SHAKESPEARE’İN OTHELLO ESERİNDE GÖRÜNEN VE GERÇEKLİK ARASINDAKİ ÇATIŞMA

Shakespeare’in en önemli trajedi oyunlarından biri olan Othello (1622) insan ruhunun en karanlık köşelerine ışık tutarak, aşk, nefret ve kıskançlık gibi güçlü duyguların eşini seven bir koca ve soğuk kanlı bir katil arasındaki ayrımı nasıl ortadan kaldırdığını gözler önüne serer. Görünen ve gerçeklik arasındaki çatışma üzerine oyununu inşa eden yazar, okuyucu/seyirciyi her şeyin sadece göründüğünden ibaret olduğu yanılsamasının sebep olabileceği olumsuz sonuçlara karşı uyarır. Dolayısıyla, oyundaki karakterleri göründüğü gibi ele almak yerine, onlara atfedilen basmakalıp imgelerin ötesini görebilmek amaçlanmaktadır. Bu bağlamda Desdemona’yı itaatkâr, sessiz ve pasif bir figür olarak görmekten ziyade, onun babası Brabantio’ya karşı gelişi ve istediği adamla evlenmeyi başarmasından hareketle cesur bir kadın olarak da görülmesi gerektiği tartışılacaktır. Ayrıca, tıpkı İago gibi, Desdemona da kocasının üzerindeki fiziksel ve duygusal etkisinin farkındadır ve bu sebeple Cassio’yu kaybettiği pozisyona yeniden getirmek için kocasını ikna edeceğine dair söz verir. Bu bağlamda, Desdemona’nın babası ve kocası tarafından temsil edilen ataerkil düzenin katı kuralları içerisinden nasıl hareket etmesi gerektiğini bilen bir kadın olduğu çıkarımında bulunmak mümkündür. Ancak, Desdemona kendisini bekleyen trajik sondan kurtulamaz, çünkü Othello’nun gözleri Desdemona’nın özünde nasıl biri olduğunu fark edemeyecek kadar perdelenmiştir. Tüm bunlardan hareketle bu makalede ikiliklerin ötesini görebilmenin ve karakterlere özgü çok-boyutluluğu değerlendirme imkânı sunacak farklı yorumlara da açık olmanın önemi vurgulanacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Shakespeare, Othello, Shakespeare trajedisi, Desdemona, Zahir, Gerçek

DISCREPANCY BETWEEN APPEARANCE AND REALITY IN SHAKESPEARE’S OTHELLO

As one of the greatest tragedies of Shakespeare, Othello (1622) sheds light on the darkest corners of the human psyche in that it shows the way in which powerful emotions such as love, hatred and jealousy blur the distinctions between a loving husband and a cold-blooded murderer. Having based his play on the discrepancy between appearance and reality, Shakespeare warns the reader/audience against the dire consequences of taking everything at a face value. Therefore, rather than interpreting the characters from a restricted point of view, it is attempted to see through the stereotypical images ascribed to them. Accordingly, instead of seeing Desdemona as an obedient, silent and passive figure, it is argued that she is a courageous woman that can defy her father Brabantio, for she manages to marry the man of her own choice. On the other hand, just like Iago, Desdemona is aware of her physical and emotional influence over her husband since she promises to use her charms on Othello so that Cassio will regain his position. In this regard, it can be said that Desdemona is a woman that knows how to move through the strict regulations of the patriarchy that is represented by her father and her husband, respectively. However, she cannot escape her tragic death because Othello is too blind to see Desdemona’s true self. Hence, for the aim of this paper it is intended to illustrate the importance of seeing through the binaries, and of welcoming alternative interpretations that reveal the complexities pertinent to the characters in the play.

Keywords:

Shakespeare, Othello, Shakespearean tragedy, Desdemona, Appearance, Reality,

PDF

___

Ancona, Francesco Aristide. "'Honest' Iago and the evil nature of words." Journal of Evolutionary Psychology 26.1-2 (2005): 44+. Literature Resource Center. Web. 3 April 2019.

Bates, Catherine. “Shakespeare’s tragedies of love.” The Cambridge Companion to Shakespearean Tragedy. Cambridge: Cambridge University, 2013. Ed. Claire McEachern. 195-217.

Bradley, A. C. Shakespearean Tragedy. London: MacMillian, 1965.

Drakakis, John.“Introduction.” Shakespearean Tragedy. London: Longman, 1992. 1-44.

Golden, Leon. "Othello, Hamlet, and Aristotelian Tragedy." Shakespeare Quarterly 35.2 (Summer 1984): 45 pars. Rpt. in Shakespearean Criticism. Ed. Michelle Lee. Vol. 125. Detroit: Gale, 2009. Literature Resource Center. Web. 3 Apr. 2019.

Green, André. “Othello: A tragedy of Conversion: Black Magic and White Magic.” Shakespearean Tragedy. Ed. John Drakakis. London: Longman, 1992. 316-352.

Jordan, Hoover H. “Dramatic Illusion in Othello.” Shakespeare Quarterly. 1.3 (Jul., 1950): 146-152. JSTOR. Web. 31 March 2019.

Kliger, Samuel. “Othello: The Man of Judgement.” Modern Philology. 48.4 (May, 1951): 221-224. JSTOR. Web. 31 March 2019.

Leavis, F. R. “Diabolic Intellect and the Noble Hero.” Shakespeare: Othello. Ed. John Wain. London: MacMillan, 1994. 120-140.

Mangan, Michael. A Preface to Shakespeare’s Tragedies. London: Longman, 1991.

Nostbakken, Faith. Understanding Othello. London: Greenwood, 2000.

Pryse, Marjorie. “Lust for Audience: An Interpretation of Othello.” ELH. 43.4 (Winter, 1976): 461-478. JSTOR. Web. 31 March 2019.

Ridley, M. R. “Introduction.” Othello. London: Methuen, 1967. xv-lxx.

Shakespeare, William. Othello. Ed. M. R. Ridley. London: Methuen, 1967.

Shapiro, Stephen A. "Othello's Desdemona." The Design Within: Psychoanalytic Approaches to Shakespeare. Ed. M. D. Faber. 1970. 23 pars. Rpt. in Shakespearean Criticism. Ed. Dana Ramel Barnes. Vol. 35. Detroit: Gale, 1997. Literature Resource Center. Web. 3 April 2019.

Wain, John. “Introduction.” Shakespeare: Othello. London: MacMillan, 1994. 11-35.