Öğretmenlerin Mesleki Gelişiminde Lisansüstü Eğitim: Eğitim Programları ve Öğretim Doktora Programı

Bu araştırmanın amacı Eğitim Programları ve Öğretim (EPÖ) alanındaki doktora eğitiminin öğretmenlerin mesleki gelişimine katkısını ortaya çıkarmaktır. Bu amaç kapsamında, temel nitel araştırma deseni kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcıları Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Programları ve Öğretim doktora programında aktif olarak öğrenim görmekte olan 11 öğretmenden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri 17-30 dakika arasında süren yarı yapılandırılmış görüşmeler yoluyla toplanmış, elde edilen veriler ise içerik analizine tabi tutulmuştur. Araştırmanın sonucunda öğretmenlerin EPÖ doktora programına başlama nedenleri arasında en önemli nedenin mesleki gelişimlerini sağlama olduğu ortaya çıkmıştır. EPÖ doktora programının öğretmenlerin mesleki gelişimlerine katkıları ise “eğitim programlarına ve öğretime ilişkin katkıları”, “ölçme-değerlendirme sürecine ilişkin katkıları”, “öğrenme sürecinin yürütülmesine ilişkin katkıları” ve “bireysel katkıları” başlıkları altında toplanmıştır. Öğretmenlerin EPÖ doktora programına yönelik önerileri açısından ise uygulamaya daha fazla odaklanılması, ölçme-değerlendirme becerilerinin geliştirilmesi ve araştırma süreçlerinin daha fazla işe koşulması gibi birçok öneri ortaya çıkmıştır. Bu bulgulara dayalı olarak, EPÖ doktora programının öğretmenlerin mesleki gelişimine hizmet etmede oldukça önemli bir rolü olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Lisansüstü eğitim, doktora programı, mesleki gelişim, eğitim programları, öğretim

Graduate Education in Teachers’ Professional Development: Curriculum and Instruction Doctoral Program

The aim of this study is to reveal the contributions of the doctoral education in Curriculum and Instruction (CI) field to teachers’ professional development. In the scope of this aim, basic qualitative research design was employed. The participants of the study included 11 teachers who actively attend Anadolu University Institute of Educational Sciences Curriculum and Instruction doctoral program. The data of the study were collected through semi-structured interviews which lasted 17-30 minutes and analyzed with content analysis method. As a result of the study, the most important reason why the teachers chose CI doctoral program was found out to be the need of professional development. The contributions of the CI doctoral program to the professional development of teachers were gathered around the themes “contributions regarding curriculum and instruction”, “contributions regarding testing and evaluation processes”, “contributions regarding carrying out the learning process” and “contributions as an individual”. As to the suggestions of teachers regarding CI doctoral program, various recommendations were identified such as focusing more on practical studies, improving testing-evaluation skills and utilizing research processes more. Based on these findings, it is concluded that CI doctoral program has a very crucial role in serving for teachers’ professional development.

Keywords:

graduate education, doctoral program, professional development, curriculum, instruction,

PDF

___

Turhan, M. ve Yaraş, Z. (2013). Lisansüstü programların öğretmen, yönetici ve denetmenlerin mesleki gelişimine katkısı. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(43),200-218.
Sparks, D. ve Loucks-Horsley, S. (1989). Five models of staff development for teachers.Journal of Staff Development,10(4), 40-57.
Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen yeterlikleri ve mesleki gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 58, 40-45.
Saydı, T. (2013). Fransa’da öğretmen yetiştirme alanında yükseköğretim reformu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Özel Sayı, 327-343.
Sakız, G. (2016). Etkili öğretmenlik ve öğretmen niteliğinin geliştirilmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 9(2), 214-244.
Rotermund, S., DeRoche, J. & Ottem, R. (2017). Teacher professional development by selected teacher and school characteristics: 2011-12. U.S. Department of Education.Retrieved from https://nces.ed.gov/pubs2017/2017200.pdfon February 28, 2018.
Parkay, F. W. & Hardcastle, B. (1990). Becoming a Teacher: Accepting the Challenge of a Profession. Massachusetts: Ally and Bacon.
Özer, B. (2008). Öğretmenlerin mesleki gelişimi.A. Hakan (Ed.), Öğretmenlik Meslek Bilgisi Alanındaki Gelişmeler. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Odabaşı, H. F. (2008). Öğretmenlikte mesleki gelişimin kuramsal ve kavramsal yapısı. I. Kabakçı (Ed.), Öğretmenlikte Mesleki Gelişim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Miles, M. B. &Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Merriam, S. B. (2013). Nitel Araştırma: Desen ve Uygulama için Bir Rehber. (S. Duman, Çev. Ed.). Ankara: Noel Yayıncılık.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2017). Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterlikleri.Retrieved fromhttp://oygm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_12/11115355_YYRETMENLYK_MESLEYY_GEN EL_YETERLYKLERY.pdfon February 28, 2018.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2009). Öğretmen yeterlikleri ve okul temelli mesleki gelişim modeli: Genelge 2009/41.Retrieved from http://mevzuat.meb.gov.tr/html/1546_41.htmlon February 28, 2018.
Milli Eğitim Bakanlığı. (1995). Milli Eğitim Bakanlığı Hizmetiçi Eğitim Yönetmeliği.Retrieved from http://mevzuat.meb.gov.tr/html/51.html on August 9, 2016.
Meydan, A. & Uzunöz, A. (2017). Coğrafya öğretmenlerinin hizmet içi eğitim faaliyetleri ile ilgili düşünceleri. International Journal of Eurasia Social Sciences, 8(30), 2239-2259.
Kutaka, T. S., Smith, W. M., Albano, A. D., Pope-Edwards, C., Ren, L., Beattie, H. L., Lewis, W. J., Heaton, R. M. et al. (2017). Connecting teacher professional development and student achievement: A 4-year study of an elementary Mathematics specialist program. Journal of Teacher Education, 68(2), 140-154.
Karaman, S. & Bakırcı, F. (2010). Türkiye’de lisansüstü eğitim: Sorunlar ve çözüm önerileri. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 2,94-114.
İlğan, A. (2013). Öğretmenler için etkili mesleki gelişim faaliyetleri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Özel Sayı, 41-56.
Hilton, A., Hilton, G., Dole, S. & Goos, M. (2015). School leaders as participants in teachers’ professional development: The impact on teachers’ and school leaders’ professional growth. Australian Journal of Teacher Edcuation, 40(12),104-125.
Hayes, D. (1997). INSET, innovation and change: An introduction. D. Hayes (Ed.), In-Service Teacher Development: International Perspectives. Hertfordshire: Prentice Hall.
Gündüz, Y. (2013). Öğretmenlerin kariyer geliştirmelerinde müdürlerin liderlik rolünün incelenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(1), 469-491.
Gözütok, F. D. (1994). Ankara Üniversite Eğitim Bilimleri Fakültesi Programlarının Değerlendirilmesi Projesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 27(2).
Elçiçek, Z. & Yaşar, M. (2016). Türkiye’de ve dünyada öğretmenlerin mesleki gelişimi. Elektronik Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(9),12-19.
Duman, T. (2005). Türkiye’de Öğretmen Yetiştirmenin Tarihçesi. M. Özbay (Ed.), Eğitim Fakültelerinde Yeniden Yapılandırmanın Sonuçları ve Öğretmen Yetiştirme Sempozyumu, Ankara: Gazi Üniversitesi.
Drage, K. (2010). Professional development: Implications for Illinois career technical education teachers. Journal of Careerand Technical Education. 25 (2), 27-37.
Darling-Hammond, L., Hyler, M. E., Gardner, M. & Espinoza, D. (2017). Effective teacher professional development. Learning Policy Institute. Retrieved fromhttps://learningpolicyinstitute.org/sites/default/files/productfiles/Effective_Teacher_Profession al_Development_REPORT.pdfon February 28, 2018.
Darling-Hammond, L. (2000). Teacher quality and student achievement: A review of state policy evidence. Educational Policy Analysis Archives, 8(1),1-44.
Bolam, R. &McMahon, A. (2004). Literature, definitions and models: towards a conceptual map. C. Day & J. Sachs (Eds.) International Handbook on the Continuing Professional Development of Teachers. Maidenhead: Open University Press.
Bakioğlu, A. & İnandı Y. (2001). Öğretmenin kariyer gelişiminde müdürün görevleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 28, 513-529.
Bağ, C. & Çeviker-Ay, Ş. (2017). Okulöncesi öğretmenlerinin öğretmen yeterlikleri ve hizmetiçi eğitim ihtiyaçları. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1),289-312.
Babanoğlu, M. P. & Yardımcı, A. (2017). Turkish state and private school EFL teachers’ perceptions on professional development. Çukurova University Faculty of Education Journal, 46(2), 789-803.
Babacan, Ş. & Özey, R. (2017). Coğrafya öğretmenlerinin coğrafya öğretim programındaki öğrenme alanlarına göre hizmet içi eğitim ihtiyaçları. Marmara Coğrafya Dergisi, 36,1-15.
Anadolu University Institute of Educational Sciences. (n.d.). Eğitim Programları ve Öğretim Programı. Retrieved from http://www.ebe.anadolu.edu.tr/index.php?pid=27on August 23, 2016.
Altun, T. & Vural, S. (2012). Bilim ve sanat merkezinde görev yapan öğretmen ve yöneticilerin mesleki gelişim ve okul gelişimine yönelik görüşlerinin değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 152-177.
Alkan, C. (1998). Meslek ve öğretmenlik mesleği. V. Sönmez (Ed.), Öğretmenlik Mesleğine Giriş. Ankara: Anı Yayınları.
Akyüz, Y. (2003). Eğitim tarihimizde günümüze kadar öğretmen yetiştirilmesi ve sağlanması ilkeleri, uygulamaları. Eğitimde Yansımalar VII: Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu, Ankara: Tekışık Yayıncılık.
Akiba, M. & Liang, G. (2016). Effects of teacher professional learning activities on student achievement growth. The Journal of Educational Research, 109(1), 99-110.