201144

Dinî İletişimde Hedef Kitle Sorunu

İletişimin en önemli unsurlarından birisi de dinleyici grubudur. Dinî iletişim de dahil olmak üzere her hangi bir iletişimin başarı ya da başarısızlığı büyük ölçüde yeterli bir dinleyici analizine bağlıdır. İşte bu yüzden, makalenin temel amacı dinî iletişim ortamında dinleyicileri analiz etmektir. Makale temel olarak üç kısımdan oluşmaktadır. Birinci kısım alıcı konumundaki dinleyicileri yaş, cinsiyet, eğitim seviyesi, meslek, dinleyici sayısı, ikamet yerleri, siyasî görüş ve sosyal arka plan açılarından ele almaktadır. İkinci kısımda ise dinleyiciler, kaynak ve mesaja karşı olan değer, tutum ve inançlar gibi psikolojik açılardan tahlil edilmektedir. Üçüncü kısım, kültürel farklılıklar ve kültürler arası iletişime değinmektedir. Makale her hangi bir dinî iletişimde başarı için, kaynak ve mesajın kendisi kadar detaylı bir dinleyici analizinin de gerekli ve önemli olduğunu ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Dinî İletişim, Kültürel Farklılıklar, Kültürler Arası İletişim, Din Eğitimi, Vaaz

The Issue of Target Population in Religious Communication

One of the most important aspects of communication is the listener group. The success or failure of any type of communication, including religious communication, mostly depends on adequate listener analyzing. Thus, the main purpose of this article is to analyze the listeners in religious communication. It basically consists of three parts. The first part examines the listeners/receivers in terms of their demographic characteristics such as age, sex, educational level, occupation, the number of listeners, residential places, political views, and social background. The second part elaborates the listeners from psychological point of views such as receivers’ values, beliefs and attitudes toward the source and message. The third part explains cultural differences and inter-cultural communication. It concludes that a detailed listener analyzing is crucial and important for the success of any kinds of religious communication as much as the source and message itself.

Keywords:

Religious Communication, Cultural Differences, Inter-cultural Communication, Religious Education, Preaching.,

PDF

___

Adler, R. B., Rosenfeld, L. B., & Towne, N. (1980). Interplay: The process of interpersonal communication. New York: Holt.

Andersch, E., & Staats, L. C. (1966). Speech for everyday use (Rev. ed.) New York: Holt.

Aslan, A. (2002). Yirminci yüzyıl, küreselleşme ve din. Bilgi ve Düşünce, 1 (1), 64-71.

Bayraktar, M. F. (1997). Türkiye’de vaizlik: Tarihçesi ve problemleri. istanbul: Marmara Üniversitesi ilahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.

Berger, P. L. (1969). The sacred canopy: Elements of a sociological theory of religion. Garden City, NY: Doubleday.

Bradley, B. E. (1988). Fundamentals of speech communication. Dubuque, Iowa: WGB Publishers.

Brookfield, S. D. (1986). Understanding and facilitating adult learning. San Francisco: Jossey Bass.

Bryant, D. C., & Wallace, K. R. (1960). Fundamentals of public speaking (3rd ed.). New York: Appleton.

Cross, K. P. (1981). Adults as learners. San Francisco: Jossey-Bass.

Dance, F. E. X., & Dance, C. C. Z. (1986). Public speaking. New York: Harper and Row.

Duck, S. (1987). Human relations: An introduction to social psychology. London: Sage Publishing.

Erdoğan, i. (2000). Çağdaş eğitim sistemleri (4. baskı). istanbul: Sistem Yayıncılık.

Ersanlı, K. (1999). Ben olmak istiyorum (3. baskı). Samsun: Eser Ofset.

Ertekin, Y. (2000). Halkla ilişkiler (4. baskı). Ankara: Yargı Yayınevi.

Fausto-Sterling, A. (1985). Myths of gender: Biological theories about women and men. New York: Basic Books.

Feshbach, S., & Weiner, B. (1991). Personality (3rd ed.). Lexington: D. C. Heath and Company.

Foltz, N. T. (1986). Basic principles of adult religious education. In N. T. Foltz. (Ed.), Handbook of adult religious education (pp. 25-58). Birmingham, Alabama: Religious Education Press.

Franken, R. E. (1988). Human motivation (2nd ed.) Pacific Grove, California: Brooks/Cole Publishing Company.

Al-Ghazali, M. (1982). The message of Islam to greet the fifteenth century (A. H.). New Delhi.

Gronbeck, B. E., McKerrow, R. E., Ehninger, D., & Monroe, A. H. (1990). Principles and types of speech communication (11th ed). Glenview/Illinois: Scott.

Güngör, E. (1993). Değerler psikolojisi. Amsterdam: Hollanda Türk Akademisyenler Birliği Vakfı Yayınları.

Güvenç, B., Otkan, P., Akarsu, F., Tözeren, S. & Özden, M. A. (1990). Japon eğitimi. Ankara: M.E.B. Yayınları.

Harlak, H. (2000). Önyargılar: Psikososyal bir inceleme. istanbul: Sistem Yayıncılık.

Hiebert, P. G. (1983). Cultural anthropology (2nd ed.) Michigan: Baker Book.

Huxley, J. S. (1957). Religion without revelation. New York: Harper and Brothers.

ibn Haldun. (1986). Mukaddime I (çev. Z. K. Ugan). istanbul: Milli Eğitim Basımevi.

Kazancı, A. L. (1980). Peygamber efendimizin hitabeti. istanbul: Marifet Yayınları.

Knowles, M. S. (1978). The adult learner: A neglected species. London: Gulf Pub., Houston.

Knowles, M. S. (1980). The modern practice of adult education: From pedagogy to andragogy. Chicago: Follett.

Koç. T. (1995). Din dili. Kayseri: Rey Yayıncılık.

Köylü, M. (2000). Yetişkin din eğitiminin teorik temelleri. Samsun: Etüt Yayınları.

Köylü, M. (2001). Dinler arası diyalog. istanbul: insan Yayınları.

Köylü, M. (2002). Farklı inançların buluşma zemininde itici etkenler. S. Cebeci (Ed.), Avrupa Birliği’ne Giriş Sürecinde Türkiye’de Din Eğitimi ve Sorunları Sempozyumu Bildirileri içinde (s. 245-273). istanbul: Değişim Yayınları.

Le Bon, G. (1997). Kitleler psikolojisi (haz. Y. Ender). istanbul: Hayat.

Lidz, T. (1986). The Person: His and her development throughout the life cycle (Rev. ed.) New York: Basic Books.

Majid, M. (1991). Ethical theories in Islam. Leiden: E. J. Brill.

Maslow, A. H. (1964). Religious values and peak experiences. Columbus: Ohio State University Press.

Masterson, J. T., Beebe, S. A., & Watson, N. H. (1983). Speech communication: Theory and practice. New York: Holt.

Moran, G. (1989). Religious education as a second language. Birmingham, Alabama: Religious Education Press.

Mudd, C. S., & Sillars, M. O. (1986). Speech: Content and communication (5th ed.) Cambridge: Harper and Row.

Özbek, A. (1988). Bir eğitimci olarak Hz. Muhammed. Konya: Selam Yayınevi.

Özbek, A. (1999). Din eğitiminin problemleri. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 6, 124-129.

Pearson, J. C. (1985). Gender and communication. Dubuque, Iowa: WCB Pub.

Persell, C. H. (1987). Understanding society: An introduction to sociology ( 2nd ed.) New York: Harper and Row.

Perşembe, E. (1999): Genç-aile ilişkilerinde uyumun sağlanmasında dinin fonksiyonel rolü üzerine. On dokuz Mayıs Üniversitesi ilahiyat Fakültesi Dergisi, 11, 7-19.

Porter, R. E. (1988). Intercultural small group communication. In R. S. Cathcart & L. A. Samovar (Eds.), Small group communication (5th ed.) (pp. 155-169). Dubuque, Iowa: Wm. C. Brown.

Saeed, J. (1994). Islam and modernization: A comparative analysis of Pakistan, Egypt, and Turkey. Westport, Conn: Praeger.

Samovar, L. A., & Mills, J. (1986). Oral communication: Message and response (6th ed.) Iowa: WCB, Dubuque.

Sayer, J. E., & Rickert, V. E. (1985). Functional speech communication: Theory and practice in oral communication (2nd ed.). Kendall/Hunt.

Schmit, R. (1980). Exploring religion. California: Wadsworth Belmont.

Schultz, B. G. (1989). Communicating in the small group: Theory and practice. New York: Harper and Row.

Sezen, Y. (1988). Sosyoloji açısından din. istanbul: Marmara Üniversitesi ilahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.

Stewart, J., & D’Angelo, G. (1988). Together: Communicating interpersonally. New York: Random House.

Talbi, M. (1988). Possibililities and conditions for a better understanding between Islam and the West. Journal of Ecumenical Studies, 25 (2), 161-193.

Talbi, M. (1990). Islam and dialogue: Some reflections on a current topic. In P. J. Griffiths (Ed.), Christianity thorough Non-Christian eyes (pp. 82-101). New York: Orbis Books.

Tezcan, M. (1974). Türklerle ilgili stereotipler (kalıp yargılar) ve Türk değerleri üzerine bir deneme. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.

Thomas, S. H. (1985). Personal skills in public speech. New Jersey: Prentice-Hall.

Thompson, N. H. (1988). The challenge of religious pluralism. In N. H. Thomson (Edt). Religious pluralism and religious education (pp. 7-36). Birmingham, Alabama: Religious Education Press.

Thorne, B. (1981). Public speech at Michigan State University. East Lansing, Michigan.

Though, A. (1971). Adult’s learning projects. Toronto: Institute for Studies in Education.

Tubbs, S. L., & Moss, S. (1991). Human communication (6th ed.) New York: McGraw-Hill.

Uysal, V. (1995). Dinî hayat ve flahsi özellikler. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 2, 165- 180.

Verderber, R., & Verderber, K. S. (1989). Inter-act: Using interpersonal communication skills (5th ed.) Belmont, California: Wadsworth Pub.

Watt, W. M. (1962). Islamic philosophy and theology. Edinburgh: Edinburgh University Press.

Watt, W. M. (1984). Free will and predestination in early Islam. London: Luzac.

Weiten, W. (1992). Psychology: Themes and variations (2nd ed.). California: Brooks/Cole Pub.

Wolff, F. I., Marsnic, N. C., Tacey, W. S., & Nichols, R. G. (1983). Perceptive listening. New York: Holt.

Yoder, D., Hugenberg, L., & Wallace, S. (1993). Creating competent communication. Wisconsin: Brown and Benchmark.

Zehra, M. E. (1987). imam Şafiî (Çev. O. Keskioğlu). Ankara: Diyanet işleri Başkanlığı Yay.