D. H. Lawrence, Lady Chatterley’in Sevgilisi’nin yayımlanmasından sonra anlatıdaki iki değişik izlek nedeniyle gelişime açık bir yazar olarak kabul gördü. Bu izleklerden ilki kadın cinselliği ve evlilikleri başarısız olan kadınların cinsel tatmini konusundaki özgür seçimleri, diğeri ise üst sınıfa ait bir erkeğin karısıyla cinsel açıdan tatmin edici olmayan bir ilişki yaşarken, işçi sınıfından bir erkeğin aristokrat bir kadınla yaşadığı cinsel ilişkidir. Fakat 1970’lerin önde gelen feminist eleştirmenleri D. H. Lawrence ve romanını, kadın cinselliğini görmezden gelip cinsellik konusunda erkek bakış açısını yansıttığı, duygusal anlamda tek tatmin edici ilişki türü olarak heteroseksüel ilişkiyi kabul ettiği ve kadınların annelik yoluyla tatmin olmalarını öne sürdüğü için eleştirmişlerdir. Arketiplerin insan kişiliği üzerindeki etkilerini göz önünde bulunduran Jung eleştirisine göre, romanın ana erkek karakteri olan Mellors, ana kadın karaktere göre ne daha üstün ne de daha aşağıdadır. Ama yazar, erkek ana karakterin kadının gözünde onu tanrısallaştıran özellikleri olduğu ve evlilikte karşılıklı mutluluğun yalnızca kadının erkeğinin hayranlık uyandırıcı özelliğine uyum sağlamasına bağlı olduğu düşüncelerini okura dayatır.

DH Lawrence was hailed as a progressive writer after the publication of Lady Chatterley’s Lover as the theme of the narrative suggests a shift in emphasis through (a) giving expression to women’s sexuality, speaking for their freedom of choice in sexual fulfillment if their marriage fails, and (b) depicting a working class man having sexual relations with an aristocratic woman, when the ruling class man fails to have sexually fulfilling relations with his wife. But, in the 1970s prominent feminist critics launched a tirade against DH Lawrence and Lady Chatterley’s Lover saying that (a) the novel undermines women’s sexuality, endorsing male-centered view of sexuality, hailing heterosexual relationship as the only emotionally satisfying relationship, and (b) it advocates women seeking fulfillment through motherhood. From Jungian perspective on the effects of archetypes upon human personality the principal male character in the novel, Mellors, is hermaphrodite, therefore, neither superior, nor inferior to the principal female character. However, the writer imposes upon the reader the belief that (a) the male protagonist possesses traits that make him a demigod to be looked at with awe by the female protagonist, and (b) conjugal happiness in married life solely depends upon the adjustments a woman needs to make owing to the aweinspiring prowess of her man.