Göç, Toplumsal Uyum ve Aidiyet

Bireylerin birbirlerine olan ihtiyaçlarından kaynaklanan birlikte yaşama güdüsü; psikoloji, sosyal psikoloji ve sosyoloji alanlarında gerçekleştirilen araştırmalarda ele alınan önemli konulardan birisidir. Özelikle son yıllarda yaşanan yoğun göç ve buna bağlı gerçekleşen sosyal değişim ve dönüşümler; uyum ve aidiyet kavramlarının yeniden yorumlanmasına neden olmuş ve bu kavramların pek çok boyutunu tartışmaya açmıştır. Bu bağlamda, aidiyet temel bir insan güdüsü olarak tanımlanmakta, bireyler arası ilişkilerin inşa edilmesinde, geliştirilmesinde ve sürdürülebilir bir hale gelmesinde aidiyetin işlevsel bir istek olduğu vurgulanmaktadır. Göç edenlerin ev sahibi ülkede yaşadıkları en önemli sorunlar: ev sahibi ülke dilini iyi ya da hiç bilmemeleri, istihdam, dilden ve ev sahibi toplumunun verdiği tepkiden kaynaklı sorunlar yaşamaları, barınma sorunu, ev sahibi toplumla farklı bir dine sahipse dini ritüellerini gerçekleştirememe sorunu, yabancılara karşı olumsuz tutumların şiddeti, yeni çevreye uyum süreci, ekonomik zorluklar ve kültürel farklılıklar şeklinde sıralanabilir. Bu sorunların çözümü için, göçmenlerin kültürleri, dinleri, sosyoekonomik yapıları ve ev sahibi kültüre olası katkıları konusunda öncelikle detaylı bilgilere sahip olunması ile mümkündür. Göçmenlerin detaylı bilgileriyle tanınmalarının ardından onlara yönelik ekonomik, sosyal ve kültürel politikalar belirlenebilir. Böylece, ev sahibi topluma da katkı yapmaları sağlanabilir.

Anahtar Kelimeler:

Aidiyet, Göç, Kimlik

Migration, Social Adaptation and Belonging

The motivation to live together because of the need of the individuals to each other is one of the most important issues that become a topic of research in psychology, social psychology and sociology. In particular, the intensive immigration experienced in recent years and the social changes and transformations that take place in relation to this have led to re-interpretation of concepts of cohesion and belonging, and opened up many of their dimensions to discussion. Belonging is defined as a fundamental human urge and is functional desire to build, develop and sustain inter-individual relations. The most important problems that migrants live in host countries are: they do not know the language of the host country well; reactionary problems of host society, language problems and legal status problems in accessing employment; payability and the problem of housing in terms of the host society; the problem of failing to fulfill religious rituals when migrants are in different religion; the proportion of foreigners in comparison to the national population in the migrated country and the violence of attitudes towards foreigners, the process of adjustment to the new environment, economic difficulties and cultural differences. Related persons and institutions with the issue should have detailed information on the cultures, religions and socioeconomic structures of the migrants living in the region, and their possible contribution to the host countries’ cultural heritage. After getting informed about the immigrants in detail, economic, social and cultural initiative fields can be identified for them. Therefore, immigrants may support the host country in such areas as special field services etc.

PDF

___

Akdoğan, A. A., & Köksal, O. (2014). Aidiyet algısının örgütsel vatandaşlık davranışı üzerindeki etkisinde yöneticiye güvenin aracılık rolü. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(1).
Akıncı, B., Nergiz, A., & Gedik, E. (2015). Uyum süreci üzerine bir değerlendirme: Göç ve toplumsal kabul. Göç Araştırmaları Dergisi, 1(2), 58-83.
Alptekin, D. (2011). Toplumsal aidiyet ve gençlik: Üniversite gençliğinin aidiyeti üzerine sosyolojik bir araştırma. Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Aşkın, M. (2007). Kimlik ve giydirilmiş kimlikler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(2).
Avcı, M. (2006). Ergenlikte toplumsal uyum sorunları. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 39-63.
Baumeister, R. F., & Leary, M. R. (1995). The need to belong: desire for interpersonal attachments as a fundamental human motivation. Psychological bulletin, 117(3), 497.
Bezirgan, M., ve Koç, F. (2014). Yerel mutfakların destinasyona yönelik aidiyet oluşumuna etkisi: Cunda Adası Örneği. Journal of International Social Research, 7(34).
Bilgin, N. (2007). Kimlik inşası. İzmir: Aşina Kitaplar
Bozkurt, T. (2006), “Poşalar örneğinde etnisite ve toplumsal cinsiyet ilişkisi”, Artakalanlar, Anadolu’dan Etnik Manzaralar, Ed.: Ç. Cehhan SUVARİ, İstanbul: E Yayınları, s. 283-355.
Brocato, E. D. (2006). Place Attachment: An Investigation Of Environments and Outcomes In Service Context . Unpublished Doctoral Thesis. The University of Texas at Arlington.Texas.
Çağırkan, B. (2016). Göç, Hibrit Kimlik ve Aidiyet: Yeni Toplumlar, Yeni Kimlikler.İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5(8),2613-2623.
Çakırer-Özservet, Y. (2014). “1990’lardan bu yana Çocuk Dostu bir Şehir: Fano”. Marmara Belediyeler: Marmara Bölgesi Yerel Belediyeler
Çakırer-Özservet, Y. (2016). “Uluslararası Göç, Yerel Yönetimler ve Toplumsal Uyum, İller ve Belediyeler Dergisi, S. 813, s. 48-55.
Dalbay, R. S. (2018). “Kimlik” ve “Toplumsal Kimlik” kavramı. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 31, 161-176.
Deringöz, T. (2017). Kentsel dönüşümün kentsel aidiyet duygusu üzerindeki etkisi: Kırşehir ili örneği. Yüksek Lisans Tezi. Aksaray Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Erdem, C.(2017). Sınıfında mülteci öğrenci bulunan sınıf öğretmenlerinin yaşadıkları öğretimsel sorunlar ve çözüme dair önerileri. Medeniyet Eğitim Araştırmaları Dergisi. 1(1), s.26-42.
Erdoğan, M. M. (2014). Türkiye’deki Suriyeliler: Toplumsal Kabul ve Uyum Araştırması, Hacettepe Üniversitesi, Göç ve Siyaset Araştırmaları Merkezi. HUGO Yayınları.
Ergün, D. (2000), Kimlikler Kıskacında Ulusal Kişilik, Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
Gencer, T. E. (2017). Göç ve eğitim ilişkisi üzerine bir değerlendirme: Suriyeli çocukların eğitim gereksinimi ve okullaşma süreçlerinde karşılaştıkları güçlükler. Journal of International Social Research, 10(54), s. 838-851.
Gençöz, F. (1998). Uyum psikolojisi. Kriz Dergisi, 6(2), 1-7.
Hazan, C. ve Shaver, P. (1994). Attachment as an Organizational Framework for Research on Close Relationships. Psychological Inquiry , 5, 1-22.
Kadıoğlu, Z. K. (2013). Kitle iletişim araçlarının şekillendirdiği sosyal kimlikler ve aidiyet duygusu ekseninde tüketici davranışları. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi| Istanbul University Faculty of Communication Journal, (45), 101-114.
Kaştan, Y. (2015). Türkiye’de göç yaşamış çocukların eğitim sürecinde karşılaşılan problemler. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4), 216-229.
Kılıçoğlu, G. (2014). İngiltere’deki öğretmenlerin çokkültürlü öğretim yeterlikleri ile türk öğrencilerin kültürleşme tercihlerinin okula aidiyet duygusu ve akademik başarıyla ilgisi. http://openaccess.ogu.edu.tr:8080/xmlui/handle/11684/727 18.06.2018 tarihinde erişilmiştir.
Kirmayer, L. J.,Narasiah, L., Munoz, M., Rashid, M., Ryder, A. ve diğerleri. (2011). Commonmentalhealthproblems in immigrantsandrefugees: general approach in primarycare. CanadianGuidelinesforImmigrant Health. http://psychiatry.utoronto.ca/wp-content/uploads/2012/12/Kirmayer-et-al-2011- common-mental-health-problems-in-immigrants-and-refugees.pdf 21.06.2018 tarihinde erişilmiştir.
Köse, D. ve Özsoy, D. (2019). Göçmenlere Dil Öğretimi Almanya Türkiye Örneği. Uluslararası Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi Dergisi, 2(1), 112-125.
Murphy-Lejeune, E. (2001). Student Mobility & Narrative in Europe: The New Strangers, Routledge, Florence, USA.Özbek, Ç., ve Şahan, İ. E. (2016). Yabancı Yerleşimcilerin Toplumsal Aidiyetlerinin Yerelde Kurulma Pratikleri: The Post Gazetesi Örneği. Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 38, ss. 159-182.
Özdil, M. (2017). Kolektif ve bireysel kimlikler bağlamında sosyal bütünleşme. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstisüsü Dergisi, 28, 383-400.
ÖZDİL, M. (2017). KOLEKTİF VE BİREYSEL KİMLİKLER BAĞLAMINDA SOSYAL BÜTÜNLEŞME. Journal of Suleyman Demirel University Institute of Social Sciences, 28(3).
Sarıtaş, E., Şahin, Ü., & Çatalbaş, G. (2016). İlkokullarda yabancı uyruklu öğrencilerle karşılaşılan sorunlar. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (Ek1),s. 208-229.
SETA ve Theirworld (2017). Engelleri Aşmak: Türkiye’de Suriyeli Çocukları Okullaştırmak. (https://setav.org/assets/uploads/2017/11/Engelleri-A%C5%9 Fmak-T% C3% BCrkiye% E2%80%99de-Suriyeli- %C3%87ocuklar%C4%B1-Okulla%C5 %9Ft% C4 %B1rmak.pdf 21. 06.2018 tarihinde erişilmiştir.
Snyder, L. D. (2006). The New “Integration” Tests and Materials in the Netherlands, Germany, Baden-Wurttemberg, and the United Kingdom: The Muslim Other and The Change From Multiculturalism to Assimilation", Master Thesis, Bosphorus University.
Şeker, B. D. (2015). Göç ve Uyum Süreci: Sosyal Psikolojik Bir Değerlendirme. In Göç ve Uyum (pp. 9-21). Transnational Press London.
Şirin, A. N. (2012). 1989 göçü ve sonrası ile ilgili Türkiye‟de yapılan sosyolojik araştırmalarla ilgili bir değerlendirme. (397-422). 89 Göçü: Bulgaristan’da 1984 89 Azınlık Politikaları ve Türkiye’ye Zorunlu Göç, İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi.
TBMM İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu Mülteci Hakları Alt Komisyonu Göç ve Uyum Raporu (2018). https://www.tbmm.gov.tr/ komisyon/ insanhaklari/ docs /2018/ goc_ve_uyum_raporu.pdf 18.06.2018 tarihinde erişilmiştir.Tellefsen, T. and Thomas, G. P. (2005), "The Antecedents and Consequences of Organizational and Personal Commitment in Business Service Relationships", Industrial Marketing Management, 34, s. 23-37.
Uzun, E. M. ve Bütün, E. (2016). Okul öncesi eğitim kurumlarındaki Suriyeli sığınmacı çocukların karşılaştıkları sorunlar hakkında öğretmen görüşleri. Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 1(1), s.72-83.
Weiss, R. S. (1988). Loss and Recovery. Journal of Social Issues , 44, 37-52.
Yıldız, S. (2007). Kimlik ve ulusal kimlik kavramlarının toplumsal niteliği. Milli Folklor, 74, 9-16.