Ortaokul Öğrencilerinin Duygusal Zekâlarının Fen Öğrenmeye Yönelik Motivasyonlarını Yordama Düzeyi

Bu çalışmanın amacı, ortaokul öğrencilerinin duygusal zekalarının fen öğrenmeye yönelik motivasyonlarını yordama düzeyini belirmektir. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırma, 2016-2017 eğitim öğretim yılında Ege Bölgesinde yer alan bir ilin merkez ilçesindeki iki ortaokulda öğrenim görmekte olan 457 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Veri toplama araçları olarak; “Fen Öğrenmeye Yönelik Motivasyon Ölçeği” ve “Duygusal Zekâ Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistikler kullanılmıştır. Betimsel istatistiklere ek olarak, hiyerarşik regresyon analizinden yararlanılmıştır. Çalışmanın sonucunda, ortaokul öğrencilerinin duygusal zekâ düzeyleri ile fen öğrenmeye yönelik motivasyonları arasında orta, pozitif ve anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte, öğrencilerin duygusal zekâ düzeylerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyonlarını anlamlı bir şekilde yordayabildiği tespit edilmiştir. Elde edilen bulgular doğrultusunda önerilere yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Duygusal Zekâ, Fen Eğitimi, Motivasyon, Ortaokul Öğrencileri, Regresyon Analizi

The Predictive Level of Motivation Toward Science Learning of Emotional Intelligence of Middle School Students

The aim of this study is to determine the predictive level of motivation toward science learning of emotional intelligence of middle school students. Relational model was used in this study. This study was conducted with 457 students in two secondary schools located in the central district of a province in the Aegean Region during the academic year of 2016-2017. As data collection tools; “Scale of Motivation towards Science Learning” and “Emotional Intelligence Scale” were used. Descriptive statistics were used in the analysis of the data. In addition to descriptive statistics, hierarchical regression analysis was utilized. As a result of the study, it was determined that there is a moderate, positive and meaningful relationship between the motivations towards learning science and the levels of emotional intelligence of middle school students. Nevertheless, it has been found that the levels of emotional intelligence of learners can reasonably predict the motivation for learning science. Suggestions are given in the direction of the findings obtained.

Keywords:

Emotional Intelligence, Science Education, Motivation, Middle School Students, Regression Analysis,

PDF

___

Acar, F. (2002). Duygusal zekâ ve liderlik. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 53-68.
Akbolat, M. & Işık, O. (2012). Sağlık çalışanlarının duygusal zekâ düzeylerinin motivasyonlarına etkisi. DPUJSS,32(1), 109-123.
Alsop, S. & Watts, M. (2000). Facts and feelings: Exploring the affective domain in the learning of physics. Physics Education, 35(2), 132.
Arık, İ. A. (1996). Motivasyon ve heyecana giriş.İstanbul: Çantay Yayınevi.
Arlı, D., Altunay, E.& Yalçınkaya, M. (2011). Öğretmen adaylarında duygusal zekâ, problem çözme ve akademik başarı ilişkisi. Akademik Bakış Dergisi, 25, 1-23.
Atak, M.& Ceylan, İ. (2015). Use of emotional intelligence in the selection of human resources. İş, Güç, Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 17(4), 1-20.
Azizoğlu, N. & Çetin, G. (2009). 6 ve 7. sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri, fen dersine yönelik tutumları ve motivasyonları arasındaki ilişki. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 171-182.
Barlia, L. & Beth, M.E. (1999). High school students’ motivation to engage in conceptual change learning in science. Paper presented at the annual meeting of the National Association for Research in Science Teaching, Boston, MA.
Baytok, H. (2007). Yapılandırmacı öğrenme kuramına dayalı öğretimin ilköğretim 7. sınıf basınç konusunda öğrenci başarısı ve tutumuna etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.
Bıkmaz, F. (2001). İlköğretim 4. ve 5. Sınıf öğrencilerinin fen bilgisi dersindeki başarılarını etkileyen faktörler. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Büyüköztürk, S. (2008). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Büyüköztürk, S., Kılıç Çakmak, E., Akgün, O. E., Karadeniz, S. & Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Çetinkaya, Ö.& Alparslan, A. (2011). Duygusal zekânın iletişim becerileri üzerine etkisi: Üniversite öğrencileri üzerinde bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(1), 363-377.
DeBacker, T. K. & Nelson, R. M. (2000). Motivation to learn science: differences related to gender, class type, and ability. The Journal of Educational Research, 93(4), 245-254.
Dede, Y. & Yaman, S. (2008). Fen öğrenmeye yönelik motivasyon ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 2(1), 19-37.
Duit, R.& Treagust, D. F. (1998). Learning in science: From behaviour is towards social constructivism and beyond. International Handbook of Science Education, 1(Part 1), 3-25.
Duit, R.& Treagust, D. F. (2003). Conceptual change: A powerful framework for improving science teaching and learning. International Journal Of Science Education, 25(6), 671-688.
Dunn, J. D.& Stephens, E. C. (1972). Management of personnel: Manpower management and organizational behavior. McGraw-Hill.
Erickson, R. J. (1985). Play contributes to the full emotional development of the child. Education, 105(3), 261-263.
Eniola, M. S. & Adebiyi, K. (2007). Emotional intelligence and goal setting—an investigation into interventions to increase motivation to work among visually impaired students in Nigeria. British Journal of Visual Impairment, 25(3), 249-253.
Freedman, M. P. (1997). Relationship among laboratory instruction, attitude toward science, and achievement in science knowledge. Journal of Research in Science Teaching, 34(4), 343-357.
George, R. (2006). A cross‐domain analysis of change in students’ attitudes toward science and attitudes about the utility of science. International Journal of Science Education, 28(6), 571-589.
Goleman, D. (1996). Emotional intelligence. why it can matter more than IQ. Learning, 24(6), 49-50.
Goleman, D. (2003). What makes a leader. Organizational influence processes, 229-241.
Goleman, D. P. (1995). Emotional intelligence: Why it can matter more than IQ for character, health and life long achievement. New York: Bantam Books.
Goleman, D. (2011). Leadership: The power of emotional intelligence. Northampton, MA: More than Sound.
Gonzalez-DeHass, A. R., Willems, P. P.& Holbein, M. F. D. (2005). Examining the relationship between parental involvement and student motivation. Educational psychology review, 17(2), 99-123.
Gürdal, A. (1992). İlköğretim okullarında fen bilgisinin önemi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(8), 185-188.
Güvercin, Ö. (2008). Investigating elementary students’ motivation towards science learning: A crossage study. Unpublished master’s thesis, Middle East Technical University, Ankara.
Harrod, N. R.&Scheer, S. D. (2005). An exploration of adolescent emotional intelligence in relation to demographic characteristics. Adolescence, 40(159), 503.
Hynd C., Holschuh j. &Nist, S. (2000). Learning complex scientific information: Motivation the oryandits relation to student perceptions. Reading & Writing Quarterly, 16(1), 23-57.
İşmen, E. (2004). Duygusal zekâ ve aile işlevleri arasındaki ilişki. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,11, 56-75
Johnson, P. R. (1999). Organizational benefits of having emotionally intelligent managers and employees. Journal of Workplace Learning,11(3), 84-97.
Karasar, N. (2014). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel Yayın Dağıtım: Ankara.
Köksal, M. S. (2012). Adaptation study of motivation toward science learning questionnaire for academically advanced science students. Chemistry: Bulgarian Journal of Science Education,21(1), 29-44.
Kuyper, H., Van der Werf, M. P. C.& Lubbers, M. J. (2000). Motivation, meta-cognition and self- regulation as predictors of long term educational attainment. Educational Research and Evaluation, 6(3), 181-205.
Küçükkaragöz, H.& Kocabaş, A. (2012). Çocuklar için duygusal zeka ölçeğinin ilköğretim 5. sınıf öğrencilerinde geçerlik ve güvenirliği. 11. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu. 24-26 Mayıs 2012. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi, Rize.
Lee, O.& Brophy, J. (1996). Motivational patterns observed in sixth‐grade science classrooms. Journal of Research in Science Teaching, 33(3), 303-318.
Maboçoğlu, F. (2006). Duygusal zekâ ve duygusal zekânın gelişimine katkıda bulunan etkenler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı, Ankara.
Main, I. G. (1993). Vibrations and waves in physics. London: Cambridge University Press.
Martin, A. J. (2001). The student motivation scale: A tool for measuring and enhancing motivation. Australian Journal of Guidance and Counselling, 11, 11-20.
Mayer, J. D. & Salovey, P. (1990). Emotional intelligence. Imagination, cognition and personality, 9(3), 185-211.
Mayer, J. D. & Salovey, P. (1993). The intelligence of emotional intelligence. Intelligence,17(4), 433-442.
Meredith, J. E., Fortner, R. W.& Mullins, G. W. (1997). Model of affective learning for nonformal science education facilities. Journal of Research in Science Teaching, 34(8), 805-818.
Napier, J. D. & Riley, J. P. (1985). Relationship between affective determinants and achievement in science for seventeen‐year‐olds. Journal of Research in Science Teaching,22(4), 365-383.
Öksüz, Y. & Coşkun, K. (2017). An investigation on the relationship between maternal education level, maternal employment, and emotional intelligence performance of 10 years old children. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi,18(3), 456- 470.
Önder, M. (2010). Liderlerde duygusal zekâ ve motivasyon ilişkisi ve bir uygulama.Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Ana Bilim Dalı Yönetim ve Organizasyon Bilim Dalı, Ankara.
Özbezek, B. D. & Paksoy, H. M. (2017). Liderlik etme motivasyonu ve duygusal zekâ arasındaki ilişkide öz yeterliliğin rolü üzerine bir araştırma. International Journal of Disciplines Economics & Administrative Sciences Studies, 3(4), 248-269.
Özgüven, İ. E. (1994). Psikolojik Testler. Ankara: Yeni Doğuş Matbaası.
Parker, J. D. A. (2004). Emotional intelligence and academic sucess: examining the transition from high school to university. Personality and Individial Differences, 36(1), 163-172.
Petrides, K. V., Frederickson, N.& Furnham, A. (2004). The role of trait emotional intelligence in academic performance and deviant behavior at school. Personality and individual differences, 36(2), 277-293.
Seah, W. T.&Bishop, A. J. (2000). Values in mathematics textbooks: A wiew throught the australasian regions. Paper Presented at the Annual Meeting of the American Educational Research Association, LA: New Orleans.
Spitzer, D. (1996). Motivation: The neglected factor in instructional design. Educational Technology, 36(3), 45-49.
Sungur, S. & Güngören, S. (2009). The role of classroom environment perceptions in self-regulated learning and science achievement. Elementary Education Online, 8(3), 883-900.
Şahin, F., Özer, E.& Deniz, M. E. (2016). Duygusal zekânın alana özgü yaratıcılığı yordama düzeyi: üstün zekalı öğrenciler üzerinde bir inceleme. Eğitim ve Bilim, 41(183), 181-197.
Tekin, H. (1996). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: Yargı Yayınları.
Thompson, T. L.& Mintzes, J. J. (2002). Cognitive structure and the affective domain: on knowing and feeling in biology. International Journal of Science Education, 24(6), 645-660.
Tuan, H. L., Chin, C. C. & Shieh, S. H. (2005). The development of a questionnaire to measure students' motivation towards science learning. International Journal of Science Education, 27(6), 639-654.
Urdan, T.& Midgley, C. (2003). Changes in the perceived classroom goal structure and pattern of adaptive learning during early adolescence. Contemporary Educational Psychology, 28(4), 524-551.
Uslu, E., Kartal, C. & Durukan, T. (2018). Doğrudan pazarlamada duygusal zeka, performans algısı, motivasyon ilişkisi. Uluslararası Sağlık Yönetimi ve Stratejileri Araştırma Dergisi, 4(1),1 -14.
Uzun, N. & Keleş, Ö. (2012). İlköğretim öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerinin değerlendirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 313-327.
Vural, D. E.& Kocabaş, A. (2011). 7 yaş grubu öğrenciler için duygusal zekâ ölçeğinin geliştirilmesi. Buca Faculty of Education Journal, 7(31), 139-152.
Weissinger, H. (1998). İş Yaşamında Duygusal Zekâ, (Çev. N. Süleymangil), İstanbul: MNS Yayıncılık. Wigfield, A.& Wentzel, K. R. (2007). Introduction to motivation at school: Interventions that work. Educational Psychologist, 42(4), 191-196.
Williford H, 2000. The Relationship between emotional intelligence and academic achievement in eleventh graders. Retrieved at 20, November, 2010 from: http://www.nadasisland.com.
Woitaszewski, S. A.& Aalsma, M. C. (2004). The contribution of emotional intelligence to the social and academic success of gift edadolescents as measured by the multifactor emotional intelligence scale‐adolescentversion. Roeper Review,27(1), 25-30.
Wolters, C. A. (1999). The relation between high school students' motivational regulation and their use of learning strategies, effort, and classroom performance. Learning and individual differences, 11(3), 281-299.
Wong, C. & Law, K.S. (2002).The effects of leader and follower emotional intelligence on performance and attitude: An exploratory study. The Leadership Quarterly, 13, 243-274.
Yaman, S. & Dede, Y. (2007). Examination of motivation level of students towards science and mathematics by some variables. Educational Administration: Theory and Practice, 52, 615-638.
Yazıcı, H. (2009). Öğretmenlik mesleği, motivasyon kaynakları ve temel tutumlar: kuramsal bir bakış. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 33-46.
Yenice, N., Saydam, G.& Telli, S. (2012). İlköğretim öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyonlarını etkileyen faktörlerin belirlenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi,13(2), 231-247.
Yılmaz, H.& Huyugüzel Çavaş, P.(2007). Fen öğrenimine yönelik motivasyon ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. İlköğretim Online, 6(3), 430-440.
Yurdakavuştu, Y. (2012). İlköğretim öğrencilerinde duygusal zekâ ve sosyal beceri düzeyleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.