___

• Akamca Özyılmaz, G. ve Hamurcu, H. (2005). Çoklu zekâ kuramı tabanlı öğretimin öğrencilerin fen başarısı tutumları ve hatırda tutma üzerindeki etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 178-187.
• Aşçı, Z. ve Demircioğlu, H. (2002). Çoklu zekâ teorisine göre geliştirilen ekoloji ünitesinin 9. sınıf öğrencilerinin ekoloji başarısına ve tutumlarına olan etkileri. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Bildiriler Kitabı, Cilt I, 33-39.
• Azar, A., Presley, A.İ. ve Baklaya, Ö. (2006). Çoklu zekâ kuramına dayalı öğretimin öğrencilerin başarı, tutum, hatırlama ve bilişsel süreç becerilerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 45-54.
• Balım, A.G. ve Erdem Özaçık, M. (2006) Çoklu zekâ kuramı tabanlı fen öğretiminde asit baz konusu etkinlik örnekleri, Milli Eğitim, 170, 67-82.
• Baum, S., Viens, J. ve Slatin, B. (2005). Multiple intelligences in the elementary classroom: a teacher’s toolkit. New York: Teachers College Press.
• Bektaş, M. (2007). Hayat bilgisi dersinde ailelerin çoklu zekâ kuramı hakkında bilgilendirilme biçimlerinin öğrencilerin proje başarıları ve tutumlarına etkisi. Değerler Eğitimi Dergisi, 5(14), 9-28.
• Bozkurt, E. ve Yenilmez, K., (2008). Altıncı sınıf matematik öğretim programında çoklu zekâ kuramına dayalı öğrenme yönteminin uygulanma düzeyine ilişkin öğretmen görüşleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 90-100.
• Bümen, N. (2002). Okulda çoklu zekâ kuramı. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Büyükalan Filiz, S. (2003). Çoklu zekâ kuramı. Eğitim ve Denetim Dergisi, l, 1-18.
• Campbell, B. (1992). Multiple intelligences in action, Childhood Education, 68(4), 197-201.
• Canbay, S. (2006). İlköğretim birinci kademede çoklu zekâ kuramı uygulamalarına ilişkin öğretmen görüşleri (Yalova örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Sakarya: Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Chan, D.W. (2001). Assessing giftedness of Chinese secondary students in Hong Kong: A multiple intelligences perspective. High Ability Studies, 12(2), 215-234.
• Demirci, N. ve Yağcı, Z. (2008). Fen bilgisi dersi “yaşamımızı yönlendiren elektrik” ünitesinin çoklu zekâ kuramı etkinliklerine göre değerlendirilmesi. Eğitimde Kuram ve Uygulama Dergisi, 4(1). 79-97.
• Demirel, Ö., Tuncel, İ., Demirhan, C. ve Demir, K. (2008). Çoklu zekâ kuramı ile disiplinlerarası yaklaşımı temel alan uygulamalara ilişkin öğretmen-öğrenci görüşleri. Eğitim ve Bilim, 33(147), 14-25.
• Demirtaş, Z. ve Duran, A. (2007). İlköğretim okulu 6., 7. ve 8. sınıf öğrencilerinin çoklu zekâ alanlarının gelişmişlik düzeyleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6(20), 208-220.
• Duval, J. ve Mark, N. (1994). The Pawlet Project: Applications of Howard Gardner’s multiple ıntelligence theory in a rular vermant elemantary school, Paper presented at the Annual Meeting of the Association for Supervision and Curriculum Development, Chicago, March 18-22.
• Ellison, L. (1992). Using multiple intelligences to set goals. Educational Leadership, 50(2), 69-72.
• Emig, V.B. (1997). A multiple intelligence inventory. Educational Leadership, 55(1), 47-50.
• Franzen. R.J. (2000). Self perceptions of multiple intelligences among studentsfrom a middle school in the Midwest. Dissertation Abstracts International. 61(01), 82. (University Microfilms NoAAT9958715). Erişim tarihi: Eylül 03, 2010, from Digital Dissertations database.
• Gardner, H. (1983). Frames of mind: The theory of multiple ıntelligences. New York: Basic Books.
• Gardner, H. (1993). Multiple intelligences, the theory and practice. New York: Basic Books. A Division of Harper Collins Publishers.
• Gardner, H. (1995). Reflections on multiple intelligences: Myths and messages. Phi Delta Kappan, 77(3), 200- 209.
• Gardner, H. (1999). Intelligence reframed: multiple intelligences for the 21.century. New York: Basic Books.
• Goodnough, K. (2001). Multiple intelligences theory: A framework for personalizing science curricula. School Science and Mathematics, 101(4), 180-194.
• Gökdere, M. ve Bak, Z. (2004). Atom modelleri ve yapısı konusunda çoklu zekâ kuramına uygun etkinlik geliştirme çalışması. Üstün Yetenekli Çocuklar Bildiriler Kitabı, I. Türkiye Üstün Yetenekli Çocuklar Kongresi Yayın Dizisi:2, 229-247.
• Greenhawk, J. (1997). Multiple intelligences meet standards. Educational Leadership, 55(1), 62-64.
• Gülfil, D. (2010). Fransızca öğretiminde kullanılan ders kitaplarının çoklu zekâ kuramına göre değerlendirilmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Gürbüz, R. ve Çatlıoğlu, H. (2004). Çoklu zekâ kuramına göre olasılık konusunda geliştirilen materyallerin uygulanabilirliğine yönelik değerlendirmeler. XII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. Antalya, Bildiriler Kitabı, 1781-1787.
• Gürçay, D. ve Eryılmaz, A. (2005). Çoklu zekâ alanlarına dayalı öğretimin öğrencilerin fizik başarılarına etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 103-109.
• Gürçay, D. ve Eryılmaz, A. (2008). Çoklu zekâ alanlarına dayalı fizik öğretimine ilişkin dokuzuncu sınıf öğrencilerinin ve öğretmenlerinin görüşleri. Milli Eğitim Dergisi, 179, 138- 152.
• Harms, G.D. (1998). Self-perceptions of multiple intelligences among selected third-, seventh-, and eleventh-grade students in South Dakota. Dissertation Abstracts International. 59(8), 2850.
• Harputlugil, M. (2004). Bir çoklu zekâ kuramı uygulaması, İlköğretim-Online, 3(2), 67-72.
• Hoerr, T. R. (1996). Introducing the theory of multiple intelligences. NASSP Bulletin, 80(583), 8-10.
• Işık, D. ve Tarım, K., (2008). The application of cooperative learning method supported by multiple intelligence theory on mathematics course: an investigation of the students’ opinions. The Proceedings of the Fourth YERME Summer Scholl (YESS-4) on August 1 8-24, Trabzon: Karadeniz Teknik Üniversitesi, Online:http://yess4.ktu.edu.tr/YermePappers/Dilek_ISIK.PDF
• Kaya, O.N. (2002). Çoklu zekâ kuramının ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin atom ve atomik yapı konusundaki başarılarına ve öğrenmenin kalıcılığına tutum ve algılamalarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Fen Bilgisi Öğretmenliği ABD.
• Keser, H. ve Çakır, H. (2009). Çoklu zekâ kuramına göre hazırlanmış olan bilgisayar destekli trafik eğitim’ine ilişkin öğrenci görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(3), 835-848.
• Kutluca, T. (2009). Çokgenler konusunda çoklu zekâ kuramına göre geliştirilen etkinliklerin öğrenci başarısı üzerine etkisi. e-journal New World of Science Academy, 4(2), 534-548.
• Kutluca, T., Çatlıoğlu, H., Birgin, O., Aydın, M. ve Butakın, V. (2009). Çoklu zekâ kuramına göre geliştirilen etkinliklere dayalı öğretime ilişkin öğretmen ve öğrenci görüşleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 1-16.
• McMahon, S.D., Rose, D.S. ve Parks, M. (2004). Multiple intelligences and reading achievement: an examination of the Teele inventory of multiple intelligences. The Journal of Experimental Education, 73(1), 41-52.
• McMillan, J.H. (2000). Educational research, Fundamentals for the consumer, USA:Longman.
• Miles, M.B. ve Huberman, A.M. (1994). An expanded sourcebook qualitative data analysis. United States of America: Sage Publications.
• Milli Eğitim Bakanlığı, (2004). İlköğretim fen ve teknoloji dersi (4–5. sınıflar) öğretim programı. Ankara.
• Milli Eğitim Bakanlığı, (2007). Çocuk gelişimi ve eğitimi: üstün zekâ ve özel yetenekli çocuklar. Ankara: Mesleki Eğitim ve Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi.
• Obsorne, F. (1992). Evoluation of an instrument for measuring multiple intelliences. Master Thesis, Ashland.
• Özdemir, P. (2002). Çoklu zekâ kuramı tabanlı öğretim yönteminin öğrencilerin ‘Canlılar Çeşitlidir’ ünitesini anlamaları üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi.
• Özdemir, P., Korkmaz, H. ve Kaptan, F. (2002). İlköğretim okullarında çoklu zekâ kuramı temelli fen eğitimi yoluyla üst düzey düşünme becerilerini geliştirme üzerine bir inceleme. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Bildiriler Kitabı, Cilt I, 367-373.
• Özden, Y. (1998). Öğrenme ve öğretme, Ankara: Pegem Yayınları.
• Silverman, D. (2000). Doing qualitative research: A practical handbook. London: Sage.
• Şengül, S. ve Öz, C. (2008). İlköğretim 6. sınıf kesirler ünitesinde çoklu zekâ kuramına uygun öğretimin öğrenci tutumuna etkisi, İlköğretim-Online, 7(3), 800-813.
• Talu, N. (1999). Çoklu zekâ kuramı ve eğitime yansımaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5, 64-72.
• Tuğrul B. (2003). Erken çocuklukta gelişim ve eğitimde yeni yaklaşımlar. çocuğu tanıma ve değerlendirme. (Editör: Müzeyyen Sevinç), İstanbul: Morpa Yayınları, 380-392.
• Tuğrul, B. ve Duran, E. (2003). Her çocuk başarılı olmak için bir şansa sahiptir: zekânın çok boyutluluğu çoklu zekâ kuramı, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 224-233.
• Uysa l, E. ve Eryılma z , A. (2 0 0 6
• ). Yedinci ve onuncu sınıf öğrencilerinin kendini değerlendirmesiyle
• bulunan çoklu zekâ boyutları üzerine bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 230-239.
• Yenilmez, K. ve Bozkurt, E. (2006). Matematik eğitiminde çoklu zekâ kuramına yönelik öğretmen düşünceleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 90-103.
• Yılmaz, G. ve Fer, S. (2003). Çok yönlü zekâ alanlarına göre düzenlenen öğretim etkinliklerine ilişkin öğrencilerin görüşleri ve başarıları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25, 235-245.