Seyyid SANCAK, Mehmet TABAKOĞLU, Ayhan ÖZ

Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Bölümü Öğrencilerinin Ahlaki Olgunluk Düzeyleri

Bu çalışmanın amacı Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği bölümünde öğrenim gören öğrencilerin ahlaki olgunluk düzeylerini tespit etmek ve buradan yola çıkarak ilgili bölümde yürütülen eğitim faaliyetlerine yönelik önerilerde bulunmaktır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Şengün tarafından geliştirilen “Ahlaki Olgunluk Ölçeği” kullanılmış ve araştırma verileri Bolu Abant İzzet Baysal, Yıldız Teknik, Marmara, Kastamonu, Gazi ve Afyon Kocatepe Üniversitelerinin Eğitim Fakültelerinde öğrenim gören 482 öğrenciden elde edilmiştir. Araştırma sonucunda ilgili bölüm öğrencilerinin ahlaki olgunluk puan ortalaması x̄=279, 89 olarak tespit edilmiştir. Ayrıca ölçekten elde edilen puanın farklı değişkenler arasından anlamlı farklılaşma durumunu test etmek için ilişkisel analizler yapılmıştır. Neticede cinsiyet, yaş ve dinî yönden kendini tanımlama biçimi değişkenlerinin ölçek ortalamasına anlamlı farklılaşmaya sebep olduğu tespit edilmiştir. Sonuç itibariyle araştırma verileri şunu göstermiştir ki yarının sınıf öğretmenleri olacak olan eğitim fakültesi sınıf öğretmenliği bölümü öğrencilerinin ahlaki olgunluk düzeyleri nispeten yüksek çıkmış olsa bile bu alanda halen iyileştirmeye ihtiyaç duyulan hususlar bulunmaktadır. Ayrıca dinin ahlaki bir yaşantıyı teşvik ettiği ve kendini “dindar” olarak tanımlayanların ahlaki olgunluk düzeylerinin kendilerini “az dindar” olarak tanımlayanlardan daha yüksek olduğu dikkate alındığında en azından bu yönde talebi olan sınıf öğretmenliği bölümü öğrencilerinin dinî bilgi ve birikimlerini arttırmak noktasında İlahiyat Fakülteleriyle iş birliği yapılarak onlara sunulacak seçmeli dersler üzerinden destekleyici bir din eğitimi imkânı sunulmalıdır.

Anahtar Kelimeler:

Ahlak, Ahlaki olgunluk

The Level of Moral Maturity of the Students Learning at the Department of Primary Education

This study was carried out to identify the level of moral maturity of students studying in Departments of Elementary Education at Faculties of Education, and thus, to make recommendations for the educational activities carried out in the relevant departments. In this study, descriptive and relational survey models were used together, and the survey technique was employed to collect the needed data. The “Moral Maturity Scale” developed by Şengün was used as a data collection instrument. Research data were collected from 482 students studying at the Faculties of Education of the following universities: Bolu Abant İzzet Baysal, Yıldız Technical, Marmara, Kastamonu, Gazi, and Afyon Kocatepe. During data analysis, the mean scale score was calculated first, and then relational analyses were carried out using t-tests and analyses of variance.

PDF

___

AKBAŞ, Oktay. “Değerler Eğitimine Genel Bir Bakış”, Değerler Eğitimi Dergisi, 6/16, 2008, 9-27.
ÇELEBİ, Çiğdem Demir & SEZGİN, Osman. Lise Öğrencilerinin Öznel İyi Oluşları ile Ahlâkî Olgunluk Seviyeleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 5/2, 2015,99-146.
ÇİLELİ, Meral. “Ergenlikte Ahlaki Gelişim”, Ergenlik Psikolojisi. Der: Bekir Onur. Ankara: Hacettepe Taş Kitapçılık, 1985.
DİLMAÇ, Bülent. İlköğretim Öğrencilerine İnsani Değerler Eğitimi Verilmesi ve Ahlaki Olgunluk Ölçeği ile Eğitimin Sınanması. İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 1999.
ERDEM, Hüsameddin. Ahlak Felsefesi. Konya: Hü-Er Yayınları, 2003.
JUNG, Carl Gustav. Keşfedilmemiş Benlik. İstanbul: İlhan Yayınları, 1999.
ERTÜRK, Selahattin. Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yay. 2016.
FİDAN, Nuray Kurtdede. “Öğretmen Adaylarının Değer Öğretimine İlişkin Görüşleri”, Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 2/2, 2009, 1-3.
FUKUYAMA, Francis. Güven: Sosyal Erdemler ve Refahın Yaratılması. Çev. Ahmet Buğdaycı. Ankara: TİB Yayını, 1998.
KANT, Immanual. Eğitim Üzerine. Trc. Ahmet Aydoğan. İstanbul: SAY Yayınları, 2007.
KAYA, Mevlüt & AYDIN, Cüneyt. “Üniversite Öğrencilerinin Dini İnanç ve Ahlaki Olgunluk Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 30 (2011): 15-42.
KAYIKLIK, Hasan. Allport’a Göre Dini Yaşayışa Gelişimsel Bir Açılım, Dinî Araştırmalar 15 (2003), 121-138.
KOÇER, Hasan Ali. Eğitim Tarihi-1. Ankara: AÜEF Yayınları, 1980.
Milli Eğitim Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı, Milli Eğitim İstatistikleri Örgün Eğitim (2018/’19), s. 42,http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2019_09/30102730_meb_istatistikleri_orgun_egitim_2018_2019.pdf erişim 19.11.2019
MİLSON, Andrew J. & EKŞİ, Halil. “Öğretmenlerin Karakter Eğitiminde Yetkinlik Duygusu Konusunda Bir Ölçme Aracına Doğru: Karakter Eğitimi Yetkinlik inancı Skalası (KEYİS) ve Türkçeye Uyarlanma Çalışması”, Değerler Eğitimi Dergisi, 1/4, 2003, 99-106.
NAMLI, Nihan Arslan. “Sınıf Öğretmenlerinin Mesleki Etik İlkelere Uyma Düzeyleri”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 10/49 (2017), 389-395.
OĞUZKAN, A. Ferhan. Eğitim Terimleri Sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları, 1981.
PAZARLI, Osman. İslam’da Ahlak. İstanbul: Remzi Kitabevi, 1980.
ŞENGÜN, Mustafa. Lise Öğrencilerinin Ahlaki Olgunluk Düzeylerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Samsun: Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2008.
ŞENGÜN, Mustafa & KAYA, Mevlüt. “Ahlaki Olgunluk Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”, 2007, 51-64.
TEZCAN, Mahmut. Eğitim Sosyolojisi. Ankara: Feryal Matbaası, 1996.
TÜRER, Celal. William James’in Ahlâk Anlayışı. Ankara: Elis Yayınları, 2005.
YAŞLIOĞLU, M. Murat, Sosyal Bilimlerde Faktör Analizi ve Geçerlilik: Keşfedici ve Doğrulayıcı Faktör Analizlerinin Kullanılması, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, Özel Sayı (2017), 74-85.