KONAKLAMA İŞLETMELERİNDE ALTERNATİF VARDİYA ÇİZELGELEME MODELİ

Turizm sektöründe doğru işgücü planlaması yüksek hizmet kalitesinin yanı sıra yüksek verimlik ve düşük personel maliyetinin de anahtarıdır. Çalışmamızda otel işletmelerinde alternatif vardiya planlaması amacıyla optimal vardiya çizelgelemesi modeli geliştirilmiştir. Esnek çalışma sistemini dikkate alarak hazırlanan bu modelle Antalya Belek Bölgesinde hizmet veren 5 yıldızlı bir otelde çalışan resepsiyonistlerin vardiya planlaması gerçekleştirilmiştir. İhtiyaç duyulan günlük ve saatlik personel sayıları, mola pencereleri ile ilgili veriler, yöneticilerin öncelikli amaçları ve model kısıtları belirlenmiş, bu kısıtlar ve veriler veritabanı ortamına aktarılarak WINQSB paket programında (Linear and Integer Programming) çözülmüştür. Sonuçlara bakıldığında uygulanmakta olan plana göre aylak insangücü miktarı haftalık 76 işgücü-saatten optimum plana göre 41 işgücü-saate düşmektedir ayrıca bir işçinin günlük ortalama çalışma süresi 8:14 saatten optimum plana göre 7:50 saatte gerilemektedir. Buna göre ortaya konan çalışma modelinde personelin hem boşa geçen zamanı hem de günlük çalışma süresi azaltılmıştır. Böylece işverenin istekleri karşılanırken personelin verimliliği arttırılmıştır. Bu durum personel maliyetlerini de doğrudan olumlu etkiyecektir.

Anahtar Kelimeler:

Vardiya Çizelgeleme, Tamsayılı Hedef Programlama, Konaklama İşletmeleri

ALTERNATIVE SHIFT SCHEDULING MODEL IN HOSPITALITY MANAGEMENTS

Proper work force planning is a key for high service quality in addition to high efficiency and low personnel costs in tourism sector. In our study, an optimal shift scheduling model was developed in order to perform alternative shift planning at hotel enterprises. The shift planning of receptionists working at a 5-star hotel in Belek Region, Antalya was done by this model that was developed taking into account flexible working system. The daily and hourly number of personnel required, the data on break windows, the managers’ primary purposes and the model restrictions were defined. These restrictions and data were transferred to a database and analysed on WINQSB package program (Linear and Integer Programming). Considering the results, the idle labour force that accounts for 76 work force/hour weekly according to the applied plan decreases to 41 labour force/hour by the optimum plan. Also a worker’s daily average working time is reduced from 8.14 hour to 7.50 hour. Accordingly, the working model that was developed reduced the personnel’s waste time and also daily working time. Thus the employer’s requests were satisfied and the personnel’s efficiency was improved, which will also affect the personnel costs directly.

Keywords:

Shift Scheduling, Integer Goal Programming, Hospitality Managements,

PDF

___

KAYNAKÇA Ağaoğlu, O. K. (1992). İşgücünü verimli kullanma tekniklerinin turizm sektöründe uygulanması. Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları.
Alfares, H. K. (1999). Aircraft maintenance workforce scheduling: a case study. Journal of Quality in Maintenance Engineering, 5(2): 78-88.
Aykin, T. (1996). Optimal shift scheduling with multiple break Windows. Management Science, 42(4): 591-602.
Bechtold, S.E. ve Jacobs, L. W. (1990). Implicit modeling of flexible break assignments in optımal shift scheduling. Management Science, 36(11): 1339-1351.
Can, H., Akgün, A. ve Kavuncuoğlu, Ş. (2001). Kamu ve Özel Kesimde İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Carrell, M. R., Elbert, N. F. ve Hatfield, R. D. (1995). Human Resource Management: Global Strategies For Managing a Diverse Workforce. America: PrenticeHall.
Çakıcı, A. C, Kozak, A. M. Azaltun, M., Sökmen, A. ve Sarıışık, M. (2002). Otel İşletmeciliği. Ankara: Detay Yayıncılık.
Çetin, E.İ, Kuruüzüm, A. ve Irmak, S. (2008). Ekip çizelgeleme probleminin küme bölme ile çözümü. Havacılık ve Uzay Teknolojileri Dergisi, 3(4): 47-54.
Çoruhlu, A. (2007). Sınav personel çizelgeleme modeli. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
DeCenzo, A. D. ve Robbins, P. S. (1996). Human Resource Management. America: John Wiley & Sons.
DeCenzo, A. D. ve Robbins, P. S. (2007). Fundamental Human Resource Management. America: John Wiley & Sons Inc.
Eroğlu, Ö. (2001). Esnek Çalışma Modelinin Küreselleşme Süreci İçinde İstihdama Etkileri. Yüksek lisans Tezi. Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta
İçöz, O. (1991). Turizm sektörünün gelişmesinde insan unsurunun önemi. Anatolia Turizm Araştırmaları Dergisi, 23-24: 15-18.
Jarrah, A, J. Bard ve A. De Silva (1994). Solving large-scale tour scheduling problems. Management Science, 40(9):1124-1144.
Koruca, H. İ. (2010). Simülasyon destekli vardiya planlama modülü geliştirilmesi. Gazi Üniversitesi Müh. Mim. Fak. Dergisi, 25(3): 469-482.
Kozak, M. A. (2012). Otel İşletmelerinde İnsan Kaynakları. (Editör: Meryem Akoğlan Kozak), Ankara : Detay Yayıncılık.
Morrıs, J. G. ve Showalter, M. J. (1983). Simple approaches to shift, days-off and tour scheduling problems. Management Science, 29(8): 942-950.
Met, Ö. ve Erdem B, (2006). Konaklama işletmelerinde verimliliğin ölçülmesi ve verimliliği etkileyen faktörlerin analizi. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2: 53-73.
Öztürkoğlu, Y. (2006). Modern Çalışma Saatleri: Esnek Vardiya Planlaması ve Bir Matematiksel Model Önerisi. Yüksek Lisans Tezi. Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
Öztürk Y. ve Çalışkan, F. (2014) Hemşire çizelgelemesinde esnek vardiya planlaması ve hastane uygulaması. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1): 115-133.
Sungur B. (2008). Bulanık vardiya çizelgeleme problemleri için tam sayılı programlama modeli. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30:211-227.
Thompson, G. M. (1996). Optimal scheduling of shifts and breaks using employees having limited time-availability. International Journal of Service Industry Management, 7(1):56-73.
Yağcıoğlu, Ş., Çetin, H. ve Güngör, İ. (2016). Kredi ve yurtlar kurumu yöneticileri için vardiya planlamasında bir model önerisi. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2): 283-306.