Ebru EZBERCİ ÇEVİK, Sevcan CANDAN HELVACI, Hafife BOZDEMİR, Mehmet Altan KURNAZ

Fen Bilgisi Öğretmeni Adaylarının Uzamsal Yeteneklerinin İncelenmesi

Çalışmanın amacı, teknoloji destekli öğretim (TEDÖ) uygulamasına katılan fen bilgisi öğretmeni adaylarının uzamsal yeteneklerini incelemektir. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden tek gruplu ön test-son test deneysel desen kullanılmıştır. Çalışma grubu, Fen Bilgisi Eğitimi bölümünde öğrenim görmekte olan son sınıf 64 öğretmen adayından oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak MGMP Uzamsal Yetenek Testi kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS paket programından yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda, yapılan öğretim uygulaması sonrasında öğretmen adaylarının her soru tipine ilişkin aldıkları puanlarda artış olduğu, özellikle 2D’den 3D’ye ve 3D’den 2D’ye görselleştirme tipindeki sorulardan aldıkları puandaki yükselmenin diğerlerine göre daha fazla olduğu görülmüştür. Elde edilen sonuçlar doğrultusunda, öğretmen adaylarının uzamsal yeteneklerini geliştirici uygulama örneklerine lisans düzeyinde de yer verilmesi gerektiği, uzamsal yeteneği etkileyen farklı değişkenler ele alınarak aralarındaki ilişkinin incelendiği araştırmaların yapılması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Uzamsal yetenek, fen eğitimi, fen bilgisi öğretmen adayı

Investigation of Spatial Abilities of Prospective Science Teachers

The aim of the study is to examine the spatial abilities of prospective science teachers participating in Technology Assisted Instructional (TAI) practice. In the study, one group pretest and posttest experimental designs were used as quantitative research methods. The working group consist 64 science teaching program prospective teachers. MGMP Spatial Ability Test was used as data collection tool. SPSS package program was used for analyzing the data. As a result of the research, it was seen that prospective teachers increased their scores on each question type, especially those from 2D to 3D and 3D to 2D visualization types are higher than others after the instruction. In the direction of the results obtained, it is suggested that practices should also be included at the level of undergraduate degree which develop spatial abilities of prospective teachers and carry out investigations on the relationship between them by considering different variables affecting spatial ability.

Keywords:

Spatial ability, science education, prospective science teacher,

PDF

___

Al-Balushi, S. M., Al-Musawi, A. S., Ambusaidi, A. K., & Al-Hajri, F. H. (2016). The effectiveness of ınteracting with scientific animations in chemistry using mobile devices on grade 12 students’ spatial ability and scientific reasoning skills. Journal of Science Education and Technology, 1-12.
Bricken, M., & Byrne, C.M. (1993). Summer students in virtual reality: A pilot study on educational applications of virtual reality technology. A. Wexelblat (Ed.), Virtual reality applications and explorations içinde. Cambridge, MA: Academic Press Professional.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.,E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara, Pegem Yayıncılık.
Clements, D. H., (1998). Geometric and spatial thinking in young children. State Unversity of New York at Buffalo, Part 2: Mathematics for the Young Children 3- 29.
Günay, F. (2015). Fen bilgisi bölümü öğretmen adaylarının 3B sanal ortamlardaki etkileşim düzeyleri, uzamsal yetenekleri ve başarıları arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Huk, T. (2006). Who benefits from learning with 3D models? The case of spatial ability. Journal of Computer Assisted Learning, 22, 392–404.
İlhan, A., Çelik, H. C. ve Poçan, S. (2016). Görsel matematik okuryazarlığı: bir derleme çalışması. Education Proceeding Book, 20-34.
Korkmaz, H. (2009). Gender differences in turkish primary students' ımages of astronomical scientists: a preliminary study with 21st century style. Astronomy Education Review, 8(1).
Kurnaz, M. A., Bozdemir, H., Candan, S. ve Ezberci, E. (2016). Temel astronomi kavramlarına yönelik teknoloji destekli uygulama örnekleri geliştirme ve etkililiğini inceleme. Kastamonu Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri, Kastamonu.
Kurnaz, M. A. ve Değermencı, A. (2012). 7. Sınıf Öğrencilerinin Güneş, Dünya ve Ay İle İlgili Zihinsel Modelleri. Ilkogretim Online, 11(1), 137-150.
Lohman, D. F. (1996). Spatial ability and g. Human abilities: Their nature and measurement, 97, 116.
McClurg, P. A., & Chaillé, C. (1987). Computer games: Environments for developing spatial cognition?. Journal of educational computing research, 3(1), 95-111.
Olkun, S. (2003). Making connections: Improving spatial abilities with engineering drawing activities. International Journal of Mathematics Teaching and Learning, 3(1), 1-10.
Olkun, S. ve Altun, A., (2003). İlköğretim öğrencilerinin bilgisayar deneyimleri ile uzamsal düşünme ve geometri başarıları arasındaki ilişki. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 2(4), 86-91.
Taşcan, M. ve Ünal, İ. (2016). Astronomi eğitiminin önemi ve Türkiye’de öğretim programları açısından değerlendirilmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 40, 25-37.
Turğut, M. (2007). İlköğretim 2. kademe öğrencilerinin uzamsal yeteneklerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Turğut, M. (2010). Teknoloji destekli lineer cebir öğretiminin ilköğretim matematik öğretmen adaylarının uzamsal yeteneklerine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, DEÜ Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Wraga, M., Creem-Regehr, S. H., & Proffitt, D. R. (2004). Spatial updating of virtual displays. Memory & Cognition, 32(3), 399-415.
Yıldız, B. ve Tüzün, H. (2011). Üç-boyutlu sanal ortam ve somut materyal kullanımının uzamsal yeteneğe etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41(41), 498-508.