___

• Akyürek. S. (2005). Kur'an kursu öğreticisinin mesleki yeterlikleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 175-192.
• Alkan, C. ve Kurt, M. (1998). Özel öğretim yöntemleri: Disiplinlerin öğretim teknolojisi. Ankara: Anı Yayınları.
• Aşıkoğlu, N. (2003). Din hizmetleri personelinin yetiştirilmesi sorununa öğretim programları açısından yeni bir yaklaşım. Yaygın Din Eğitiminin Sorunları Sempozyumu, Kayseri: İBAV Yayınları. 91-102.
• Aydın, M. Ş. (1995). Öğretmen yetiştiren kurumlar olarak İlahiyat fakülteleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (6) 60-98.
• Aydın, M. Ş. (2005). Diyanet işleri Başkanlığınca yürütülen eğitim hizmetlerini yeniden düşünmek. Türk Milli Eğitim Sisteminde Din Eğitimi ve öğretimi Sempozyumu. Ankara: Yarınlar İçin Düşünce Platformu Kültür Yayınları, 40-50.
• Ayhan, H. (1999). İlahiyat Fakültesi. Din Eğitimi Araştırmaları Delgisi, 255-268.
• Başar. H. (1995). Eğitim denetçisi (rolleri, yeterlikleri, seçilmesi, yetiştirilmesi) Ankara: PegemA Yayınları.
• Bulut M. (1999). Diyanet İşleri Başkanlığının yaygın din eğitimi görevi. Diyanet İlmi Dergi, J5(4), 113-128.
• Bursalıoğlu, Z. (1981). Eğitim Yöneticisinin Yeterlikleri. Ankara: Ankara Ü. Eğitim Fak Yayınları.
• Cebeci, S. (1996). Din eğitimi bilimi ve Türkiye 'de din eğirimi. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Dam H. (2004). Yaygın din eğitimine ilişkin bazı temel sorunlar ve çözüm önerileri. Türkiye'de Yüksek Din Eğitiminin Sorunları, Yeniden Yapılaması ve Geleceği Sempozyumu. İsparta, 425-445.
• Doğan R. ve Tosun c. (2003). İlköğretim 4. ve 5. sınıflar için Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretimi. Ankara: PegemA Yayınları.
• http://www.yok.gov.tr/katalog/katalog2011/yok devlet_201 l.pdf(20.12.2011).
• Kaymakcan, R. (2003: Yaygın din eğitiminde yöntem. İslami İlimlerde Usul/Metot Meselesi-1 Tartışmalı İlmi Toplantı, İstanbul: İS AV Yayınları, 51-72.
• Kılavuz M. A. (2006). Yetişkin din eğitimi programlarının planlanması. Yetişkinlik Dönemi Eğitimi ve Problemleri, Tartışmalı İlmi Toplantı, İstanbul: Ensar Neşriyat,
• Komisyon, (1998). İlahiyat fakülteleri öğretmen yetiştirme ve lisans programları, Ankara: YÖK Yayınları.
• Komisyon, (2002). Öğretmen yeterlilikleri. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Korkmaz M. (2009). Kur'an kursu öğreticilerinin eğitim-öğretim yeterlikleri açısından kendilerini değerlendirmeleri. Basılmamış Doktora Tezi, Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Korkmaz, M. (2010a). Yaygın din eğitiminde yeterlik ölçeği geliştirme süreci: Kur'an kursu öğreticileri eğitim-öğretim yeterlikleri ölçeği örneği. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (28), 239-256.
• Korkmaz, M. (2010b). İlahiyat fakültesi öğrencilerinin fakülteyi tercih nedenleri: Erciyes üniversitesi ilahiyat fakültesi örneği. Bilimname Dergisi, 17. 167-204.
• Köylü. M.(2000). Yetişkin din eğitiminin teorik temelleri. Samsun: Etüt Yayınları.
• Köylü M. (2006). Yetişkinlik dönemi eğitimi ve öğretiminin genel özelliklen. Yetişkinlik Dönemi Eğitimi ve Problemleri. Tartışmalı timi Toplantı, İstanbul: Ensar Neşriyat, 85-112.
• Kurt, İ. (2000). Yetişkin eğitimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Miarelet, G. (2001). Eğitim bilimlerinin gelişimi, (çev. Izgar H. ve Gürsel), M., Ankara: Nobel Yayınları.
• Onay, A. (2004). İlahiyat fakültesi mezunlarının cami eksenli din hizmetlerinde karşılaştıkları sorunlar ve bu alandaki formasyon ihtiyaçları. Türkiye'de Yüksek Din Eğitiminin Sorunları, Yeniden Yapılaması ve Geleceği Sempozyumu. İsparta. 409-423.
• Öcal, M. (1998). İlahiyat fakültelerinde programlar ve bölümleşme. Yüksek Öğretimde Din bilimleri Öğretimi Sempozyumu, Samsun: OMÜ İlahiyat Fak.Yayınları.
• Öcal. M. (2003). Dünden bugüne din görevlileri ve mesleki yeterlikleri. Yaygın Din Eğitiminin Sorunları Sempozyumu. İBAV Yayınları, 45-69.
• Özden, Y. (2000). Öğrenme ve öğretme. Ankara: PegemA Yayınları.
• Özgüven, İ. E.(2002). Bireyi tanıma teknikleri. Ankara: PegemA Yayınları.
• Öztürk, Ş. (2002). Din hizmetlerinde Diyanet İşleri Başkanlığının görevleri ve sorunları. Avrupa Birliği Sürecinde Türkiye'de Din Eğitiminin Sorunları Sempozyumu. Adapazarı: Değişim Yayınları, 28-44.
• Peker, H. (2009), Dini danışmanlık bağlamında aile danışmanlığı ve rehberliği: Samsun ve Aydın aile irşat ve rehberlik büroları örneği. Diyanet İşleri Başkanlığı, IV. Din Şurası Bildirileri.
• Tosun, C. (1997). Yetişkinler din eğitim: Mahiyeti, imkanları ve problemleri. Uluslararası Din Eğitimi Sempozyumu, Ankara. 222-229.
• Tosun C., (2000). Vaazda yöntem. Din Öğretimimle Yeni Yaklaşımlar, İstanbul: MEB Yay. 69-84.
• Yaman, A. (2009). Aile büroları: Arka plan, mevcut durum, sorunlar ve öneriler. Diyanet işleri Başkanlığı, IV. Din Şurası Bildirileri, 1-5.
• Yılmaz, H. ve Sümbül A. M. (2003). öğretimde planlama ve değerlendirme,. Konya: Çizgi Yayınları.