___

• Akgül, M. (2012). Modernlik-modernleşme, postmodernlik, sekülerleşme ve din. [içinde] N. Akyüz & İ. Çapcıoğlu (ed.), Din Sosyolojisi El Kitabı (ss. 181- 210). Ankara: Grafiker Yayınları.
• Aktan, C. C. (2008). Meslek ahlâkı ve sosyal sorumluluk. İş Ahlâkı Dergisi, 1 (1), 99-121.
• Allport, G. W. & Ross, M. J. (1967). Personal religious orientation and prejudice. Journal of Personality and Social Psychology, 5 (4), 432-443.
• Altunsu, S. Ö. (2012). Religiosity, self-monitoring and political participation: A research on university students / Dindarlık, kendini izleme ve siyasal katılım: Üniversite öğrencileri üzerine bir araştırma. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ankara: Ortadoğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Araz, A. (2005). Kişilerarası ilişkilerde benlik sunumu: Maskelerimiz mi gerçek yüzümüz mü? İstanbul: Varlık Yayınları.
• Arslan, M. (2001a). İş ve meslek ahlakı. Ankara: Nobel Yayın ve Dağıtım.
• Arslan, M. (2001b). The work ethic values of Protestant British, Catholic Irish and Muslim Turkish Managers. Journal of Business Ethics, 31, 321-339.
• Atak, H. (2011). Kimlik gelişimi ve kimlik biçimlenmesi: Kuramsal bir değerlendirme. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 3 (1). 163-213.
• Bacanlı, H. (1990). Kendini ayarlama becerisinin çeşitli değişkenlerle ilişkisi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Bacanlı, H. (2004). Sosyal ilişkilerde benlik: Kendini ayarlamanın psikolojisi. (2. baskı). İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Bandura, A. (1971). Social learning theory. New York: General Learning Press.
• Bayhan, V. (2002). Genç kimliği–Üniversite gençliğinin sosyolojik profili: İnönü Üniversitesi uygulaması. Malatya: İnönü Üniversitesi Yayınları.
• Bayhan, V. (2005a), Üniversite gençliğinin sosyolojik profili-2005. Malatya: Yerleşkem Gazetesi, Ekim.
• Bayhan, V. (2005b), Gençlik ve postmodern çoğul kimlik. Uluslararası Sosyoloji Kolokyumu. [içinde] Parçalanmalar Çağında Yeni Toplumsallıklar, 12-14 Mayıs 2005. İstanbul: Galatasaray Üniversitesi.
• Bayhan, V. (2011a). Hedonist ve püritan etik sarmalında postmodern gençlik. [içinde] Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi Bildirileri-I. (ss. 195-205). Ankara: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Yayınları.
• Bayhan, V. (2011b). Tüketim toplumunda bireyin ontolojik mottosu: “Tüketiyorum öyleyse varım”. Sosyoloji Konferansları, 43, 221-248.
• Bodur, H. E. (2008). Sekülerleşme teorileri çerçevesinde din ve sosyal değişme. [içinde] A. İ. Güngör. (ed.), Sekülerleşme ve Dini Canlanma Sempozyumu (ss. 34-46). Ankara: Türkiye Dinler Tarihi Derneği Yayınları.
• Bozkurt, V. (2000), Püritanizmden hedonizme yeni çalısma etiği. Bursa: Alesta Yayınları.
• Buyrukçu, R. (1995). Din görevlisinin mesleğini temsil gücü. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
• Cassirer, E. (1953). An essay on man: An introduction to a philosophy of human nature. New York: Doubleday Anchor.
• Clein, N. (2000). No logo (çev. N. Uysal). İstanbul: Bilgi Yayınları.
• Çelik, C. (2003). Değişkenler ve boyutlar bağlamında Türk toplumunda dini hayatın incelenmesi. Bilimname, 1 (1), 153-174.
• Çetin, A. (2016). Ahlak ve kültür üzerine bir değerlendirme. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (1), 65-78.
• Duran, B. (2014). Avf mesleğinde denge ahlakı. Türkiye’deki Ulusal Sempozyumlar. (https://www.iikv.org), [Erişim: Nisan 2016].
• Eğri, T. & Sunar, L. (2010). Türkiye’de iş ahlakı çalışmaları: Mevcut durum ve yönelimler. İş Ahlakı Dergisi, 3 (5), 41-67.
• Erikson, E. H. (1968). Identity: Youth and crisis. New York: W.W. Norton Company.
• Fersahoğlu, Y. (2004). Din eğitim ve öğretiminde bütüncül yaklaşım. [içinde] Z. Ş. Arslan. (ed.), Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Çalışma Toplantısı-I (ss. 279- 290). İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
• Freud, A. (1989). Ego ve savunma mekanizmaları. (çev. Y. Erim). İstanbul: Bağlam Yayınları.
• Frankl, V. (1994). Duyulmayan anlam çığlığı: Psikoterapi ve hümanizm. (çev. S. Budak). Ankara: Öteki Yayınları.
• Fromm, E. (1981). Psikanaliz ve Zen Budizm. (çev. İ. Güngören). İstanbul: Yol Yayınları.
• Fukuyama, F. (1999). Tarihin sonu ve son insan. (çev. Z. Dicleli). İstanbul: Gün Yayınları.
• Geertz, C. (1975). The interpretation of cultures. London: Hutchinson.
• Giddens, A. (1994). Modernliğin sonuçları. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Glock, C. Y. & Stark, R. (1962). On the study of religious commitment. Religious Education Research Supplement, 42, 98-110.
• Hervieu-Leger, D. (2005). Sekülerleşme, gelenek ve dindarlığın yeni şekilleri: Bazı teorik öneriler. (çev. H. Aydınalp). Dini Araştırmalar, 7 (21), 45-58.
• Horney, K. (1986). Günümüzün nevrotik insanı, (çev. A. E. Bagatur). İstanbul: Yaprak Yayınları.
• Hökelekli, H. (2010). Din psikolojisine giriş. İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
• İmamoğlu, V. (2012). Din, dindarlık ve dini hayat. [içinde] F. Karaca & A. Bahadır (ed.), Din psikolojisi. (ss. 1-32). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi.
• Jones, H. B. (1997). The Protestant ethic: Weber’s model and the empirical literature. Human Relations, 50 (7), 757-778.
• Karakaş, M. (2006). Yeni yoksulluk bağlamında sosyal kimlik ve tüketimde eşitsizlik. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7 (2), 1-17.
• Kılavuz, M. A. & Yılmaz, H. (2009). Örgün ve yaygın eğitimde öğrenenlerin ihtiyaçları doğrultusunda din eğitimi ve öğretimi. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 18 (2), 123-139.
• Kılavuz, R. (2003). Kamu yönetiminde etik. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Kirman, M. A. (2008). Sekülerleşme perspektifinden insan-din ilişkisinin dünü, bugünü ve geleceği. [içinde] A. İ. Güngör. (ed.), Sekülerleşme ve Dini Canlanma Sempozyumu (ss. 292-301). Ankara: Türkiye Dinler Tarihi Derneği Yayınları.
• Kirman, M. A. (2009). Modernleşme süreci ve din: Sekülerleşme perspektifinden sosyolojik bir analiz. [içinde] IV. Din Şurası: Tebliğ ve Müzakereleri (ss. 112-122). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Koç, M. (2008). Yetişkinlik döneminde dindarlık ile benlik kavramı değişkenleri arasındaki ilişki. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Bursa: Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Koç, M. (2009). Dindarlık ile kendini izleme ilişkisi üzerine bir araştırma. Akademik Araştırmalar Dergisi, 41, 127-144.
• Koç, M. (2015). Değerler psikolojisi perspektifinden Türk sinemasında din görevlisi imajı: ‘Değer-yoksun dindarlık’ tipolojisi bağlamında semantik analizler. [içinde] Sinema ve Din. (ss. 575-603). İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları. (Uluslararası Sempozyum Bildirisi).
• Koç, M. (2016). Değerler psikolojisi perspektifinden Türk sinemasında din görevlisi imajı: ‘Değer-yoksun dindarlık’ tipolojisi bağlamında semantik analizler. Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (Din Psikolojisi Özel Sayısı), 191-249.
• Kohlberg, L. (1984). Essays on moral development: The psychology of moral development-2. New York: Harper & Row. Kur’an-ı Kerim
• Kurt, A. (2006). Örgütlü iş adamlarında dindarlık ve dünyevileşme. [içinde] Dindarlık Olgusu: Sempozyum Tebliğ ve Müzakereleri. (ss. 265-276). Bursa: Kur’an Araştırmaları Vakfı Yayınları.
• Kurt, A. (2009). Dindarlığı etkileyen faktörler. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 18 (2), 1-26.
• Kuşat, A. (2000). Psikolojik bir olgu olarak kendini aldatma ve dini inançla ilişkisi. Dini Araştırmalar Dergisi, 3 (8), 97-116.
• Küçükcan, T. (2005). Modernleşme ve sekülerleşme kuramları bağlamında din, toplumsal değişme ve İslâm dünyası. İslam Araştırmaları Dergisi, 13, 109-128.
• Macit, M. (2014). Sosyal medyada “imam hatipli” temsilleri: Kolektif bir kimlik söylemindeki sosyal-bilişsel izdüşümler. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 51, 379-394.
• Marcia, J. (1993). The relational roots of identity. [içinde] J. Kroger (ed.), Discussions on Ego Identity. (ss. 34-65). England: Lawrence Erlbaum Associates.
• Martin, M. W. (1985). General introduction. [içinde] M. W. Martin (ed.), Self-Deception and Self-Understanding (ss. 1-27). New York: University Press of Kansas.
• Nasr, S. H. (2009). İslami çalışma ahlakı. İş Ahlâkı Dergisi, 2 (3), 143-151.
• Olgun, H. (2012). Hıristiyanlık ve sekülerleşme ilişkisi ya da seküler dindarlığın teolojisi. İnsan & Toplum, 2 (4), 135-156.
• Okumuş, E. (2002). Gösterişçi dindarlık. İstanbul: Pınar Yayınları.
• Okumuş, E. (2006). Gösterişçi dindarlık. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 6 (2), 17-35.
• Onat, H. (2008). İnsanlığın geleceği açısından sekülerleşme ve din. [içinde] A. İ. Güngör. (ed.), Sekülerleşme ve Dini Canlanma Sempozyumu (ss. 268-277). Ankara: Türkiye Dinler Tarihi Derneği Yayınları.
• Onay, A. (2005). İmam-hatip liselerindeki din eğitimi ve dindarlık yansımaları. [içinde] M. Zengin. (ed.), İmam-Hatip Liselerinde Eğitim ve Öğretim (ss. 97-112). İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
• Piaget, J. (1952). The origins of intelligence in children. New York: International Universities Press.
• Rounding, K. ve ark. (2012). Religion replenishes self-control. Psychological Science, 23 (6), 635-642.
• Snyder, M. (1974). Self-monitoring of expressive behavior. Journal of Personality and Social Psychology, 30 (4), 526-537.
• Snyder, M. (1994). İzlenim ayarlamacılığı / Self-monitoring. [içinde] A. Dönmez (çev. & ed.), Hitler İsteseydi: Sosyal Psikoloji Yazıları (ss. 152-165). Ankara: Gündoğan Yayınları.
• Snyder, M. & Gangestad, S. (1982). Choosing social situations: Two investigations of self-monitoring processes. Journal of Personality and Social Psychology, 43 (1), 123-135.
• Snyder, M. & Gangestad, S. (1986). On the nature of self-monitoring: Matters of assessment, matters of validity. Journal of personality and social psychology, 51 (1), 125-139.
• Subaşı, N. (2005). Teoloji birikimimizin modern kaynakları: İmam-hatip liseleri üzerine eleştirel bir yaklaşım. [içinde] M. Zengin. (ed.), İmam-Hatip Liselerinde Eğitim ve Öğretim (ss. 45-60). İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
• Türkiye Etik Değerler Merkezi. (2002). Türk iş gücünün iş etiğine yaklaşımı-2002. (http://www.tedmer.org.tr), [Erişim: Ağustos 2010].
• Türkiye Etik Değerler Merkezi. (2006). Tedmer Etik Barometre Araştırması-2005. (http://www.tedmer.org.tr), [Erişim: Ağustos 2010].
• Usta, A. (2012). Kamu örgütlerinde meslek etiği ve çalışma ahlakı üzerine bir değerlendirme. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17 (1), 403-421.
• Uyanık, M. (2007). Çağdaşlaşma, değişme ve dönüşme tartışmalarında sosyal kimlikler meselesi. [içinde] Din-Kültür ve Çağdaşlık: 2004 Yılı Kutlu Doğum Sempozyumu Tebliğ ve Müzakereleri (ss. 63-76). Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
• Ünal, A. (2011). Çalışma ahlakı kavramına kültürel bir bakış ve Türkiye›de çalışma ahlakı. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 44, 125-145.
• Ünal, A. & Çelik, İ. T. (2008). Çalışma ahlâkı üzerine kültürler arası bir araştırma. İş Ahlâkı Dergisi, 1 (2), 39-60.
• Vermeer, P. & Van Der Ven, J. (2006). Dini kimlik oluşumu: Eğitimsel bir yaklaşım. (çev. A. Z. Furat). İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 13, 173- 193.
• Yanık, C. (2013). Etnisite, kimlik ve milliyetçilik kavramlarının sosyolojik analizi. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi 20, 225-237.
• Yapıcı, A. (2002). Gençlerde dini kalıp yargılar: Sosyal psikolojik bir araştırma. (Yayımlanmış Doktora Tezi). Kayseri: Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yapıcı, A. & Yıldırım, M. (2003). Küreselleşme sürecinin dinî kimliklere etkisi: Sosyal psikolojik bir değerlendirme. Dini Araştırmalar Dergisi, 6 (17), 117- 138.
• Yıldız, M. C. (2013). Meslekler sosyolojisi açısından din görevliliği ve din görevlileri. [içinde] İ. Narin (ed.), Medrese ve İlahiyat Kavşağında İslâmî İlimler: Uluslararası Sempozyum Bildirileri-2. (ss. 357-376). Bingöl: Bingöl Üniversitesi Yayınları.