MODERN TOPLUMUN YÖNETİM BİÇİMİ İYİ YÖNETİŞİM ÜZERİNE BİR İNCELENME

Günümüzde devlet ile vatandaş arasındaki ilişkiyi daha çok hiyerarşik bir ilişki içinde gören kamu yönetimi anlayışı yerine “yönetişim” kavramı kullanılmaya başlanmıştır. Bu yönetim anlayışı e- devlet kanalıyla hayata geçmektedir. Bu araştırmada okul yöneticilerinin, e- devlet uygulamaları yardımıyla iyi yönetişim algılarının ölçülmesi amaçlanmıştır. Okul yöneticilerinin iyi yönetişim algıları, cinsiyetleri ve görev yaptıkları okul (resmi- özel) değişkenleri açısından incelenmiştir. Araştırmaya, Konya Merkez İlçelerinden 170 okul yöneticisi katılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak: Kişisel bilgi formu ve Sirajul Haque Kandhro (2011) tarafından geliştirilen iyi yönetişim ölçeği kullanılmıştır. Ölçek; sorumluluk, şeffaflık, etkililik ve oransallık, hesap verebilirlik, hukuka bağlılık, katılımcılık ve paylaşılan vizyon olmak üzere, yedi alt ölçekten oluşmaktadır. Ölçeğin Türkçe uyarlaması araştırmacı tarafından yapılmıştır. Verilerin analizinde aritmetik ortalama, standart sapma ve bağımsız t testi yöntemleri kullanılmıştır. Okul yöneticilerinin iyi yönetişim algıları cinsiyetlerine göre; hesap verebilirlik ve katılımcılık alt boyutlarında, kadın yöneticiler lehine, yönettikleri okul (resmi- özel) değişkenine göre; sorumluluk, şeffaflık, hukuka bağlılık ve paylaşılan vizyon alt boyutlarında, resmi okullarda görev yapan okul yöneticileri lehine anlamlı ölçüde farklılık göstermiştir

Anahtar Kelimeler:

Okul yöneticisi, iyi yönetişim

MODERN TOPLUMUN YÖNETİM BİÇİMİ İYİ YÖNETİŞİM ÜZERİNE BİR İNCELENME

Keywords:

-,

PDF

___

Bort, E. (2003). “Scotland: on the road to e-democracy?”, UPGRADE European Journal for the Informatics Professionals, Vol: 4- 2, 21-25.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri (8.baskı). PEGEM, Ankara.
Delibaş K. ve Akgül A. E. (2010). “Dünyada ve Türkiye’de e-devlet uygulamaları: Türkiye’de e-demokrasi ve e-katılım potansiyellerinin harekete geçirilmesi”. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi.13(1), 101-144.
Demirel, D. (2006). “E-Devlet ve Dünya Örnekleri”, Sayıştay Dergisi, 61, ss. 83–118.
Devadoss, P. R., Pan, S. and Huang, j. (2002). “Structurational analysis of e-government initiatives: A Case Study of SCO”, Decision Support Systems, 34 (3), pp. 253–269.
DPT (2007) Kamuda iyi yönetişim özel ihtisas komisyonu raporu. Ankara: DPT Yayın No. 2721 ÖİK: 674.
Eren, E. (2001). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi, BETA Basım Yayım, 7. Baskı, İstanbul.
Eryılmaz, B. (1999). Kamu Yönetimi, Erkam Matb. İstanbul.
Gürsel, M. (1995). Okul Yönetimi, İnci Ofset, 2. Baskı, Konya.
Kandhro, S. H. (2011). Rol of E-Government in Enhancing Good Governance of Public Sector Organizations in Pakistan, A Dissertation Submitted in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Doctor of Philosophy (Development Administration) School of Public Administration National Institute of Development Administration, Jamshoro.
Karaman, Z. T. (2000). “Yönetim Stratejilerindeki Gelişmeler”, Türk İdare Dergisi, 72, 426. 5-42
Kesim, H. K. ve Petek, A. (2005). “Avrupa komisyonunca belirlenen iyi yönetişimin ilkeleri çerçevesinde Türk kamu yönetimi reformunun bir eleştirisi”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 38 sayı 4, s. 39-58.
Kurt, A. (2004). “ Avrupa hukuku’nda iyi yönetim hakkı çerçevesinde ölçülülük ilkesi”, Danıştay Dergisi, Sayı: 108, Ankara, 2004, s.85-104, e-makale.
Maliye Bakanlığı (2003). İyi Yönetişimin Temel Unsurları, Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Dairesi Başkanlığı Yayını, Ankara.
Maraş, G. (20011), “Kamu Yönetimlerinde E-Devlet ve E-Demokrasi İlişkisi”, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı: 37, Ocak-Haziran 2011 ss.121-144
Mertens, D. M. (2005). Research and evaluation in education and psychology: Integrating methods (2nd edt.). California: SAGE Publications, Inc.
diversity with quantitative, qualitative, and mixed
Milli Eğitim Temel Kanunu. Kanun No: 739. Kabul Tarihi: 14/ 06/ 1973. Yayımlandığı Resmi Gazete Tarihi: 24/ 06/ 1973 Sayısı: 14574.
Odabaş, H. (2009). E-Devlet: E-devlet sürecinde elektronik belge yönetimi, İstanbul: Türk Kütüphaneciler Derneği İstanbul Şubesi Yayınları, No: 35.
Özer, A. (2006). Yönetişim üzerine notlar, Sayıştay Dergisi, 63, 59-89.
Rhodes, R. (1996). “The new governance: Governing without government”, Political Studies, Vol. 44 No: 4, s. 652- 667.
Şahin, Ali; (2008). Türk kamu yönetiminde yapısal dönüşüm ve e-devlet, Konya: Çizgi Kitabevi.
Sözen, S. ve Algan, B. (2009). İyi yönetişim, İçişleri Bakanlığı Genel Yayın No: 654.
Stoker, G. (1998), “Governance as a theory: Five propositions”, International Social Science Journal, Vol: 155, s. 17- 28.
Toksöz, F. (2008). İyi yönetişim el kitabı, TESEV yayınları, İstanbul.
Toprak, Z. (2013). E-Yönetişim & E –Demokrasi. kisi.deu.edu.tr/userweb/ zerrin.toprak/yönetişim. Erişim: 28.12.2013
Ulusoy, A. ve Karakurt, B. (2002), “Türkiye’nin e-devlete geçiş zorunluluğu”, 1. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi Bildiriler Kitabı, 10–11 Mayıs, Kocaeli: Kocaeli Üniversitesi, ss. 131–144.
UNDP (1997). Governance for Sustainable Human Development (A UNDP Policy Paper),
Yıldırım, M. (2010). E-Devlet ve yurttaş odaklı kamu yönetimi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım