Türkiye’de İşsizlik ve Sendikalaşma İlişkisi Üzerine Ekonometrik Bir Analiz

Öz İşsizlik hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkelerin karşı karşıya olduğu ekonomik ve toplumsal sonuçları olan sorunların başında gelmektedir. İşsizliğin nedenleri gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelere göre farklılık gösterebilmektedir. Gelişmiş ülkelerde işsizlik daha çok talep yetersizliğine bağlı olarak ortaya çıkarken, gelişmekte olan ülkelerde yeterli istihdam alanının yaratılamamasına bağlıdır. Diğer taraftan, işsizliği etkileyen makro ekonomik göstergeler konusunda literatürde ortaklaşa bir yargı söz konusu iken, sendikalaşma olgusunun işsizliğe etkisi üzerine farklı görüşler bulunmaktadır. Sendikalaşma ve işsizlik ilişkisini analiz eden ampirik çalışmalar farklı sonuçlar ortaya koymaktadır. Bazı çalışmalarda sendikalaşmanın işsizlik ile etkileşim içinde olmadığı sonucuna ulaşırken, bazılarında sendikalaşmanın işsizliği azalttığına, bazılarında ise işsizliği arttırdığı sonucuna ulaşmıştır. Çalışmanın ana amacı Türkiye’de sendikalaşma ile işsizlik arasında ilişkinin varlığını tespit etmeye yöneliktir. Çalışmada öncelikle Türkiye’de işsizlik ve sendikalaşma olgusu ortaya konulmaktadır. Sonrasında Türkiye İstatistik Kurumu(TÜİK)’nun yıllık işsizlik oranları ile Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı(ÇSGB)’nın yıllık sendikalaşma oranları kullanılarak En Küçük Kareler (EKK) yöntemiyle sendikalaşma ve işsizlik arasındaki ilişki incelenmektedir. 2010 ile 2013 yılları arası ÇSGB’nın mevzuat değişikliği nedeniyle sendikalı üye sayılarını açıklamaması ve 2013 sonrası da Bakanlığın sendika üye sayılarının tespitinde yöntem değişikliğine gitmesi nedeniyle bu yıllara ait sendikalaşma oranları çalışmada kullanılamamıştır. Bu nedenle çalışmada 1988/2009 dönemi yıllık sendikalaşma ve işsizlik verileri kullanılarak EKK yöntemiyle analiz edilmiş ve sendikalaşma ile işsizlik arasında anlamlı bir ilişki tespit edilememiştir. EKK yönteminin ardından modele uygulanan Granger Nedensellik Testi sonucunda işsizlikten sendikalaşmaya, sendikalaşmadan da işsizliğe doğru bir nedenselliğin olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

İşgücü, İşsizlik

PDF

___

Akıncı, M; Yüce Akıncı, G. veYılmaz, Ö. (2014), “Sendikal Hareketlerin İki Yüzü:OECD Ülkelerinde İktisadi Büyüme Üzerindeki Etkilerinin Analizi, H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 32, Sayı 1, s.1-27. Asteriou, D. ve V. Monastiriotis (2001) “Trade Unionism and Growth: A Panel Data Study”, University of Reading Discussion Paper, 429, 1-19. Biçerli, K. (2011). Çalışma Ekonomisi (6. Baskı). İstanbul: Beta Yayınları. Booth, A.L. (1994), The Economics of the Trade Union, Cambridge:Cambridge University Press. Chang, J.J., M. Shaw ve C.C. Lai (2007) “A ‘Managerial’ Trade Union and Economic Growth”. European Economic Review, 51(2), 365-384. Çelik, N. (1991), “Dünyada ve Türkiye’de Sendikal Hareketin Geleceği”, 16. Kuruluş Yıldönümü Etkinlikleri, Hak-İş Yayını, Ankara. Çetintaş, H., Şenkal, A. ve Başel, H. (2008), Unionization, Unemployment and Economic Growth; Case of Tutkey, Serbian Journal of Management, 3(2),157-170. Işığıçok, Ö.(2014). İstihdam ve İşsizlik. (2. Baskı). Bursa: Dora Yayıncılık. Işıklı, A.(1995). Sendikacılık ve Siyaset. Ankara: Öteki Yayınevi. Koray, M. (1994), Değişen Koşullarda Sendikacılık, TÜSES Yayını, İstanbul. Korkmaz, A. Ve Mahiroğulları, A. (2007). İşsizlikle Mücadelede Emek Piyasası Politikaları, Türkiye ve AB Ülkeleri. Bursa. Kutal, M.(1997), “Küreselleşme Sürecinde Türk Sendikacılığı ve Sosyal Güvenlik Hukuku Üzerindeki Etkileri”, Kemal Oğuzman’a Armağan, İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Milli Komitesi Yayını, Ankara. Lingens, J. (2002) “Growth and Employment Effects of Unions in a Simple Endogenous Growth Model”, University of Kassel Working Paper, 1-25. Mütevellioğlu, N. (2013), “İşsizlik Korkusu, Sendikaların İşlevselliği ve Sendikal Örgütlenme Hakkı”, V. Sosyal Haklar Sempozyumu, Ng, I. ve McCallum, J. (1989) “Trade Unions, Economic Growth and Politics”, The Journal of Industrial Relations, 31(3), 372-384. T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı (1998). Çalışma Hayatı İstatistikleri 1998. Ankara, Yayın No:24. Tokol, A.(2005). Türk Endüstri İlişkileri Sistemi (2. Baskı). Ankara: Nobel Basımevi. TÜİK (2009). Hanehalkı İşgücü Araştırması 2009 Ocak Dönemi Sonuçları, 15 Nisan, Ankara: TÜİK Yayınları. Sayı:64. Urhan, B. ve Selamoğlu, A.(2008). İşçilerin Sendikalara Yönelik Tutum ve Davranışları; Kocaeli Örneği. Çalışma ve Toplum Dergisi. 3,186. Yamak, R. ve Köseoğlu, M.(2012). Uygulamalı İstatistik ve Ekonometri Kitabı. Trabzon: Celepler Matbaacılık. Yazıcı, E.(2001). “Endüstri İlişkileri Sisteminde Değişimi Üreten Temel Dinamikler”. G.Ü.İ.İ.B.F. Dergisi. 3. Yıldırım, K. ve Karaman D. (2001). Makro Ekonomi. Eğitim, Sağlık ve Bilimsel Araştırma Çalışmaları Vakfı, 2. Basım,Yayın No: 145, Eskişehir.