İNTERAKTİF MEDYADA DUYGULARIN GÖSTERGESEL AKTARIMI; EMOJİLER

Öz İnsanoğlu yeryüzünde var olduğu günden bugüne duygu aktarımında güçlü etkiler bırakmak için iletişim sürecine aracılanmış çeşitli argümanlar kullanmıştır.  Mısır medeniyetinden hiyeroglif  ile başlayarak günümüz dünyasında bireylere zaman ve mekândan bağımsız bir iletişim ortamı sunan ve geçmişin varisi olarak nitelendirilen emojiler teknolojiyi kullanma konusundaki yaygınlık ve kolaylıkla beraber iletişim ağının önemli bir unsuru haline gelmiştir.  İletişimin dijitalleşmesi ile beraber günümüz insanı bu semboller vasıtası ile sanal bir dil kültürünün yaygınlaşmasına aracılık ederek hislerini ve düşüncelerinin aktarma biçimlerini de kısmen değiştirmişlerdir. Dijitale evrilen iletişim, hız döngüsünün getirdiği zamanın yetememesi ve uzun uzun mesaj yazmak yerine kısa ve öz olana yönelim, sembollerin dijital dünyadaki konumunu her geçen gün daha da güçlendirmiştir. Bugün iletişimi de etkileyerek etkileşimi beraberinde getirmesi, çağın dijital dünyasına aracılık eden ve bireylerinin duygularını, düşüncelerini ifade ettikleri yeni ortak bir dil olan emojileri yaratmıştır. Bu çerçevede uluslararası bir uygulama olan WhatsApp uygulamasındaki bazı emojilerin Türkiye’de duygu aktarımında atıf yapılan anlamı ve uluslararası boyuttaki anlamları inceleme konusu yapılmıştır.

___

Anık, C. (2014). İletişim Sosyolojisi Kuramsal Temeller. İstanbul: Derin Yayınları.Baudrillard, J. (2004). Tam Ekran. (B. Gülmez, Çev.) İstanbul: Yapı Kredi.Berke, V. (Dü.). (1988). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü. İstanbul: ABC.Bloomfield, L. (1993). Language. Chicago: University of Chicago Press.Cengiz Anık vd. (2017). Sosyal Medyanın Göstergebilimsel Dili: Emojiler. AJIT-e Dergisi, 41-54.Dijital Age Dergisi. (tarih yok). Mart 23, 2019 tarihinde https://digitalage.com.tr/turklerin-en-cok-kullandigi-emojiler/ adresinden alındıDilmen, N. E. (2007). Yeni Medya Kavramı Çerçevesinde İnternet Günlükleri - Bloglar ve Gazeteciliğe Yansımaları. İstanbul: Marmara İletişim Dergisi .Dresner, E., & Herring, S. C. (2010). Functions of the Nonverbal in CMC: Emoticons and Illocutionary. Communication Theory(20), 249–268.Elden, M. Ulukök, Ö. & Yeygel, S. (2005). Şimdi reklamlar. İstanbul: İletişim.Elisabetta Zuanelli. (2013). Elearning Content 'Usability': Semiotic and Didactic. Parameters In Digital Texts and Textualty, Procedia, Social and Behavioral Sciences. 106, Elseiver. p.Geray, H. (2013). İletişim ve Teknoloji Uluslararası Birikim Düzeninde Yeni Medya Politikaları. Ankara: Ütopya.Gottdiener, M. (2005). Postmaodern Göstergeler. İstanbul: İmge Kitabevi.Guiraud, P. (1994). Göstergebilim. Ankara: İmge.Güçdemir, Y. (2015). Sanal Ortamda İletişim, Bir Halkla ilişkiler Perspektifi. İstanbul: Derin.IGNITION, W. a. (2019). Why and How |Created Emoji – IGNITION, (15 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi). .İnceoğlu, M. (2011). Tutum algı iletişim. Ankara: Siyasal.LJUBEŠİĆ, N., & FiŠER, D. (2016). A Global Analysis of Emoji Usage. Slovenia.Odabaşı, Y., & Barış, G. (2013). Tüketici davranışı. İstanbul: MediaCat.Oskay, Ü. (2014). Oskay, Ü. (2014). Kitle İletişiminin Kültürel İşlevleri, XIX Yüzyıldan Günümüze Kuramsal Bir Yaklaşım. . İstanbul: İnkılap Kitabevi.Parsa, S. v. (2002). Göstergebilim Çözümlemeleri. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.Peirce, C. S. (2004). Mantık Üzerine Yazılar. (H. Yıldız, Çev.) Ankara: Öteki.Türklerin En Çok Kullandığı Emojiler. (tarih yok). 01 16, 2019 tarihinde https://digitalage.com.tr/turklerin-en-cok-kullandigi-emojiler/. adresinden alındıYılmaz, A. H. (2016). Türklerde Ölüm Anlayışının Çağdaş Türk Resminde Göstergebilimsel Açıdan İncelenmesi. İdil, 249-274.