BLOK TEMELLİ PROGRAMLAMAYA İLİŞKİN ÖZ-YETERLİK ALGISI ÖLÇEĞİ GELİŞTİRME ÇALIŞMASI: SCRATCH ÖRNEĞİ

Bu çalışma kapsamında, “blok temelli programlamaya ilişkin öz-yeterlik algısı ölçeği” geliştirilmiştir. Ayrıca geliştirilen ölçme aracı ile katılımcılardan elde edilen öz-yeterlik algısı puanları çeşitli değişkenler açısından incelenmiştir. 4 farklı ilde bulunan ortaokullarda eğitim gören, daha önce blok temelli programlama eğitimi almış ve/veya halen bu eğitimi almakta olan toplamda 329 öğrenciden toplanan verilerle yapılan geçerlik ve güvenirlik çalışması sonucunda 5 maddeden oluşan “basit blok temelli programlama görevleri” ve 7 maddeden oluşan “karmaşık blok temelli programlama görevleri” şeklinde isimlendirilen 2 faktörlü 5’li Likert tipinde bir “blok temelli programlamaya ilişkin öz-yeterlik algısı ölçeği” geliştirilmiştir. Açımlayıcı faktör analizi sonunda 5 maddelik birinci faktör toplam varyansın %11.462’ini, 7 maddelik ikinci faktör ise toplam varyansın %46.763’ünü açıklamış, açıklanan toplam varyans ise %58.225 olarak hesaplanmıştır. Bu yapıya ilişkin model doğrulayıcı faktör analizi ile de doğrulanarak bireylerin blok temelli programlamaya ilişkin öz-yeterlik algısını ölçen geçerli ve güvenilir bir araç elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Blok temelli programlama, kodlama, öz-yeterlik algısı

PDF

___

Altun, A., & Mazman, S. G. (2012). Programlamaya ilişkin öz yeterlilik algısı ölçeğinin Türkçe formumun geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 3(2), 297-308.
Altun, A., & Mazman, S. G. (2013). Programlama-1 dersinin BÖTE bölümü öğrencilerinin programlamaya ilişkin öz yeterlilik algıları üzerine etkisi. Journal of Instructional Technologies & Teacher Education, 2(3), 24-29.
Aşkar, P., & Davenport, D. (2009). An investigation of factors related to self-efficacy for java programming. The Turkish Online Journal of Educational Technology – TOJET January, 8(1).
Byrne, P., & Lyons, G. (2001). The effect of student attributes on success in programming. Proceedings of ITICSE. 49-52.
Code.org 2015 Annual Report. (2015). Global computer science education. Aralık 20, 2016 tarihinde https://goo.gl/bHifH0 adresinden alındı Field, A. (2005). Discovering statistics using SPSS (2 b.). London: Sage.
Genç, Z., & Karakuş, S. (2011). Tasarımla öğrenme: Eğitsel bilgisayar oyunları tasarımında Scratch kullanımı. 5th International Computer & Instructional Technologies Symposium (ICITS). Elazığ.
George, D., & Mallery, P. (2003). SPSS for Windows step by step: A simple guide and reference. 11.0 update (4 b.). Boston: Allyn & Bacon.
Gülbahar, Y., & Kalelioğlu, F. (2014). The effects of teaching programming. Informatics in Education-An International Journal, 13(1), 33-50. Kline, R. (2005). Structural Equation Modeling, 2nd ed. New York, NY: The Guilford Press.
Kukul, V., & Gökçearslan, Ş. (2014). Scratch ile programlama eğitimi alan öğrencilerin problem çözme becerilerinin incelenmesi. 8. Uluslararası Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Sempozyumu, (s. 58-63). Edirne. Mazman Akar, S. G., & Altun, A. (2017). Individual differences in learning computer programming: A social cognitive approach. Contemporary Educational Technology, 8(3), s. 195-213. Mazman, S. G. (2013). Programlama performansını etkileyen faktörlerin bilişsel tabanlı bireysel farklılıklar temelinde modellenmesi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi. Papert, S. (1980). Mindstorms: Children, computers, and powerful ideas. New York: Inc., Publishers.
Pillay, N., & Jugoo, V. (2005). An investigation into student characteristics affecting novice programming performance. ACM SIGCSE Bulletin, 37(4). doi:10.1145/1113847.1113888
Ramalingam, V., & Wiedenbeck, S. (1998). Development and validation of scores on a computer programming self efficacy scale and group analyses of novice programmer self-efficacy. Journal of Educational Computing Research, 19(4), 365-379.
Ramalingam, V., LaBelle, D., & Wiedenbeck, S. (2004). Self-efficacy and mental models in learning to program. Proceedings of the 9th annual SIGCSE conference on Innovation and technology in computer science. Leeds, United Kingdom.
Resnick, M., Maloney, J., Monroy-Hernández, A., Rusk, N., Eastmond, E., Brennan, K., . . . Kafai, Y. (2009). Scratch: Programming for all. Communications of the ACM, 52(11).
Rusk, N., Resnick, M., Berg, R., & Pezalla-Granlund, M. (2008). New pathways into robotics: Strategies for broadening participation. Journal of Science Education and Technology, 17, 59-69.
Schermelleh-Engel, K., & Moosbrugger, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Test of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of sychological Research Online, 8(2), 23-74.
Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar, 3(6). 49-74. Aralık. Türk Psikoloji Yazıları., 3(6), 49-74.
TTKB. (2012). Bilişim teknolojileri ve yazılım dersi ( 5, 6, 7 ve 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB.
TTKB. (2016). Ortaöğretim bilgisayar bilimi dersi (kur 1, kur 2) öğretim programı. Ankara: MEB.
TTKB. (2017). Bilişim teknolojileri ve yazılım dersi öğretim programı. Ankara: MEB.
Wiedenberg, S. (2005). Factors Affecting the Success of Non-Majors in Learning to Program. First international workshop on Computing education research. Seattle, WA, USA.
Yükseltürk, E., & Altıok, S. (2016). An investigation of the effects of programming with scratch. British Journal of Educational Technology. doi:10.1111/bjet.12453
Yükseltürk, E., & Altıok, S. (2016). Investigation of pre-service information technology teachers' game projects prepared with Scratch. SDU International Journal of Educational Studies, 3(1), 59-66.