UZAKTAN EĞİTİM YOLUYLA PEDAGOJİK FORMASYON EĞİTİMİ ALAN ÖĞRETMEN ADAYLARININ YAŞAM BOYU ÖĞRENME EĞİLİMLERİNİN İNCELENMESİ

Yaşam boyu öğrenme 21. yüzyıl bilgi toplumunun getirdiği önemli kavramlardan biridir. Yaşam boyu öğrenme kapsamında eğitim fakültesi mezunu olmayanların öğretmen olmasını sağlayan uzaktan eğitim yöntemi ile Pedagojik Formasyon Sertifika Programı başlatılmıştır. Bu doğrultuda bu çalışmanın amacı uzaktan eğitim yoluyla pedagojik formasyon eğitimi alan öğrencilerin öğrenme yaşantılarına ilişkin algılarını belirlemek ve yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile ilişkisini ortaya çıkarmaktır. Elde edilen bulgular doğrultusunda uzaktan eğitim yoluyla pedagojik formasyon eğitimi alan öğrencilerin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile öğrencilerin çevrimiçi derslere girme sıklığı arasında manidar bir ilişki bulunamamıştır. Öğrencilerin %82’si uzaktan eğitim yoluyla pedagojik formasyon programına katılmanın tek başına çalışma alışkanlıklarını olumlu yönde etkilediğini, %81’i uzaktan eğitim yoluyla pedagojik formasyon programında ödev verilmiş olmasının öğrenme deneyimlerini artırdığını, %87’si ilgi duyduğu konularda uzaktan eğitim yoluyla kendini geliştirmek istediğini bildirmiştir.

Anahtar Kelimeler:

yaşam boyu öğrenme eğilimi, öğretmen yetiştirme, uzaktan eğitim

PDF

___

Akkoyunlu, B. (2008). Bilgi Okuryazarlığı Ve Yaşam Boyu Öğrenme. 8th International Educational Technology Conference (IETC2008). http://ietc2008.home.anadolu.edu.tr/ietc2008/1b.doc. İndirme tarihi: 21 Eylül 2010.
Ayra, M. & Kösterelioğlu, İ. (2015). Öğretmenlerin yaşam boyu öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin mesleki öz yeterlik algıları ile ilişkisi. NWSA-Education Sciences, 10 (1), 17-28.
Baykul, Y. (2000). Eğitimde ve Psikolojide Ölçme Klasik Test Teorisi ve Uygulaması. Ankara: ÖSYM Yayınları.
Beycioğlu, K. & Konan, N. (2008). Yaşam boyu öğrenme ve Avrupa eğitim politikaları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (24), 369-382.
Büyüköztürk, Ş. (2006). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel F. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (17. Baskı). Ankara: PegemA Yayınları.
Commision of the European Communities (CEC) (2001). Communication from the commision: making a European area of lifelong learning a reality, 21.11.01, Brussels: EC.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. & Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik. 2. Baskı, Pegem Akademi: Ankara.
Bilen, K., Ercan, O. & Gülmez, T. (2014). Sosyal ağların kullanım amacı ve benimsenme süreci; Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi örneği. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(1), 11.
Deniz A.(2012) Sosyal ağ kullanımı ve sosyal ağlarda benlik algısı: Muğla İli Örneği, Yayımlanmamış yüksek lisan tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
Derrick, M. G. (2003). Creating enviroments conductive for lifelong learning new directions for adult and continuing education. Wiley Periodical, S.100
Diker Coşkun, Y. & Demirel, M. (2010). Lifelong learning tendency scale: the study of validity and reliability. Procedia Social and Behavioral Sciences, 5, 2343-2350.
Diker Coşkun, Y. (2009). Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Bölümü, Eğitim Programları ve Öğretim Anabilim dalı. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara.
EURYDICE (2000). Lifelong learning: the contribution of Education systems in the Member States of the European Union.
Fraenkel, J. R. & Wallen, N. E. (2003). How to Design and Evaluate Research in Education. New York: McGrow-Hill.
Fulcher, K. H. (2004). Towards Measuring Lifelong Learning: The Curiosity Index. James Madison University. Department of Graduate Psychology. Yayınlanmamış Doktora Tezi. USA.
Jackson, S. (2006). Learning to live: the relationship between lifelong learning and lifelong illness. International Journal of Lifelong Education, 25 (1), 51-73.
Karasar, N. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemi. (26. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Knapper, C. & Cropley, A. (2000). Lifelong Learning İn Higher Education. London: Kogan Page.
Kocadere-Arkün, S. (2013). Çevrimiçi öğrenme ortamlarında öğrenen memnuniyeti. Ulusal Uzaktan Eğitim ve Teknolojileri Sempozyumu, 01-03 Kasım, Konya.
Lowenstein, G. (1994). The Psychology of Curiosity: A Review and Reinterpretation. Psychological Bulletin, 116 (1), 75-98.
Maki, R. H. & Maki, W. S. (2007). Online Courses. In F.T. Durso (Ed.), Handbook of applied cognition (2nd ed., pp. 527-552). New York: Wiley & Sons, Ltd.
Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2012). 2012-2 Öğretmenliğe Başvuru Ve Atama Kılavuzu. http://ikgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2012_09/01122258_20122retmenlebavuruveatamakilavuzu31.08.2012.pdf. İndirme tarihi: 06.03.2016
Muilenburg, L. Y. & Berge, Z. L. (2005). Student barriers to online learning: A factor analytıc study. Distance Education, 26 (1), 29-48.
Paul, R. (1990). Towards a new measure of success: Developing independent learners. Open Learning, 5,31–38.
Polat, C. & Odabaş, H. (2008). Bilgi Toplumunda Yaşam Boyu Öğrenmenin Anahtarı: Bilgi Okuryazarlığı. Küreselleşme, Demokratikleşme ve Türkiye Uluslararası Sempozyumu (International Symposium on Globalization, Democratization and Turkey). Akdeniz Üniversitesi, Antalya.
Scheuch, K., Shouping, H. & Gaston, G. J. (2009). The influences of faculty on undergraduate student participation in research and creative activities. Innovative Higher Education, 34 (3), 173.
Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2001). Using Multivariate Statistics. (4. Baskı). MA: Allyn& Bacon, Inc.
Tunca, N., Alkın Şahin, S. & Aydın, Ö. (2015). Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11 (2), 432-446.
Vonderwell, S. & Savery , J. (2004). Online Learning: Student Role and Readiness. The Turkish Online Journal of Educational Technology – TOJET, 3(3).
West, R.E. (2011). Insights from Research on distance Education learners, learning, and learners support. American Journal of Distance Education, 25 (3), 135-151.
White, C. (2005). Contribution of distance Education to the development of individual learners. Distance Education, 26(2), 165-181.
Wilson, E. (2013). E‐Learning and Life‐Long Learning: A Descriptive Case Study From a Teacher Educator’s Perspective: 1995‐2013. European Conference on e-Learning: 531-XVII. Kidmore End: Academic Conferences International Limited. (Oct 2013). http://search.proquest.com/docview/1467836017?pq-origsite=gscholar. İndirme tarihi: 02.01.2016