Bu yazı, Martin Buber'de 'Ben-Sen' (I and Thou) ilişkisini analiz eder. Buber'in ben-sen ilişkisi, gerçekliğin doğasını kişisel diyaloğun nasıl tanımlayabileceğini tasvir etmesiyle, bir diyalog felsefesidir. Bu bağlamda, şu sorulara cevap bulunmaya çalışılacaktır: Buber niçin böyle bir formül önermiştir? Önerisi hangi imaları barındırmaktaydı? Buber'in, Descartes'ın ben ya da egosuna ilave ettiği 'sen ve biz' eklentisi bu problemi çözmüş müdür? 'Ben-sen' ilişkisinin etik görünümü nasıldır? Doğal ve doğaüstücü teolojinin ötesinde, bir ahlâk görüşü sunulabilmiş midir? Onun çözümü esasında hümanist bir personalizm midir?
This paper analyses the ‘I and Thou’ relationship in
Martin Buber’s thought. Martin Buber’s I and Thou presents a philosophy
of personal dialogue, in that it describes how personal
dialogue can define the nature of reality. Paper is searching that
guestions in this context. Why has Buber offered such a formula?
Which implications has his suggestion contained? Has the ‘You
and We’ addition which to ‘Descartes’ cogito’ solved this problem
How is the ethic outlook of the I and Thou relationship? Has this
formula (or relationship) offered an ethic vision beyond the natural
and supernatural theology? Is this solution a really humanist personalism?
___
Bettis, J D.(1969). (ed.) Phenomenology of religion, London: SCM Press.
Buber, M. (1958). I and Thou, second ed., (trans.R. Gregor Smith). New York: Charles Scribner’s Sons.
Buber, M. (1965). Between man and man (trans. R. Gregor Smith). New York, Macmillan Publishing.
Buber, M. (2000). Tanrı tutulması (çev. A. Tüzer). Ankara: Lotus Yayınları.
Descartes, R. (1962). Metafizik düşünceler (çev. Mehmet Karasan). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Direk, Z. (2003a). Sonsuza tanıklığa sunuş. E. Levinas, Sonsuza tanıklık –Metis seçkileri içinde, (haz.: Z. Direk & E. Gökyaran). İstanbul: Metis Yayınları.
Gusdorf, G. (2000) İnsan ve Tanrı (çev. Zeki Özcan). İstanbul: Alfa Yayınları.
Guignon,C. (2002). Heidegger ve bilgi problemi: Kartezyen doğrulama modeli sorgu¬laması. İnsan bilimlerine prolegomena içinde (çev. H. Arslan). İstanbul: Paradigma Yayınları.
Kierkegaard, S. (1941) Kierkegaard’s concluding unscientific postscript, (trans. D. Swenson & W. Lowrie), Princeton: University Press.
Kierkegaard, S. (2001). Ölümcül hastalık umutsuzluk (çev. M.M. Yakupoğlu). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Leledakis, K. (2000). Toplum ve bilinçdışı (çev. A. Yılmaz). İstanbul:Ayrıntı Yayınları.
Levinas, E. (2003b). Kierkegaard: Varoluş ve etik, Kierkegaard ve din içinde, (çev. A. Demir-han). İstanbul: Gelenek Yayınları.
Levinas, E. (2003a). Etik ve sonsuz. Sonsuza tanıklık - Metis seçkileri içinde (haz.: Z. Direk E. Gökyaran). İstanbul: Metis Yayınları.
Levinas, E. (2003a). Tanrı ve felsefe. Sonsuza tanıklık - Metis seçkileri içinde (haz.: Z. Di¬rek E. Gökyaran). İstanbul: Metis Yayınları.
MacIntyre, A. (1984). After virtue: A study in moral theory. Indiana: University of Notre Dame Press.
Ramsey, P. (1983). Nine modern moralists. New York: Nanham & University Press of America.
Strauss, L. (2000). Politika felsefesi nedir? (çev. S. Zelyüt Hünler). İstanbul: Paradigma Yayınları.
Tambiah, S. J. (2002). Büyü, bilim, din ve akılcılığın kapsamı (çev. U. Can Akın). Ankara: Dost Yayınları.
Tillich, P. (1969). An evaluation of Martin Buber. In Theology of culture, (ed. Robert C. Kimball). New York: Oxford University Press.
Tillich, P. (1969). Martin Buber. In Theology of culture (ed. Robert C. Kimball). New York: Oxford University Press.
Tillich, P. (2001). Varoluşsal analizler ve dinî semboller (çev., A. Çınar). U.Ü.F.D. 10(2).
Tillich, P. (1960). Love, power and justice, ontological analyses and ethical applications. New York: Oxford University Press.
Tillich, P. (1963). Morality and beyond, New York: Harper & Row.
Tillich, P. (1967). Systematic theology. 3, Chicago: The University of Chicago.
Urhan, V. (1998). Kişiliğin doğası. Ankara: Vadi Yayınları.