İpek Yolu’nun önemli bir parçasını Anadolu coğrafyası oluşturmuştur. Bu coğrafyada yıllarca kervanlar ipek yolu boyunca taşıdıkları yükleri kah İzmir üzerinden kah İstanbul üzerinden Avrupa’ya götürmek istemişlerdi. Çağdaş Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulduğu ilk yıllar olan 1920–1940 yılları arasında Türkiye’de karayollarının alt yapı çalışmaları önemli bir gelişme kat etmiştir. Bununla birlikte kara yollarında seyahat eden taşıt çeşitleri gittikçe değişik daha modern ve hızlı taşıtlar ile yerini değiştirir olmuştur. Bu durum ülkenin ekonomik yapısında da zamanla olumlu yönde etkisini göstermiştir. Geçimlik tarım üreten çiftçiler ürünlerini pazara sevk ederek para kazanmaya başlamışlardır. Ama yine de ülkenin kılcal damarları olarak nitelendirebileceğimiz kara yollarının tüm Anadolu’yu kapsadığını söylemek oldukça zordur. Biz bu dönemde özellikle ticareti gelişmiş olduğu ve ulaşımın etkin olarak kullanılmasına ihtiyaç bulunan İzmir örneği üzerinde durduk

Anatolia established an important part in the trade route of Silk Road. Merchandises carried by caravans during heydays along side the Silk way diverted either Izmir or Istanbul to be transported to Europe. Significant developments succeeded to strengthen the transportation infrastructures of the newly founded Turkish Republic at the first stages of her foundation; during 1920-1940. Vehicles traveling along side the roads, during this period of time, replaced rapidly by relatively modern and faster vehicles. This transformation of vehicle status on the roads positively affected the economic conditions of the country. People producing for livelihood started to produce for marketing to earn money. As we can define as capillary of country, highways were not extended enough to cover whole Anatolia. In this essay, we particularly emphasized Izmir, having promoted trade activities needed transportation to have been utilized efficiently, as an example