TÜRKİYE YETERLİLİKLER ÇERÇEVESİ(TYÇ)’NİN ÖĞRENCİ DEĞERLENDİRME PROGRAMI (PISA) AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Öğrencilerin başarı düzeylerini arttırmak, öğretim programlarının ve kazanımlarının öğrenciler üzerindeki etkisini görmek, öğrencileri yaşadıkların çağın şartlarına hazır hale getirmek eğitimin başlıca hedeflerindendir. Eğitimin kalitesini yükseltmek için, Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı adı altında ülkemizde 2003 yılından bu yana üç yılda bir öğrencilerin matematik ve fen okuryazarlığı ile okuma becerileri alanlarındaki yeteneklerinin değerlendirildiği araştırmalar yapılmaktadır. Eğitimi geliştirmenin en önemli adımlarından bir diğeri ise, hayat boyu öğrenmeyi destekleyen, kolay anlaşılır ve karşılaştırılabilir bir eğitim sistemi kurmak, aynı zamanda hareketliliği ve kaliteyi arttırmak için Avrupa Yeterlilik Çerçevesi ile uyumlu olarak 2015 yılında hazırlanmış olan Türkiye Yeterlilikler Çerçevesidir. Bu bağlamda bakıldığında bu araştırmanın amacı, öğrencilerin öğretim programlarından elde ettikleri kazanımları ne ölçüde gerçek hayata aktarabildiklerini ve öğretim programlarının yeterliliklerinin ölçülebildiği bir araştırmanın ihtiyacını ele almaktır. Bu çalışmanın, öğretim programlarının yeniden yapılandırılması, iyi tanımlanmış yeterlilikler çerçevesi oluşturulması ve eğitimde yeterliliklerin PISA ölçümlerine göre değerlendirilmesi, eğitim sistemimizin beklentilerinin ne kadarını karşıladığını değerlendirmek için ileride yapılacak çalışmalara ışık tutması beklenmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi, Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı

PDF

___

A framework for Qualifications of the European Higher Educational Area. Bologna Working Group on Qualifications Framework, 2005. http://media.ehea.info/file/WG_Frameworks_qualification/71/0/050218_QF_EHEA_580710.pdf
Akçatepe, A. G. (2013). Eğitim Fakülteleri Eğitim Bilimleri Bölümü Akademisyenlerinin Yükseköğretimin Amaçlarına İlişkin Görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Aşkar, P. Umay, A. (2001). İlköğretim Matematik Öğretmenliği Öğrencilerinin Bilgisayarla İlgili Öz-Yeterlik Algısı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21.
Aydın, A.&Uysal, Ş. 2015. Türkiye’nin PISA Gerçeği.
Bandura, A. (1994). Self – efficacy.
Bandura, A. (1982). Self – efficacy mechanism in human agency.
European Parliament Council. Recommendation of the European Parliament and of the Council of 23 April 2008 on the establishment of the European Qualifications Framework for lifelong learning. https://ec.europa.eu/ploteus/sites/eac-eqf/files/journal_en.pdf
Demir, C. (2011). İlköğretim Matematik Öğretmenliği Programında Öğrenim Gören Öğrencilerin Matematik Öğretimine Yönelik Öz-Yeterlik İnançları ve Tutumlarının İncelenmesi.
Diker (Coşkun), Y. Eğitim Reformu Girişimi, Eğitimin İçeriği Arka Plan Raporu. 2015 – 2016 Eğitim İzleme Raporu.
Diker (Coşkun), Y. Eğitim Reformu Girişimi, Öğretim Programları Arka Plan Raporu. 2016 – 2017 Eğitim İzleme Raporu.
Eraslan, A. 2009. Finlandiya’nın PISA’daki Başarısının Nedenleri: Türkiye için alınacak dersler. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, s. 238.
European Commission, June 2002. European Report on Quality Indicators of Lifelong Learning.
İleri, T.&Ahısha, A. R.&Karamustafaoğlu, O. 2017. PISA başarısı nelere bağlı? Estonya Örneği. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, s. 1.
Karabulut, A. 2017. MEB’in yayınlamış olduğu örnek PISA sorularının 2015 Türkçe Öğretim Programı Okuma Anlama Kazanımları Çerçevesinde Analizi. Uluslararası Eğitim Bilim ve Teknoloji Dergisi, s. 174.
Milli Eğitim Bakanlığı, 2018. Orta Öğretim Matematik Dersi (9, 10, 11 ve 12. Sınıflar) Öğretim Programları. http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=343
Milli Eğitim Bakanlığı İlköğretim ve Orta öğretim Programlarının Güncellenmesi. https://ttkb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_01/13152934_basYn_aYklamasY_13012017.pdf
OECD, 2013b. PISA 2012 Results. Excellence Through Equity: Giving Every Student the Chance to Succeed (Volume II); PISA, OECD Publishing.
PISA Türkiye, 2003. http://pisa.meb.gov.tr/?page_id=18
PISA 2012 Araştırması Ulusal Nihai Rapor. https://drive.google.com/file/d/0B2wxMX5xMcnhaGtnV2x6YWsyY2c/view
PISA 2012 Ulusal Ön Raporu. http://pisa.meb.gov.tr/wp-content/uploads/2013/12/pisa2012-ulusal-on-raporu.pdf
PISA 2015 Ulusal Raporu. http://pisa.meb.gov.tr/wp-content/uploads/2014/11/PISA2015_UlusalRapor.pdf
Sezgin, F.&Kavgacı, H.&Kılınç, A. Ç. (2011). Türkiye’de Eğitim Yönetimi ve Denetimi Lisansüstü Öğrencilerinin Öz Değerlendirmeleri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, s. 168.
Soran, H.&Akkoyunlu, B.&Kavak, Y. (2006). Yaşam Boyu Öğrenme Becerileri ve Eğiticilerin Eğitimi Programı: Hacettepe Üniversitesi Örneği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30.
Şahin, A. E. (2004). Öğretmen Yeterliklerin Belirlenmesi. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 58.
Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, 18 Temmuz 2017. Müfredatta Yenileme ve Değişiklik Çalışmaları, s. 27. http://ttkb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_07/18160003_basin_aciklamasi-program.pdf
TEDMEM, 2017. PISA’nın Dönüşümü. https://tedmem.org/mem-notlari/degerlendirme/pisanin-donusumu Türk Dil Kurumu. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5ac4ccab176059.38074290
Türker, R. K. (2001). Bilim adamı yetiştirme: Dünya’da ve Türkiye’de lisansüstü eğitim, s. 21.
Türkiye Yeterlilikler Çerçevesinin Uygulamasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik, 9 Kasım 2015. http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/3.5.20158213.pdf
Türkiye Yeterlilikler Veri Tabanı, 2016. http://portal.tyc.gov.tr/site/egitim
Yükseköğretim Kurulu, Ocak 2009. Türkiye Yükseköğretim Ulusal Yeterlilikler Çerçevesi (TYUYÇ) Ara Raporu.
Yükseköğretim Kurulu, Haziran 2010. Yükseköğretimde Yeniden Yapılanma: 66 Soruda Bologna Süreci Uygulamaları, s. 19.