim dallarında öğrenim gören öğretmen adaylarının bilişsel esneklik düzeylerinin anlamlı farklılık göstermediği anlaşılmaktadır. Bu bölümlerde öğrenim görmekte olan öğretmen adaylarının bilişsel fonksiyonlarının benzerlik gösterdiği düşünülmektedir. Elde edilen bulgulardan hareketle, öğretmen adaylarının bilişsel esneklik becerilerinin sınıf düzeyine göre anlamlı farklılık göstermediği anlaşılmaktadır. Bu doğrultuda, öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleği eğitimine uyum sağlamaları ile birlikte otomatik düşünmeye başlamaları sonucunda bilişsel esneklik kapasitelerinin öğrenim yaşantılarının ilerleyen yıllarında çok fazla değişmediği düşünülmektedir. Öğretmen adaylarının bilişsel esneklik becerileri ile yetişmiş oldukları ailelerin sosyo–ekonomik ve sosyo–kültürel durumları arasında anlamlı bir farklılık olmadığına işaret etmektedir. Veriler anne–baba eğitim durumuna göre incelendiğinde annesi üniversite mezunu olan öğretmen adaylarının lehine anlamlı farklılık bulunduğu anlaşılmaktadır. Bireylerin gelişiminde anne–çocuk ilişkisi bir adım öne çıkmaktadır. Bununla birlikte, annelerde öğrenim düzeyi yükseldikçe, çocukların eğitimi ile daha fazla ilgilenme, zengin öğrenme ortamları sunma ve sağlıklı iletişim kurma gibi özellikler bakımından çocuklarının gelişimini olumlu yönde destekledikleri görülmektedir. Alt faktörlere ilişkin bulgular incelendiğinde, alternatif üretebilen öğretmen adaylarının Yapıcı Problem Çözme ve Israrcı–Sebatkar Yaklaşım olma özellikleri dikkati çekmektedir. Buna ek olarak; bilişsel esnekliğin Kontrol alt boyutu ile problem çözmenin Probleme Olumsuz Yaklaşma Kendine Güvensizlik ve Sorumluluk Almama faktörü ile de ilişkili olduğu anlaşılmaktadır. Gelecek nesilleri yetiştirmekle görevli öğretmen adaylarının bilişsel esneklik becerilerini etkili olarak kullanmaları sonucunda kişilerarası problemlerin çözümünde başarıya ulaşmalarının, onların hem mesleki hem de kişisel gelişimleri bakımından önemli bir özelliği olduğu düşünülmektedir. Bu nedenle öğretmen yetiştirme programlarında bilişsel açıdan esnek ve problem çözme becerisi gelişmiş bireyler yetiştirme hedefine önem verilmesi önerilmektedir. Bu araştırmadan elde edilen bulgular öğretmen adaylarının bilişsel esneklik düzeyleri ile önemli bilgiler sunuyor olsa da elde edilen bulgular Temel Eğitim Bölümü’nde öğrenim gören öğretmen adayları ile sınırlıdır. Bu nedenle, çalışmanın farklı örneklem gruplarına uygulanması önerilmektedir. Böylece, bilişsel esneklik ve problem çözme becerisi arasındaki bu ilişkinin genellenebilirlik niteliğini arttıracağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Bilişsel esneklik, problem çözme, öğretmen eğitimi, öğretmen adayı

The Relationship between Pre–Service Teachers’ Cognitive Flexibility and Interpersonal Problem Solving Skills

Purpose: In this study, the aim was to investigate pre–service teachers’ cognitive flexibility in terms of specific variables and determine the relationship between pre–service teachers’ cognitive flexibility and interpersonal problem solving skills. Research Methods: The study was designed in descriptive correlation model. Data were collected via the Cognitive Flexibility Inventory and Interpersonal Problem Solving Inventory from 531 pre–service teachers who studied in the Primary Teacher Training Departments during the fall semester of the 2017–2018 academic years. Findings: The findings indicated that there were significant differences according to gender and maternal education status, while there were no significant differences according to class level, department, and fathers’ education status, socio–economic and socio–cultural status. In addition, there was a relationship between pre–service teachers’ cognitive flexibility and interpersonal problem solving skills. Implications for Research and Practice: It has been shown that pre–service teachers, who are cognitively flexible, are able to solve problems constructively and persistently. It is thought that an important characteristic of the professional and personal development and success of pre–service teachers who are trained to educate future generations to use their cognitive flexibility skills effectively in the solution of interpersonal problems. Based on the findings, it is recommended to take measures within the scope of teacher training in order to develop the capacities of cognitive flexibility of pre–service teachers.

Keywords:

Cognitive flexibility, problem solving, teacher training, pre-service teacher,

PDF

___

Alper, A., & Deryakulu, D. (2008). The effect of cognitive flexibility on students' achievement and attitudes in web mediated problem based learning. Education and Science, 33(148), 49–63.
Altun, İ. (2003). The perceived problem solving ability and values of student nurses and midwives. Nurse Education Today, 23, 575–584.
Altunkol, F. (2011). The analysis of the relation between cognitive flexibility and perceived stress levels of college students (Unpublished master thesis). Çukurova University, Institute of Social Sciences, Adana.
Argun, Y. & İkiz, E. 2003. Okul oncesi ogretmenligi programının ogrencilerin mesleki tutum ve algılarına etkilerinin incelenmesi [Examining the effects of the pre–school teacher's program on the professional attitudes and perceptions of the students]. OMEP Dunya Konsey Toplantısı ve Konferansı. 8–11 Ekim 2003 Kusadası /Turkiye, Proceeding 3, pp .412–429. Ya–Pa Yayıncılık. İstanbul.
Ates–Çobanoglu, A., & Yurdakul, B. (2014). The effect of blended learning on students’ achievement, perceived cognitive flexibility levels and self–regulated learning skills. Journal of Education and Practice, 5(22), 176–197.
Bandura, A. (1977). Self–efficacy: Towards a unifying theory of behavioural change. American Psychologist, 33, 344–358.
Batting, W.T. (1979). Are the important “individual differences” between or within individuals? Journal of Research in Personality, 13, 546–558.
Bilgic, R., & Bilgin, M. (2016). Analysis of the relationship between the cognitive flexibility levels and decision strategies in adolescents based on sex and education level. Usak Üniversitesi Egitim Arastırmaları Dergisi, 2(2), 39–55.
Bilgin, M. (2009). Bilissel esnekligi yordayan bazı degiskenler [Some variables that predict cognitive flexibility]. Journal of Educational Faculty of Çukurova University, 3(36), 142–157.
Boger–Mehall, S. R. (1996). Cognitive flexibility theory: Implications for teaching and teacher education. In Society for Information Technology & Teacher Education International Conference (pp. 991–993). Association for the Advancement of Computing in Education (AACE).
Brizendine, L. (2006). Kadın beyni [Female brains] (Çev: Zeynep Heyzen Ates). İstanbul: Lord Matbaası. Butun–Ayhan, A., & Aral, N. (2007). The adaptation study of the bracken basic concept scale–revised form for six–year–old children. Journal of Educational Faculty of Hacettepe University, 32, 42–51
Buyukozturk, S., Kilic–Cakmak, E., Akgun, O. E., Karadeniz, S., & Demirel, F. (2012). Bilimsel arastirma yontemleri [Scientific research methods] (13. ed). Ankara: Pegem Akademi.
Canas, J., Quesada, J., Antolí, A., & Fajardo, I. (2003). Cognitive flexibility and adaptability to environmental changes in dynamic complex problem–solving tasks. Ergonomics, 46(5), 482–501.
Çam, S., & Tumkaya, S. (2007). Developing the interpersonal problem solving inventory (ipsi): The validity and reliability process. Turk Psikolojik Danısma ve Rehberlik Dergisi, 3(28), 95–111.
Celik, G., Tahiroglu, A., & Avcı, A. (2008). Structural and neuro–chemical changes of brain in adolescence. Klinik Psikiyatri Dergisi, 11(1).
Ciftci, O. (1991). Çocugun sosyallesmesinde ailenin rolu [The role of the family in socializing the child]. Sosyal Politika Çalısmaları Dergisi, 1(2), 1–4.
Cuhadaroglu, A. (2011). Predictors of cognitive flexibility. Unpublished doctoral dissertation, Ankara Universitesi Egitim Bilimleri Enstitusu, Ankara
Cuhadaroglu, A. (2013). Predictors of cognitive flexibility. Cumhuriyet Uluslararası Egitim Dergisi, 2(1), 86–101. Demir, O., & Doganay, A. (2010). The effect of metacognitive strategies ınstructed through cognitive coaching on the metacognitive skills and retention in 6th grade social studies lesson. Elementary Education Online, 9(1), 106–127.
Derman, O. (2008). Ergenlerde psikososyal gelisim [Psychosocial development in adolescents]. Adolesan Sağlığı II Sempozyum Dizisi, 63, 19–21.
Diril, A. (2011). An investigation of cognitive flexibility in terms of socio–demographic variables and anger level and anger styles in adolescent. Unpublished master thesis, Çukurova Univesity Institute of Social Sciences, Adana.
Dogan–Lacin, B. G., & Yalcin I. (2018). Predictive roles of self–efficacy and coping strategies in cognitive flexibility among university students. In progress. doi: 10.16986/HUJE.2018037424
D’Zurilla, T.J., & Nezu, A.M. (2001). Problem solving therapies. Handbook of Cognitive Behavioral Therapies,(2nd ed). Ed. KS Dobson. New York: Guilford Press.
Evin–Gencel, I. (2015). Learning styles and problem solving skills of Turkish Prospective Teachers. International Journal of Progressive Education, 11(2).
Field, A. (2009). Discovering statistic using SPSS (3th Ed.). London: SAGE.
Fitzgerald, G. E. (1997). An interactive multimedia program to enhance teacher problem–solving skills based on Cognitive Flexibility Theory: Design and outcomes. Journal of educational Multimedia and Hypermedia, 6(1), 47–76.
Fraenkel. J. R., & Wallen. N. E. (2006). How to design and evaluate research in education (Sixth edition). The McGraw–Hill Companies.
Genc, S. Z., & Kalafat, T. (2010). Prospective teachers’ problem solving skills and emphatic skills. Kuramsal Egitimbilim, 3(2), 135–147.
Greiff, S., Wustenberg, S., Csapó, B., Demetriou, A., Hautamäki, J., Graesser, A. C., & Martin, R. (2014). Domain–general problem solving skills and education in the 21st century. Educational Research Review, 13, 74–83.
Gur, R. C., Turetsky, B. I., Matsui, M., Yan, M., Bilker, W., Hughett, P., & Gur, R. E. (1999). Sex differences in brain gray and white matter in healthy young adults: Correlations with cognitive performance. The Journal of Neuroscience, 19 (10), 4065–4072.
Gul, S. K., & Gunes, I. D. (2009). Problems of adolescence and violence. Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 79–101.
Ionescu, T. (2012). Exploring the nature of cognitive flexibility. New Ideas in Psychology 30, 190–200.
Isen, A. M. (1999). On the relationship between affect and creative problem solving. In Sandra W. Russ (Ed.), Affect, creative experience, and psychological adjustment (pp. 3– 17). London: Taylor& Francis Group.
Isen, A. M. (2002). A role for neuropsychology in understanding the facilitating influence of positive affect on social behaviour and cognitive processes. In C. R. Snyder & S. J. Lopez (Ed.), Handbook of positive psychology (pp. 528–540). New York, NY, US: Oxford University Press.
Jonassen, D.H., & Grabowski, B. (1993). Handbook of individual differences, learning and instruction. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Publishers.
Kalayci, S. (2010). SPSS uygulamalı çok degiskenli istatistik teknikleri [Spss applied multivariate statistical techniques]. Ankara: Asil Yayın Dagıtım.
Kaptanbas–Gurbuz, E., & Sezgin–Nartgun, S. (2018). Cognitive flexibility and self-efficacy levels of pedagogical formation program students. The Journal of International Social Research, 11(55), 628–640.
Karadeniz, S. (2008). Bilişsel esneklige dayalı hiper metin uygulaması: sanal bilgisayar hastanesi [Hypertext based on cognitive flexibility: virtual computer hospital.]. Turk Egitim Bilimleri Dergisi, 6(1), 135–152.
Karasar. N. (2006). Bilimsel arastırma yontemi [Scientific research method] (16. edition). Ankara: Nobel Yayın Dagıtım.
Kaya, M. (1997). Ailede anne–baba tutumlarının çocugun kisilik ve benlik gelisimindeki rolu [The role of parental attitudes in the child's personality and self-development]. Ondokuz Mayıs Unıversity Review of the Faculty of Divinity, 9(9), 193–204.
Kehagia, A. A., Murray, G. K., & Robbins, T. W. (2010). Learning and cognitive flexibility: fronto-striatal function and monoaminergic modulation. Current Opinion in Neurobiology, 20(2), 199–204.
Kennedy, L., Tipps, S., & Johnson, A. (2004). Guiding children’s learning of mathematics. New York: Wadsworth.
Kilic, F., & Demir, O. (2012). Views of prospective classroom teachers regarding creating instructional environment based on cognitive coaching and cognitive flexibility. Elementary Education Online, 11(3), 578–595.
Krems, J. F. (1995). Cognitive flexibility and complex problem solving. Complex problem solving: The European perspective, 201–218.
Martin, M. M., & Anderson, C. M. (1998). The Cognitive Flexibility Scale: Three validity studies. Communication Repots, 11, 1–9.
Martin, M. M., & Rubin, R. B. (1995). A new measure of cognitive flexibility. Psychological Reports, 76, 623–626. Ministry of National Education, (2017). Ogretmenlik Meslegi Genel Yeterlikleri [General Qualifications of Teaching Profession]. Retrieved 15.01.2018 from http://oygm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_12/11115355_YYRETMENLYK_MESLEYY_GENEL_YETERLYKLERY.pdf
Morera, O. F., Maydeu–Olivares, A., Nygren, T. E., White, R. J., Fernandez, N. P., & Skewes, M. C. (2006). Social problem solving predicts decision making styles among us Hispanics. Personality and Individual Differences, 41, 307–317.
Ocak, G. (2016). Meslek olarak oğretmenlik [Teaching as a profession]. In Eğitim bilimine giris (10. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Oktay, A. (1999). Yasamın sihirli yılları: Okul oncesi donem [Magic years of life: Pre–school period]. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Oz, S. (2012). Analysis of the relationship between the cognitive flexibility, adaptation and anxiety levels in adolescents based on sex, socio–economic status and education level. (Unpublished master thesis). Çukurova Univesity Institute of Social Sciences, Adana.
Ozensel, E. (2004). Turk toplumunda çocugun yetistirilmesinde annenin rolu: Konya ili ornegi [The role of mother in raising children in Turkish society: Konya province example.]. Degerler Egitimi Dergisi, 2(6), 77–96.
Sapmaz, F., & Dogan, T. (2013). Assessment of cognitive flexibility: Reliability and validity studies of Turkish version of the Cognitive Flexibility Inventory. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, 46(1), 143–161.
Saracaloglu, A. S., Altay, B., & Eken, M. (2016). Variables predicting social problem solving skills of pre–service elementary teachers. Adıyaman Universitesi Sosyal Bilimler Enstitusu Dergisi, 1(2), 679–721.
Shimogori, Y. (2013). Impact of biculturalism on self–efficacy and cognitive flexibility of japanese adults. Unpublished doctoral dissertation. Claremont Graduate University and San Diego State University.
Spiro, R.J. (1992). Cognitive flexibility, constructivism and hypertext: random access ınstruction for advanced knowledge acquisition. In Ill–Structured Domains. Duffy, T. M. & Jonassen, D. (Ed.), Constructivism and the Technology of Instruction: Hillsdale. New Jersey: Erlbaum.
Spiro, R. J., Feltovich, P. J., Jacobson, M. J., & Coulson, R. L. (1991). Cognitive flexibility, constructivism, and hypertext: Random access instruction for advanced knowledge acquisition in ill–structured domains. Educational Technology, 31(5), 24–33.
Sahin–Taskin, C. (2017). Effects of active learning environments supported with self– and peer assessment on pre–service teachers’ pedagogical and self–efficacy beliefs. Asia–Pacific Journal of Teacher Education, 45, 1–20.
Sanlı, D., & Ozturk, C. (2012). An analysis of the factors affecting the child rearing attitudes of mothers. Buca Faculty of Education Journal, 32, 31–48.
Simsek, H. (2017). Egitim sisteminde ogretmenin rolu ve ogretmenlik meslegi [The role of the teacher in the education system and teaching profession]. In Egitim bilimine giris (8. ed). Ankara: Pegem Akademi.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistic (4th edition). Allyn and Bacon. Walker, M. P., Liston, C., Hobson, J. A., & Stickgold, R. (2002). Cognitive flexibility across the sleep–wake cycle: REM–sleep enhancement of anagram problem solving. Cognitive Brain Research, 14(3), 317–324.
Yucel, O. (2011). The effects of problem based learning on cognitive flexibility, self-regulation skills and students' achievements. (Unpublished master thesis). Bahçesehir University, İstanbul. Online: Retrieved 22.01.2017. from: http://universite.taban–puanlari.com/