Bu makalede, bir vefa borcunu ödemek vesilesiyle, mahkûm olduğumuzu zannettiğimiz gündelik gerçeklikler içinde fantazyaya kaçış gibi görünen koleksiyonculuk, Walter Benjamin ve Ünsal Oskay’ın izi takip edilerek, bir alternatif hayat stratejisi olarak düşünülecektir. Bu koleksiyoncu tavrı ise antiküryenlerin para harcayacağı, pazara yönelik olmayan koleksiyonculuktur. Bugünkü hayatın metalaştırdığı nesneleri, mahkûm oldukları işlevselliklerinden kurtararak özgürleştirmek, başka hayat biçimlerinin mümkün olduğunu da nesneyi kavuşturduğu özgürleşmeyi insan için de isteyecek olan koleksiyonerlik… Meseleyi düşünürken, Ünsal Oskay’ın dersleri, Benjamin’e, geçmişe bakış biçimine ve nostaljiye dair yazdıkları, Nurdan Gürbilek’in Benjamin’e ilişkin çeviri ve makaleleri ve elbette Benjamin’in kendi yazdıkları bu makalenin temel referanslarıdır. Bu referansların ötesinde ise, karşılaştığım, derinlemesine mülakatlar yaptığım koleksiyonerler ve toplayıcılar, Açık Radyo’da (Kadir Kıvılcımlı ile birlikte) 2003-2004 yıllarında yaptığımız “İstif: İnsanoğlunun Biriktirme Serüveni” adlı programına katılan koleksiyonerlerin ve toplayıcıların anlatıları, uzun süre gözlemlediğim ve bizzat havasını soluduğum sahaf dükkanlarında karşılaştığım insanlar, bu makalede yer alan düşüncelerin odağıdırlar.