Anasınıfına Devam Eden Beş-Altı Yaş Grubu Çocukların Oyunlarının İçeriklerine İlişkin Betimsel Bir İnceleme

Bu çalışma, anasınıfına devam eden beş-altı yaş grubu çocukların oyunlarının içeriğinin betimsel olarak incelenmesi amacıyla yürütülmüştür. Bu amaç doğrultusunda, çocukların kaç kişilik oyunlar oynadıkları, oyunlarında hangi materyalleri kullandıkları, ne tür rolleri üstlendikleri, yaşadıkları sorunlar ile sosyal ve bilişsel açıdan ne tür oyunlar oynadıkları araştırılmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması desenindeki bu çalışma, 20’si kız ve 20’si erkek olmak üzere anasınıfına devam eden toplamda 40 çocuk üzerinde yürütülmüştür. Çalışma verileri, yapılandırılmamış gözlem yoluyla toplanmış ve verilerin analizinde, betimsel analize başvurulmuştur. Çalışma sonucunda; kız ve erkek çocukların yaygın bir şekilde kullandığı öğrenme merkezlerinin dramatik oyun ve blok merkezi olduğu ve ayrıca kız çocuklarında mutfak malzemeleri ile bebeklerin, erkek çocuklarında ise arabalar ile topların oyunlarda en fazla kullanılan malzemeler olduğu görülmüştür. Dramatik oyunlarda kız çocuklarında anne-baba ile çocuk rollerinin ve erkek çocuklarında şoför ile polis rollerinin öne çıktığı dikkat çekmiştir. Kız çocukların oyunlarında kısmen daha fazla olmakla birlikte, kız ve erkek çocukların oyunlarında oyuncak paylaşmama, rolü paylaşmama, oyun seçememe, oyunu bitirememe gibi sorunların yaşandığı gözlenmiştir. Oyunlarda yaşanan sorunların kızlarda %30-% 35 oranında ve erkeklerde % 20-% 25 oranında olduğu saptanmıştır. Kız ve erkek çocukların ağırlıklı olarak grup oyunları ile dramatik oyunları ve ardından da yapı-inşa oyunlarını oynadıkları sonucuna ulaşılmıştır. Çocukların eşitlikçi bir yaklaşımla çeşitlendirilmiş oyun deneyimlerini içeren oyun süreçleri ile buluşturulması konusunda ilgili kişi ve kurumların bilgi ve deneyim sahibi olması gerektiği ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Okul öncesi eğitim, Bilişsel oyun, Sosyal oyun, Oyun içeriği, Sosyal oyun

A Descriptive Study on the Play Contents of Children Aged Five-Six Attending Kindergarten

The study was carried out for the purpose of making descriptively review over play contents of children aged five-six attending kindergarten. In line with this purpose, children’s plays were examined in terms of the number of the persons in the play, the materials that they used in their play, the types of roles they took, the problems that they faced and the kinds of play in cognitive and social terms. This study, based on the case study design from qualitative research methods, was conducted with 20 girls and 20 boys, and thus 40 kindergarten children in total. Data was collected through unstructured observation and descriptive analysis was used to analyze the data. As a result of the study, it was observed that the learning centers widely used by girls and boys were the center of dramatic play and block center, and also the most preferred toys were kitchen materials and baby dolls for girls while the most preferred toys were cars and balls for boys. In dramatic plays, it was noted that the mother-child roles in girls’ and drivers-police roles in boys’ were mostly chosen. Although it was seen partially more in girls’ play, it has been observed that problems such as not to share toys, not sharing roles, not choosing a play, and not ending play were experienced in boys’ and girls’ plays. It was stated that the problems experienced in the plays were 30% -35% among girls and 20% -25% among boys. It has been concluded that girls and boys play mostly group plays and dramatic plays, and then constructin-building plays. It has emerged that relevant people and institutions should have the knowledge and experience in bringing children together with play processes including diversified play experiences with an egalitarian approach.

Keywords:

Social play, Preschool education, Play content, Cognitive play,

PDF

___

Adak Özdemir, A. ve Ramazan, O. (2014). Okul öncesi öğretmenlerinin oyuna ilişkin görüşleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(4), 298-308.
Akınbay, H. (2014). Okul öncesi dönemde oyunun önemi ve çocukların motor gelişimi üzerine etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Akkuş Sevigen, F. (2013). Oyun temelli matematik eğitim programının çocuğun matematik gelişimine etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Aksoy, P. (2014). Hikâye anlatma temelli ve oyun temelli sosyal beceri eğitiminin anasınıfına devam eden çocukların sosyal becerilerine etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Aksoy, P., and Baran, G. (2014). Play "from development to learning" in pre-school period. In H. A. Başal, E. Ömeroğlu, and Z. Kostova (Eds.), Preschool education in Turkey and in the world: A theorical and empirical perspective (pp. 283-295). Sofia: St. Kliment Ohridski University Press.
Aksoy, P. ve Baran, G. (2017). Annelerin cinsiyet rollerine ilişkin özellikleri ile çocukların oyuncak tercihleri ve oynadıkları oyun türleri arasındaki ilişki üzerine bir çalışma. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi- Journal of Qualitative Research in Education, 5(1), 102-136.
Ashiabi, G. S. (2007). Play in the preschool classroom: Its socioemotional, significance and the teacher’s role in play. Early Childhood Education Journal, 35(2), 199-207.
Aydilek Çiftçi, M. ve Özgün, Ö. (2011). Okul öncesi dönemdeki çocukların oyuncak tercihlerinin ve akran etkileşimlerinin ebeveyn cinsiyet rolleri algısı bağlamında incelenmesi. e-Journal of New World Sciences Academy, 6(3), 2246-2261.
Bağçeli Kahraman, P. ve Başal, H. A. (2011). Anne eğitim düzeyine göre çocukların cinsiyet kalıpyargıları ile oyun ve oyuncak tercihleri. e-Journal of New World Sciences Academy Education Sciences, 6(1), 1335-1357.
Bergen, D. (1988). Stages of play development. In D. Bergen (Ed.), Play as a medium for learning and development (pp. 49-66). Portsmouth: Heinemann.
Boe, J. L. (2014). Parents’ impact on pregender chıldren’s toy preferences. Unpublised Master Thesis, North Dakota Sate University Department of Agriculture and Applied Science- Human Development and Family Science, Fargo, North Dakota.
Boyraz, E. (2017). Zihinsel engelli çocuklara kurallı oyun öğretiminde aşamalı yardımla öğretim yönteminin etkililiğinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Bredekamp, S., and Copple, C. (1997). Developmentally appropriate practice in early childhood programs. Washington, DC: NAEYC.
Budak, O. (2016). 4-5 yaş çocuklarının oyuncak tercihleri ile oyun becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Cherney, I. D. (2003). The effects of stereotyped toys and gender on play assessment in children aged 18-47 months. Educational Psychology, 23(1), 95-16
Coplan, R. J., Gavinski-Molina, M. H., Lagacé-Séguin, D. G., and Wichmann, C. (2001). When girls versus boys play alone: Nonsocial play and adjustment in kindergarten. Developmental Psychology, 37(4), 464-474.
Crick, N. R., Ostrov, J. M., Burr, J. E., Cullerton-Sen, C., Jansen-Yeh, E., and Ralston, P. (2006). A longitudinal study of relational and physical aggression in preschool. Journal of Applied Developmental Psychology, 27(3), 254-268.
Çiftçi, M. A. ve Özgün, Ö. (2011). Okul öncesi dönemdeki çocukların oyuncak tercihlerinin ve akran etkileşimlerinin ebeveyn cinsiyet rolleri algısı bağlamında incelenmesi. e-Journal of New World Sciences Academy Education Sciences, 6(3), 2246-2261.
Darwish D., Esquivel, G. B., Houtz, J. C., and Alfonso, V. C. (2001). Play and social skills in maltreated and non-maltreated preschoolers during peer interactions. Child Abuse and Neglect, 25(1), 13-31.
Demir, E. (2016). Oyun temelli baba-bebek etkileşim programının baba ve bebek davranışları üzerindeki etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Dinella, L. M., Weisgram, E. S., and Fulcher, M. (2016). Children’s gender-typed toy interests: Does propulsion matter?. Archives of Sexual Behavior, 46(5), 1295–1305.
Einarsdottir, J. (2005). We can decide what to play! Children's perception of quality in an Icelandic playschool. Early Education and Development, 16(4), 469-488.
Elkind, D. (2008). The power of play: Learning what comes naturally. American Journal of Play, 1(1), 1-6.
Eratay, E. (2011). Okul öncesi çocuklarında davranış problemleri. e-Journal of New World Sciences Academy, 6(3), 2347-2362.
Erbay, F. ve Saltalı, N. D. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 249-264.
Fabes, R. A., Martin, C. L., and Hanish, L. D. (2003). Young chıldern’s play qualities in same, other and mixed-sex peer groups. Society for Research in Child Development, 74(3), 921-932.
Foulkes, J. D., Knowles, Z., Fairclough, S. J., Stratton, G., O’Dwyer, M., Ridgers, N. D. and Foweather, L. (2017). Effect of a 6-week active play intervention on fundamental movement skill competence of preschool children: A cluster randomized controlled trial. Percept Mot Skills, 124(2), 393-412.
Frost, J., Wortham, S. and Reifel, S. (2012). Play and child development. Upper Sanddle River, NJ: Pearson.
Gazezoğlu, Ö. (2007). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 6 yaş çocuklarına öz bakım becerilerinin kazandırılmasında oyun yoluyla öğretimin etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Gmitrová V., and Gmitrov, J. (2003). The impact of teacher-directed and child-directed pretend play on cognitive competence in kindergarden children. Early Childhood Education Journal, 30(4), 241-246.
Gold, Z. S., Elicker, J., Choi, Ji Y., Anderson, T., and Brophy, S. P. (2015). Preschoolers' engineering play behaviors: Differences in gender and play context. Children, Youth and Environments, 25(3), 1-21.
Güçhan Özgül, S. (2017). Sorgulama temelli oyunların çocukların Dünya'nın şekli ve gece-gündüz kavramlarını algılamalarına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Hendrick, J. and Weissman, P. (2006). Tho whole child (8th edition). New Jersey: Prentice Hall.
Henington, C., Hughes, J. N., Cavell, T. A., and Thompson, B. (1998). The role of relational aggression in identifying aggressive boys and girls. Journal of School Psychology, 36(4), 457-477.
Henniger, M. L. (1999). Teaching young children. New Jersey: Merril Prentice Hall.
Howard, J. (2002). Eliciting young children’s perception of play, work and learning using the activity apperception story procedure. Early Child Development and Care, 172(5), 489-502.
Hughes, F. P. (2010). Children, play, and development (4th ed.). London: Sage.
Isenberg, J., and Quisenberry, N. L. (1988). Play: A necessity for all children. Childhood Education, 64(3), 138-145.
İnci Kuzu, Ç. (2015). Okul öncesi dönemdeki çocukların cinsiyet önyargıları ile oyuncak seçimi ve ebeveynlerin buna etkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(39), 651-654.
Kalaycıoğlu, E. (2011). The effect of picture vocabulary games and gender on four year-old children's English vocabulary performance: An experimental investigation. Unpublished Master Thesis, Middle East Technical University Social of Social Sciences, Ankara.
Katlav, S. (2014). Oyunun okul öncesi çocuklarda 3-5 yaş çocuklarının gelişimine etkileri. The Journal of Academic Social Science Studies-International Journal of Social Science, 28, 253-273.
Kılınç, N. ve Ceylan, Ş. (2018). 5-6 yaş çocuklarının sosyal beceri ve problem davranışları ile oyun davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 8(1), 297-332.
Kieff, E. J., and Casbergue, M. R. (2000). Playful learning and teaching. Integrating play into preschool and primary programs. USA: Ally and Bacon.
Kiesner J. (2002). Depressive semptoms in early adolescence: Their relations with classroom problem behavior and peer status. Journal of Research on Adolescence, 12(4), 463-478.
Kochanska, G., and Kim, S. (2013). Promoting toddlers’ positive social-emotional outcomes in low-income families: A play-based experimental study. Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology, 42(5), 700-710.
Koçyiğit, S. ve Başara Baydilek, N. (2015). Okul öncesi dönem çocuklarının oyun algılarının incelenmesi. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 12(1), 1-28.
Levine, D. G., and Ducharme, J. M. (2012). The effects of a teacher–child play ıntervention on classroom compliance in young children in child care settings. Journal of Behavioral Education, 22(1), 50–65.
Loukas, A., Paulos, S. K., and Robinson, S. (2005). Early adolescent social and overt aggression: Examining the roles of social anxiety and maternal psychological control. Journal of Youth and Adolescence, 34(4), 335-345.
Lynch, M. (2015). More play, please the perspective of kindergarten teachers on play in the classroom. American Journal of Play, 7(3), 347-370.
Maccoby, E. E., and Jacklin, C. N. (1980). Sex differences in aggression A rejoinder and reprise. Child Development, 51(4), 964-980.
Metin Aslan, Ö. ve Tuğrul, B. (2013). Anaokuluna devam eden çocukların oyun davranışları ve oyunlarında ortaya çıkan zorbalık davranışlarının incelenmesi. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 7(13), 27-41.
Morrison, G. S. (1998). Early childhood education today (7th edition). USA: Prentice-Hall, Inc.
Navrátilová, H., and Puhrová, B. P. (2017). From the theory of play into the practice in kindergarten: Verification of the original didactic toys for preschool children. Acta Educationis Generalis, 7(3), 25-44.
Newton, E., and Jenvey, V. (2011). Play and theory of mind: Associations with social competence in young children. Early Child Development and Care, 181(6), 761-773.
Nicolopoulou, A., Cortina, K. S., Ilgaz, H., Cates, C. B., and de Sá, A. B. (2015). Using a narrative- and play-based activity to promote low-income preschoolers’ oral language, emergent literacy, and social competence. Early Childhood Research Quarterly, 31, 147-161.
O’Dwyer, M. V., Fairclough, S. J., Knowles, Z., and Stratton, G. (2012). Effect of a family focused active play intervention on sedentary time and physical activity in preschool children. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity, 9(117), 1-13.
Ostrosky, M. M., and Meadan, H. (2010). Helping children play and learn together. Young Children, 65(1), 104-110.
Özdemir, S. (2014a). 5-6 yaş grubu çocukların serbest zaman etkinliklerindeki oyun ve oyuncak tercihlerinin incelenmesi. https://dergipark.org.tr/download/article-file/148782’den alınmıştır. Erişim Tarihi: 10.05.2019.
Özdemir, S. (2014b). Okul öncesi çocuklarda görülen saldırgan davranışların incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Özyürek, A. ve Erzurumluoğlu, Ş. (2016). Oyuncak satıcılarının bakış açısından bireylerin oyuncak satın alma davranışlarının incelenmesi. Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 1(1), 14-24.
Özyürek, A. ve Kılınç, N. (2015). Okul öncesi eğitim kurumlarındaki öğrenme merkezlerinin çocukların serbest oyun davranışları üzerine etkisi. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 5(2), 125-138.
Palma, M. S., Pereira, B. O., and Valentini, N. C. (2014). Guided play and free play in an enriched environment: Impact on motor development. Motriz, Rio Claro, 20(2), 177-185.
Parten, M. (1932). Social participation among preschool children. Journal of Abnormal and Social Psychology, 27, 242-269.
Peterson, S. S., Portier, C., and Murray, A. (2017). The role of play at home and in kindergarten and grade one: Parents’ perceptions. Journal of Childhood Studies, 42(1), 1-10.
Petrakos, H., and Howe, N. (1996). The influence of the physical design of the dramatic play center on children’s play. Early Childhood Research Quarterly, 11(1), 63-77.
Pyle, A., and Bigelow, A. (2015). Play in kindergarten: An interview and observational study in three Canadian classrooms. Early Childhood Education Journal, 43(5), 385–393.
Rajapaksha, R. (2016). Promoting oral language skills in preschool children through sociodramatic play in the classroom. International Journal of Education and Literacy Studies, 4(1), 15-23.
Ramazan, O., Adak Özdemir, A., and Özdemir Beceren, B. (2012). Evaluation of play from private and public pre-point of view. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 46, 2852-2856.
Rodgers, M. S. (2012). Structured play and student learning in kindergarten: An outcome evaluation. Unpublished Doctorate Thesis. Northeastern University Educational Leadership College of Professional Studies, Boston, Massachusetts.
Rousseau, J. J. (2014). Emile “Bir çocuk büyüyor”. İstanbul: Selis Kitaplar.
Rubin, K. H., Coplan, R. J., Fox, N. A., and Calkins, S. D. (1995). Emotionality, emotion regulation, and preschoolers' social adaptation. Development and Psychopathology, 7(1), 49-62.
Rubin, K. H., Fein, G. G., and Vandenberg, B. (1983). Play. In P. H. Mussen and E. M. Hetherington (Eds.), Handbook of child psychology: Vol 4, Socialization, Personality, and Social Development (pp.694-774). New York: Wiley.
Rubin, K. H., Watson, K. S., and Jambor, T. W. (1978). Free-play behaviors in preschool and kindergarten children. Child Development, 49(2), 534-536.
Salen, K., and Zimmerman, E. (2004). Rules of play: Game design fundamentals. Cambridge, Mass: MIT Press.
Sawyer, J. (2017). I think I can: Preschoolers’ private speech and motivation in playful versus non-playful contexts. Early Childhood Research Quarterly, 38, 84-96.
Schaffer, H. R. (2004). Child psychology. United Kingdom: Blackwell Publishing.
Sekino, Y. (2006). Investigation of the relationship between preschool peer play and third-grade outcomes for low-income urban students. Unpublished Doctorate Thesis, University of Pennsylvania, Philadelphia.
Sezgin, E. (2016). Çocukların davranışsal öz-düzenleme becerilerine oyun temelli eğitimin etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Smilansky, S., and Shefatya, L. (1990). Facilitating play: A medium for promoting cognitive, socio-emotional, and academic development in young children. Gaithersburg, MD: Psychological and Educational Publications.
Smith, P. K., Cowie, H., and Blades, M. (2003). Understanding children’s development (4th edition). USA: Blackwell Publishing.
Stagnitti, K., Bailey, A., Stevenson, E. H., Reynolds, E., and Kidd, E. (2016). An investigation into the effect of play-based instruction on the development of play skills and oral language. Journal of Early Childhood Research, 14(4), 389–406.
Stebler, R., Vogt, F., Wolf, I., Hauser, B., and Rechsteiner, K. (2013). Play-based mathematics in kindergarten. A video analysis of children’s mathematical behaviour while playing a board game in small groups. Journal für Mathematik-Didaktik, 34(2), 149-175.
Todd, B. K., Barry, J. A., and Thommessen, S. O. (2016). Preferences for "gender-typed" toys in boys and girls aged 9 to 32 months. Infant and Child Development, 26(3), 1-14.
Todd, B. K., Fischer, R. A., Di Costa, S., Roestorf, A., Harbour, K., Hardiman, P., and Barry, J. A. (2017). Sex differences in children’s toy preferences: A systematic review, meta-regression and meta-analysis. Infant and Child Development, 27(2), 1-29.
Tuğrul, B. (2012). Oyun temelli öğrenme. R. Zembat (Ed.), Okul öncesinde özel öğretim yöntemleri (2. baskı) içinde (ss.187-220). Ankara: Anı Yayıncılık.
Tuğrul, B. (2018). Çocuk ve oyun. A. B. Aksoy (Ed.), Oyunun gücü içinde (ss.11-32). Ankara: Hedef CS Basın Yayın.
Tuğrul, B., Metin Aslan, Ö., Ertürk, G. ve Özen Altınkaynak, Ş. (2014). Anaokuluna devam eden altı yaşındaki çocuklar ile okul öncesi öğretmenlerinin oyun hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 97-116.
Türkoğlu, B. (2016). Oyun temelli bilişsel gelişim programının 60-72 aylık çocukların bilişsel gelişimine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Ulutaş, A. (2011). Okul öncesi dönemde (6 yaş) belli başlı oyunların çocukların psikomotor gelişimine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
United Nations International Children's Emergency Fund [UNICEF] (2014). Çocuk haklarına dair sözleşme. https://www.unicefturk.org/public/uploads/files/UNICEF_CocukHaklarinaDairSozlesme.pdf’den alınmıştır. Erişim Tarihi: 05.03.2019.
Wager, A. A., and Parks, A. N. (2016). Assessing early number learning in play. ZDM: The International Journal on Mathematics Education, 48(7), 991-1002.
Whitebread, D. (2012). The importance of play: A report on value of children’s play with a series of policy recommendation. Retrieved from http://www.importanceofplay.eu/IMG/pdf/dr_david_whitebread_-_the_importance_of_play.pdf. Available date: 03.04.2019.
Wolfgang, C. H., Stannard, L. L., and Jones, I. (2001). Block play performance among preschoolers as a predictor of later school achievement in mathematics. Journal of Research in Childhood Education, 15(2), 173-180.
Wong, S., Wang, Z. and Cheng, D. (2011). A play-based curriculum: Hong K-play. The International Journal of Learning, 17(10), 165-180.
Yağan Güder, S. ve Alabay, E. (2016). 3-6 yaş arasındaki çocukların oyuncak tercihlerinin toplumsal cinsiyet bağlamında incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 17(2), 91-111.
Yang, Y., Li, H., Zhang, Y., Tein, J. Y., and Liu, X. (2008). Age and gender differences in behavioral problems in Chinese children: Parents and teachers reports. Asian Journal of Psychiatry, 1(2), 42-46.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, F. Ü., and Kayılı, G. (2014). An investigation of preschool children’s toy preferences according to different variants. International Conference on Global Trends in Academic Research, June 2-3, 2014, Bali, Indonesia.
Yurtsever Kılıçgün, M. (2014). The games 3-6 aged children's wish to play in the school garden. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 152, 233-240.