___

• Aktaş, H. ve Şimşek, E. (2014). Örgütsel Sessizlik ile Algılanan Bireysel Performans, Örgüt Kültürü ve Demografik Değişkenler Arasındaki Etkileşim. Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, 28 (14) : 24-52.
• Al-Alawi, A. İ., Al-Marzooqi, N. Y. ve Mohammed, Y. F. (2007). Organizational Culture and Knowledge Sharing: Critical Success Factors. Journal Of Knowledge Management, 11 (2): 22-42.
• Algın, İ. (2014). Üniversitelerde Örgütsel Sessizlik. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Alparslan, A. M. (2010). Örgütsel Sessizlik İklimi ve İşgören Sessizlik Davranışları Arasındaki Etkileşim: Mehmet Akif Ersoy Öğretim Elemanları Üzerinde Bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
• Alparslan, A. M. ve Kayalar, M. (2012). Örgütsel Sessizlik: Sessizlik Davranışları ve Örgütsel ve Bireysel Etkileri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, S.B.E. Dergisi, 4 (6): 136 - 147.
• Altın Gülova, A. ve Demirsoy, Ö. (2012). Örgüt Kültürü ve Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişki: Hizmet Sektörü Çalışanları Üzerinde Ampirik Bir Araştırma. Business and Economics Research Journal, 3 (3): 49-76.
• Aşkun, B., Bakoğlu, R. ve Berber, A. (2010). Remaining Silent or Not: Is Power Distance A Barrier For Academicians?. International Conference on Human, Work and Organization, 16-18 Haziran 2010, Technical University of Czestochowa, Polonya.
• Ataman, G. (2002). İşletme Yönetimi. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
• Ay, C. ve Ünal, A. (1999). Pazarlama ve Örgüt Kültürü. Celal Bayar Üniversitesi İ.İ.B.F. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, (5): 75-87.
• Aydıntan, B. ve Göksel, A. (2012). Cameron - Freeman Quinn Örgüt Kültürü Tipolojileri Ekseninde Örgüt Kültürü Farklılaşma Dinamikleri. Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 5 (2): 53-62.
• Barçın, N. (2012). İşletmelerde Örgütsel Sessizliğin Örgütsel Bağlılık ve İş Tatminine Etkisi Üzerine bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adana Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Bayram, T. Y. (2010). Üniversitelerde Örgütsel Sessizlik. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Bowen, F. ve Blackmon, K. (2003). Spirals of Silence: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice. Journal of Management Studies, 40 (6): 1393- 1417.
• Cameron, K. S. ve Quinn, R. E., (2006). Diagnosing and Changing Organizational Culture Based on the Competing Values Framework. Revised Edition. San Francisco: Jossey Bass.
• Çağlar Kuşçu, P. (2011). Örgüt Kültürü ve İş Yeri Zorbalığı; İŞKUR ve ORS Örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde İşgören Sessizliği Neden Sessiz Kalmayı Tercih Ediyoruz?. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Çakıcı, A. ve Çakıcı, C. (2007). Otel İşletmelerinde Sessizliğin Algılanan Sonuçlarına İlişkin Bir Araştırma. Çeşme Ulusal Turizm Sempozyumu Bildiriler Kitabı: İçinde 481-489. 21-23 Kasım 2007, Ege Üniversitesi Çeşme Turizm ve Otelcilik Y.O., İzmir.
• Çaloğlu, D. Ö. (2014). Örgütsel Sessizlik ve Kültürel Değişkenler Üzerine Ampirik Bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ufuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Çetin, F. (2011). Örgütsel Vatandaşlık Davranışlarının Açıklanmasında Bağlılık, İş Tatmini, Kişilik ve Örgüt Kültürünün Rolü. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Danışman, A. ve Özgen, H. (2008). Örgütsel Alt Kültürler ve Kaynakları: Bir Sanayi Firmasında Görgül Bir Araştırma. ODTÜ Gelişme Dergisi, 35 (2): 277-304.
• Demir, M. ve Demir, Ş. Ş. (2012). Yükseköğretim Kurumlarında Örgütsel Sessizlik: Turizm Lisans Eğitimi Kurumları Örneği. Milli Eğitim, (193): 184-199.
• Durak, İ. (2014). Örgütsel Sessizliğin Demografik ve Kurumsal Faktörlerle İlişkisi: Öğretim Elemanları Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 28 (2): 89-108.
• Dyne, L. V., Ang, S. ve Botero, I.C. (2003). Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice as Multidimensional Constructs. Journal of Management Studies, 40 (6): 1359-1392.
• Erdem, R. (2007). Örgüt Kültürü Tipleri ile Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişki: Elazığ İl Merkezindeki Hastaneler Üzerinde Bir Çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, Ekim, 2 (2): 63-79.
• Erdem, R., Adıgüzel, O. ve Kaya, A. (2010). Akademik Personelin Kurumlarına İlişkin Algıladıkları ve Tercih Ettikleri Örgüt Kültürü Tipleri. Erciyes Üniversitesi, İİBF Dergisi, (36): 73-88.
• Erenler, E. (2010). Çalışanlarda Sessizlik Davranışının Bazı Kişisel ve Örgütsel Özelliklerle İlişkisi: Turizm Sektöründe Bir Alan Araştırması. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Erigüç, G., Özer, Ö., Sonğur, C. ve Turaç, İ.S. (2014). Bir Devlet Hastanesinde Hemşirelerde Örgütsel Sessizlik Üzerine Bir Araştırma. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4 (2): 61-84.
• Erkmen, T. (2010). Örgüt Kültürü. 1. Baskı. İstanbul: Beta Basım Yayın.
• Erol, G. (2015). Örgütsel Sessizliğin Nedenleri Üzerine Nitel Bir Yaklaşım: Otel İşletmeleri Örneği. I. Eurasia International Tourism Congress: Current Issues, Trends, and Indicators (EITOC-2015), 28 -30 Mayıs 2015, Konya, Türkiye.
• Gholamzadeh, D. ve Yazdanfar, K. (2012). Analysis Organizational Culture Level in Selected Iranian Corporations Using Denison Model (Case Study: Snova, Hayer, Lorch and Mana Co.). Interdisciplinary Journal of Contemporary Research in Business, March, 11 (3): 791-798.
• Gül, H. ve Özcan, N. (2011). Mobbing ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkiler: Karaman İl Özel İdaresinde Görgül Bir Çalışma. KSU İİBF Dergisi, 1 (2): 107-134.
• Hall, M. (2005). Shaping Organizational Culture: A Practitioner’s Perspective. Peak Development Consulting LLC, 2 (1). http://peakdevelopment.com/wpcontent/uploads/2013/09/PDC_shaping_culture.pdf(09.07.2015)
• Hatch, M. J. (1993). The Dynamics of Organizational Culture. The Academy of Management Review, 4 (18): 657-693.
• Henrıksen, K. ve Dayton, E. (2006). Organizational Silence and Hidden Threats to Patient Safety. HSR: Health Services Research, 41 (4): 1539-1555.
• Kahya, C. (2015). Mesleki Özyeterlilik ve Örgütsel Sessizlik İlişkisini Belirlemeye Yönelik Ampirik Bir Çalışma. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5 (1): 293-314.
• Karacaoğlu, K. ve Cingöz, A. (2008). Örgütsel Sessizlik. M. Devecioğlu ve H. Karadal (Ed.) Örgütsel Davranışta Seçme Konular Organizasyonların Karanlık Yönleri ve Verimlilik Azaltıcı Davranışlar: İçinde 155-166. Ankara: İlke Yayınevi.
• Karakiraz, A. (2012). Kültürel Boyutlardan Kontrol Odağı, Bireycilik ve Toplulukçuluğun İşgören Sessizliğine Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Karcıoğlu, F., Kahya, C. ve Buzkan, K. (2012). Çatışma Yönetim Stratejisinin Tahmin Edicileri Olarak Örgütsel Kültür Tipleri. Atatürk Üniversitesi, İİBF Dergisi, 26 (1): 77-91.
• Kılıçlar, A. ve Harbalıoğlu, M. (2014). Örgütsel Sessizlik ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Arasındaki İlişki: Antalya’daki Beş Yıldızlı Otel İşletmeleri Üzerine Bir Araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 6/1 (2014): 328-346.
• Knoll, M. ve Dick, R. V. (2012). Do I Hear the Whistle? A First Attempt to Measure Four Forms of Employee Silence and Their Correlates. J Bus Ethics. DOI 10.1007/s10551-012-1308-4 (Published Online). http://philpapers.org/rec /KNODIH-2, (09.07.2015).
• Köse, S., Tetik, S. ve Ercan, C. (2001). Örgüt Kültürünü Oluşturan Faktörler. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7 (1): 219-242.
• Kutlay, Y. (2012). Araştırma Görevlilerinin Örgütsel Adanmışlık ve Öz-Yeterliliklerinin Örgütsel Sessizlikleri Üzerine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
• Milliken, F. J. ve Morrison E. W. (2003). Shades of Silence: Emerging Themes and Future Directions for Research on Silence in Organizations. Journal of Management Studies, 40 (6): 1563-1568.
• Morrison, E. W. ve Milliken, F. J. (2000). Organizational Silence: A Barrier To Change and Development in A Pluralistic World. The Academy of Menagement Rewiew, 25 (4): 706-725.
• Oudenhoven, J.P. (2001). Do Organizations Reflect National Cultures?. A 10-Nation Study, International Journal of Intercultural Relations, 25 (1): 89-107.
• Öcal, H. ve Ağca, V. (2010). Teknolojik Değişim Hızına Bağlı Olarak Farklılaşan Endüstri Yapılarının Örgüt Kültürü ve İşletme Performansı Üzerindeki Etkileri. Ege Akademik Bakış / Ege Academic Review, 10 (1): 157-182.
• Özen Kutanis, R. ve Karakiraz, A. (2012). İşgören Sessizliğinde Kültürel Boyutların Rolü Var mı?. 11. Ulusal İşletmecilik Kongresi, 10-12 Mayıs, Konya.
• Özgan, H. ve Külekçi, E. (2012). Öğretim Elemanlarının Sessizlik Nedenleri ve Üniversitelerine Etkileri. e-uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3 (4): 33-49.
• Panahi, B., Veiseh S., M., Divkhar, S. ve Kamari, F. (2012). An Empirical Analysis on Influencing Factors on Organizational Silence and its Relationship with Employee’s Organizational Commitment, Management Science Letters, 2: 735-744.
• Park, C. (2007). Bad News Reporting On TroubledIt Projects: The Role Of Personal, Situational and Organizational Factors, Yayınlanmamış Doktora Tezi. Georgia State Univesity.
• Pettigrew, A. M. (1979). On Studying Organizational Cultures. Administrative Science Quarterly, 4 (24): 570-581.
• Pinder, C. C. ve Harlos, K. P. (2001). Employee Silence: Quiescence and Acquiescence As Responses to Perceived Injustice. Research in Personnel and Human Resources Management, 20: 31-369.
• Premeaux, S. F. ve Bedeian, A., G. (2003). Breaking The Silence: The Moderating Effects Of Self-Monitoring In Predicting Speaking Up In The Workplace. Journal Of Management Studies, 6 (4): 1537-1562.
• Radmard, S., G. ve Ardakani, M. A. (2014). Effect of Organizational Culture on Organizational Silence: The Mediating Role of Organizational Commitment. International Journal of Management and Humanity Sciences. 3 (10): 3306-3313.
• Robbins, S. (1994). Örgütsel Davranışın Temelleri. (Çev. A. Öztürk). İstanbul: Etam Yayınları.
• Ruçlar, K. (2013). Örgüt Kültürü ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişki – Sakarya Üniversitesi Örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
• Runge, J. B. ve Hames, D. S. (2004). The Perceived Cultural Compatibility Index: An Extension. The Leadership & Organization Development Journal, 5 (25): 411-423.
• Sarıkaya, M. (2013). Karar Verme Süreçleri ve Örgütsel Sessizlik. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Schein, E. H. (2004). Organizational Culture and Leadership. 3.Edition. San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
• Scott, R. L. (1993). Dialectical Tensions of Speaking and Silence. The Quarterly Journal of Speech, 79: 1-18.
• Slade, M., R. (2008). The Adaptive Nature of Organizational Silence: A Cybernetic Exploration of the Hidden Factory. Yayınlanmış Doktora Tezi. School of Education and Human Development of The George Washington University, Washington.
• Taşkıran, E. (2010). Liderlik Tarzının Örgütsel Sessizlik Üzerindeki Etkisinde Örgütsel Adaletin Rolü ve Bir Araştırma. Yayınlanmış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Tiktaş, G. (2012). Örgüt Kültürü, Örgütsel Özdeşleşme ve Örgütsel Sessizlik İlişkisine Yönelik Bir İnceleme. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Tülübaş, T. (2011). Öğretim Elemanlarının Sessiz Kaldıkları Durumlar ve Sessiz Kalma Nedenleri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
• Tütüncü, Ö. ve Akgündüz, Y. (2012). Seyahat Acentelerinde Örgüt Kültürü ve Liderlik Arasındaki İlişki: Kuşadası Bölgesinde Bir Araştırma. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 23 (1): 59-72.
• Uzun, D. (2007). Örgüt Kültürünün Bilgi Yönetim Sürecine ve Örgütsel Performansa Etkisi: Beş Yıldızlı Otel İşletmelerinde Bir Uygulama, Yayınlanmamış Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Ülker, F. ve Kanten, P. (2009). Örgütlerde Sessizlik İklimi, İşgören Sessizliği ve Örgütsel Bağlılık İlişkisine Yönelik Bir Araştırma. Aksaray Üniversitesi İİBF Dergisi, 1 (2): 111-126.
• Vakola, M. ve Bouradas, D. (2005). Antecedents and Consequences of Organizational Silence: An Empirical Investigation. Employee Relations, 27 (5): 441-458.
• Willcoxson, L. ve Millett, B. (2000). The Management of Organizational Culture. Australian Journal of Management & Organisational Behaviour, 2 (3): 91-99.
• Yahyagil, M. Y. (2004). Denison Örgüt Kültürü Ölçme Aracının Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması: Ampirik Bir Uygulama. İ.Ü. İşletme İktisadı Enstitüsü, Yönetim Dergisi, 47: 53-76.
• Zain, Z. M., Ishak, R.ve Ghani, E. K. (2009). The Influence of Corporate Culture on Organisational Commitment: A Study on a Malaysian Listed Company, European Journal of Economics. Finance and Administrative Sciences, 17 (17): 16-26.